Δωρίζοντας λογοτεχνικά βιβλία στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας

Γεια χαρά, φίλοι μου και Χρόνια Πολλά!

Το πρώτο κομμάτι των φετινών διακοπών μας το περνάμε στη Λευκάδα μαζί με τους γονείς μου, μέσα στην ατμόσφαιρα που έχουν οι μικρές, επαρχιακές πόλεις. Εκεί όπου περπατάς στον κεντρικό δρόμο και θα σταματήσεις τόσες φορές για να χαιρετήσεις δυο γνωστούς, δυο συγγενείς. Εκεί όπου η κάθε πολιτιστική εκδήλωση αγκαλιάζεται σαν κάτι σπάνιο και σπουδαίο, γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη και λαχτάρα να βρεθεί σε τέτοιο περιβάλλον και να νοιώσει την κατάνυξη των ημερών. 

Εμείς αυτές τις μέρες αδράξαμε την ευκαιρία να αδειάσουμε και κάμποσα ράφια από τις βιβλιοθήκες μας με σκοπό να δωρίσουμε στη δημόσια μας βιβλιοθήκη λογοτεχνικά βιβλία, όχι μόνο για να κάνουμε εμείς χώρο στο σπίτι μας, αλλά κι επειδή είναι ωραίο να διαβάζεις ένα δανεικό βιβλίο και να ξέρεις ότι αυτό θα συνεχίζει για πολλά χρόνια το ταξίδι μέσα από διαφορετικά μάτια. 

Είναι γεγονός ότι η βιβλιοθήκη μας είναι πυρήνας πολιτισμού του τόπου μας και το εμβληματικό της κτήριο αποτελεί τοπόσημο του νησιού μας. 

Θυμάμαι τη μαμά μου να μας πηγαίνει τακτικά σα μικρά παιδιά για να δανειστούμε βιβλία ή για να καθίσουμε εκεί και να ξεφυλλίσουμε εικονογραφημένα παραμύθια. Στις μεγαλύτερες τάξεις, όλα τα παιδιά περάσαμε πολλές ώρες μέσα σ' αυτό το κτήριο για να φτιάξουμε τις εργασίες του Γυμνασίου και του Λυκείου, τότε που το μόνο αξιόπιστο μέσον ήταν η εγκυκλοπαίδεια. 

Για να σας πω την αλήθεια, εμένα δε μ' άρεσε καθόλου να διαβάζω Λογοτεχνία μικρή. Ήταν το χειρότερό μου. Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες που έκανε η μαμά μου για να με συγκινήσει, εγώ ποτέ δεν κατάφερνα να διαβάσω ούτε το μισό βιβλίο. Στο δε σχολείο, ήταν μεγάλη αγγαρεία για μένα εκείνη η εργασία στο μάθημα της Λογοτεχνίας που έπρεπε να διαβάσουμε ένα έργο και να κάνουμε περίληψη κι ανάλυση. Αγγαρεία βέβαια, γιατί έπρεπε να διαβάσω ένα βιβλίο, που ομολογουμένως με άφηνε παντελώς αδιάφορη θεματολογικά... Μέχρι που έγινα δεκαπέντε και στα χέρια μου έπεσε ένα έργο της Τζέιν Ώστιν -τέτοιες μέρες Χριστουγέννων ήταν- που το διάβασα μέσα σε τρεις νύχτες κι εκεί ξεδιπλώθηκε μπροστά μου όλη η μαγεία της Λογοτεχνίας. Από τότε δε σταμάτησα να διαβάζω. Και τώρα πια που είμαι φιλόλογος, όταν κάποιος μου παραπονεθεί για το παιδί του που δε διαβάζει βιβλία του λέω ότι φταίει που δεν έχει βρει ακόμα ένα έργο για να το συγκινήσει, να το παρασύρει στους φανταστικούς και νοερούς κόσμους που προσφέρει η Λογοτεχνία μας.

Η δική μας, λοιπόν, βιβλιοθήκη καλοδέχτηκε τα βιβλία που της προσφέραμε και μάθαμε ότι ο θεσμούς της δανειστικής βιβλιοθήκης είναι ακμαίος. Με άλλα λόγια, ο κόσμος διψάει για ανάγνωση. Επίσης, η βιβλιοθήκη μας εποπτεύει κι άλλες βιβλιοθήκες (του νοσοκομείου, του γηροκομείου, των σχολείων, ...) οπότε κανένα βιβλίο δεν πάει χαμένο. 

Σας αφήνω με λίγες φωτογραφίες από τη λιμνοθάλασσα της Λευκάδας, η οποία είναι γεμάτη με φλαμίνγκο, πάπιες, ερωδιούς και τσικνιάδες αυτό το διάστημα.   

Καλό υπόλοιπο διακοπών, 

Ευγενία