Φτιάχνουμε σοκολατάκια με φουντούκια κι αποξηραμένα φρούτα

Γεια χαρά και πάλι!

Να 'μαι πάλι με νέα ανάρτηση και μια συνταγή που μυρίζει γιορτές και Χριστούγεννα. Εγγυημένη συνταγή, που έφτιαξα πέρυσι για τη γιορτή του Βασίλη, μαζί με διάφορες άλλες λιχουδιές. 

Το σπίτι μας είναι πάντα ανοιχτό τέτοια μέρα σε επισκέψεις και τόσα χρόνια δεν μπορώ να πω, έχουμε οργανώσει διάφορες συγκεντρώσεις: ρεβεγιόν για να υποδεχτούμε τη νέα χρονιά, brunch, απογευματινές γιορτές, δείπνα... Εξελισσόμαστε μέσα στα χρόνια και προσαρμοζόμαστε σύμφωνα με τα προγράμματα και τις συνθήκες των φίλων μας. Γιατί άλλωστε, ποιό είναι και το νόημα όλων αυτών των γιορτών; Η συνύπαρξη, το αντάμωμα. Και σε τέτοιες συγκυρίες μας αρέσει να περνάει απ' τα χέρια μας και η τελευταία λεπτομέρεια, όπως είναι τα κεράσματα.

Πέρυσι, λοιπόν, έκανα κι αρκετά κεράσματα και μπισκότα για να αρέσουν σε μικρούς και μεγάλους κι όσο γίνεται πιο υγιεινά. Αυτά τα σοκολατάκια τα λες και τέτοια, αφού λείπουν τα βούτυρα και οι κρέμες. Πάμε λοιπόν, στη συνταγή...

Υλικά για 15 περίπου τεμάχια

75 γρ. φουντούκια 

100 γρ. αποξηραμένα σύκα

25 γρ. ζαχαρωμένη φλούδα εσπεριδοειδών 

1 κομμάτι από τζίντζερ σε σιρόπι (θα το βρείτε σε βάζο σε καταστήματα ντελικατέσεν)

1 κουταλιά από το σιρόπι του τζίντζερ 

2 κουταλιές μέλι

200 γρ. μαύρη σοκολάτα σε κομμάτια

Εκτέλεση

Σε πολυκόφτη βάζουμε τα σύκα, τα φουντούκια, τις φλούδες εσπεριδοειδών, το τζίντζερ, το σιρόπι τζίντζερ και τη μια κουταλιά μέλι και τα αλέθουμε όλα μέχρι να γίνουν μια κολλώδης μάζα. Αν δεν έχετε πολυκόφτη με μεγάλο κάδο, βάλτε σε δόσεις τα στέρεα υλικά να τα αλέσετε και μετά προσθέστε το μέλι και το σιρόπι κι ανακατέψτε με κουτάλι. Εγώ πέρυσι δεινοπάθησα που τα έβαλα όλα μαζί στο μικρό μούλτι...

Βάζουμε σε πυράντοχο σκεύος τη σοκολάτα με την άλλη κουταλιά μέλι και λιώνουμε τη σοκολάτα με την τεχνική του μπεν μαρί σε σιγανή φωτιά ανακατεύοντας κάθε τόσο. 

Σχηματίζουμε μπαλάκια των δύο εκατοστών με το μείγμα που αλέσαμε. Στρώνουμε στον πάγκο της κουζίνας μια λαδόκολλα. Μετά βουτάμε το κάθε μπαλάκι στη σοκολάτα, το ανακινούμε για να καλυφθεί εντελώς και με τη βοήθεια δυο πιρουνιών ή μιας λαβίδας το αφαιρούμε και το βάζουμε πάνω στη λαδόκολλα. 

Αφήνουμε τα σοκολατάκια μέχρι να κρυώσει εντελώς η σοκολάτα και μετά απολαμβάνουμε! 

Και βέβαια, αν θέλετε να δοκιμάστε και κάτι εντελώς διαφορετικό, μπορείτε να δοκιμάστε αυτές τις μπουκίτσες με βρώμη κι αποξηραμένη καρύδα.  

Τα λέμε σύντομα με την επόμενη χριστουγεννιάτικη ανάρτηση!

Φιλάκια, 

Ευγενία

 

Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια του 2025

Γεια χαρά σε όλους σας και πάλι!

Έφτασε γι' άλλη μια φορά η περίοδος εκείνη που το σπίτι της αδερφής μου (το άλλο κορίτσι για σπίτι) μετατρέπεται σε εργαστήρι κατασκευής χριστουγεννιάτικων στολιδιών χρησιμοποιώντας κατά βάση το αγαπημένο της φελτ! 

Αν εμένα με κέρδισε το patchwork, εκείνη αδιαμφισβήτητα την κέρδισε το felt -η τσόχα με άλλα λόγια- και δε δίστασε να ανοίξει και κανάλι youtube όταν ήταν ακόμα μια άγνωστη ιδέα για να μοιραστεί το πάθος της με τη διαδικτυακή κοινότητα!

Τα τελευταία χρόνια τα νανάκια της αλλά και διάφορες άλλες φιγούρες έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν της θα έλεγα και μέσα από τις χειροτεχνίες διοχετεύει όλη την καλλιτεχνία και τη δημιουργικότητα που διαθέτει. 

Έτσι, λοιπόν, απλώθηκαν και πάλι παντού χάντρες, πούλιες, κορδέλες, κλωστές, νήματα, χαρτόνια, ψαλίδια κι ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε κι άρχισαν να παίρνουν μορφή οι νέες φιγούρες για τα φετινά στολίδια. Όλα κόπηκαν, διακοσμήθηκαν και ράφτηκαν  στο χέρι. Κι αυτό είναι που τα κάνει ξεχωριστά! 

Γιατί είναι γεγονός ότι η λεπτοδουλειά που γίνεται στο χέρι δίνει και την ταυτότητα σε κάθε χειροτέχνημα. Είναι ο χρόνος και η αφοσίωση που έχει επενδυθεί σε καθένα από αυτά τα μοναδικά στολίδια που τα κάνει ανεκτίμητα. 

Πέρα από τα καθιερωμένα φελτ, φέτος η Ευαγγελία έφτιαξε και μισοφέγγαρα ανακυκλώνοντας χαρτόκουτα για τη βάση κι αξιοποιώντας απομεινάρια από μαλλιά πλεξίματος. 

Η γατούλα που προσπαθεί να φτάσει τις μπάλες είναι το αγαπημένο μου. Και φυσικά, αφού όλα θα διατεθούν για το μπαζάρ του σχολείου στο οποίο φοιτά η Κωνσταντίνα, δε θα μπορούσαν να λείπουν και τα τσιμπιδάκια για τα κορίτσια καθώς και στολίδια που φιλοτέχνησαν τα παιδιά στο μάθημα των εικαστικών, που επιμελείται η ίδια, με αγαπημένες τους φιγούρες πάνω σε κορμούς δέντρων. 

Αν έχετε όρεξη να φτιάξετε κι εσείς τα δικά σας στολιδάκια μπορείτε να βρείτε κάποια από τα πατρόν εδώ, εδώ κι εδώ. Και βέβαια, στη σελίδα του μπλογκ μας που είναι αφιερωμένη στα Εποχιακά μπορείτε να βρείτε πολλά tutorials και ιδέες για κατασκευές και διακοσμήσεις της τελευταίας στιγμής! 

Κι αν δεν τα πάτε και τόσο καλά με τη βελόνα και την κλωστή, πιάστε ανά χείρας το πιστόλι σιλικόνης κι αυτοσχεδιάστε! Άλλωστε, η προσπάθεια είναι αυτό που μας ανταμείβει. Κι ο χρόνος που κατορθώσαμε να περάσουμε δημιουργικά, ξεφεύγοντας για λίγο από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. 

Ευγενία

 

Δυο βιβλία για patchwork, δωράκια για σας!

Γεια χαρά και πάλι φίλοι μου!

Ο Δεκέμβρης μας έφτασε και μιας και είναι ο μήνα των προετοιμασιών και των δημιουργιών, έχω δύο βιβλία για σας με κεντρικό θέμα το πάτσγορκ. 

Ξέρετε εσείς, το μπλογκ μας έχει αδυναμία σε αυτή την τεχνική κι ό,τι μαθαίνω μ' αρέσει να το μοιράζομαι μαζί σας. Έτσι, κι αυτά τα βιβλία, τα οποία έτυχε να τα έχω εις διπλούν, με μεγάλη χαρά θα ήθελα να τα χαρίσω σε όποιον κι όποια ενδιαφέρεται να πειραματιστεί με αυτή την τεχνική. 

Πρόκειται για αγγλόφωνα βιβλία, τα οποία περιλαμβάνουν οδηγίες κατασκευής πάτσγορκ, αλλά και διάφορα πατρόν και ιδέες για να εφαρμόστε τις νέες τεχνικές. 

Είναι γεγονός ότι είναι αγαπημένα και δημοφιλή βιβλία στην κοινότητα όσων αγαπούν το ράψιμο και τις κατασκευές με patchwork. 

Το "Patchwork, please!" καταπιάνεται με την τεχνική του paper-piecing, οπότε αν θέλετε να μάθετε κάτι νέο, είναι ευκαιρία. Το "sweetly stitched Handmades" ξεχωρίζει για τις πιο ρομαντικές πινελιές που προσθέτει σε κάθε project μετατρέποντάς το όχι μόνο σε κάτι πρακτικό, μα και πιο προσωπικό.

Το βέβαιο είναι ότι μπορείτε απλώς να χρησιμοποιείστε τα πατρόν και τις οδηγίες για να φτιάξτε τη δική σας δημιουργία, σε περίπτωση που βαριέστε το πάτσγορκ. 

Όπως έκανα κι εγώ όταν έραψα δυο ευρύχωρες και πρακτικές τσαντούλες (δείτε εδώ κι εδώ) κι ένα νεσεσέρ. 

Αφήστε, λοιπόν, το σχόλιο με το email σας (σε περίπτωση που δεν έχετε λογαριασμό στον blogger) σε αυτή την ανάρτηση και δυο τυχεροί ή τυχερές θα παραλάβουν από ένα βιβλίο μέσα στο μήνα. 

Φιλάκια πολλά και καλό μήνα σε όλους, 

Ευγενία

Φωτογραφίζοντας το πάπλωμα με τα τριγωνάκια

Γεια χαρά και πάλι από το βροχερό Αργοστόλι!

Ευτυχώς, είχαμε φωτογραφίσει το νέο πάπλωμα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο και να που ήρθε η ευκαιρία να σας το δείξω. Έγινε πολύ όμορφο, δεν μπορώ να πω. 

Αρχικώς δεν περιμένεις ότι όλα αυτά τα μικρά κομματάκια αξίζει τον κόπο να τα κρατήσεις, αλλά με λίγη φαντασία, πολλή βοήθεια από το Pinterest κι ακόμα περισσότερη υπομονή πάντα κάτι ωραίο θα προκύπτει. 

Είναι γεγονός ότι και οι δυο πλευρές του παπλώματος είναι φτιαγμένες με την τεχνική του πάτσγορκ, αν και η "πλάτη" συνηθίζεται να φτιάχνεται από ένα μονοκόμματο ύφασμα. 

Ίσως η μια πλευρά ν' ανταγωνίζεται την άλλη, αλλά έχε κι αυτό τη χάρη του. Ανάλογα το γούστο και τη στιγμή διαλέγεις σχέδιο!

Το ρέλι, όπως σας είχα προϊδεάσει, φτιάχτηκε σχεδόν αποκλειστικά από τα απομεινάρια του παπλώματος, ράβοντάς τα σε  μια σειρά που μου γέμιζε το μάτι χρωματικά. 

Ως συνήθως, το τελικό ράψιμο έγινε στο χέρι, μια διαδικασία που πραγματικά απολαμβάνω! Είναι ένα είδος χαλάρωσης και διαλογισμού. Κάτι ήξεραν οι γυναίκες που ασχολούνταν καθημερινά με κάποιο είδος χειροτεχνίας. 

Το πάπλωμα ακόμα δεν το εγκαινιάσαμε. Πέσαμε πάνω στις βροχές κι έτσι δεν το πλύναμε ακόμα. 

Αλλά, έχω ήδη αγοράσει χρωμοπαγίδες για να βάλω στο πρώτο πλύσιμο, ώστε ν' αποφευχθούν ατυχήματα της τελευταίας στιγμής. 

Όπως ξέρετε, βέβαια, η μια χειροτεχνία φέρνει την άλλη κι έτσι έχω βάλει μπρος το νέο μου πρότζεκτ, χριστουγεννιάτικο όπως σας είπα. Αλήθεια, εσείς στολίσατε;; 

Εδώ κάποια καταστήματα ήδη φόρεσαν τα γιορτινά τους. Να σας πω την αλήθεια, αυτό που λαχταρώ είναι μια πεζοπορία στον Αίνο για να δούμε από κοντά τα δικά του αληθινά έλατα, μια ενδημική ποικιλία, ονομαζόμενη Abies chefalonica. 

Σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο, 

Ευγενία

Ξεκινώντας το χριστουγεννιάτικο πάπλωμα

Γεια χαρά και πάλι φίλοι μου!

Στη σημερινή ανάρτηση θέλω να σας δείξω τί σχέδιο pathwork τελικώς αποφάσισα να χρησιμοποιήσω για να υλοποιήσω το νέο μου χριστουγεννιάτικο πάπλωμα, ένα πρότζεκτ ανακύκλωσης όπως σας έχω ήδη πει σε αυτή την ανάρτηση. 

Στο Pinterest είχα ήδη αποθηκεύσει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, κι ενώ μέσα μου έκλινα προς σε αυτό που ονομάζεται ιρλανδική αλυσίδα (irish chain) τελικώς διάλεξα ένα παρόμοιο σχέδιο (μπορείτε να το δείτε εδώ) έτσι, για να βασανίσω λίγο περισσότερο τον εαυτό μου με τις λεπτομέρειες που διαθέτει...

Επί τω έργω, λοιπόν! Αρχικώς ξήλωσα τις παλιές μου χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες και είδα ότι μπορούσα να κόψω τα υφάσματα σε δύο τετράγωνα των 3 1/4 ιντσών. Αφού σχεδίασα πρόχειρα το σχέδιο του πάτσγορκ, έκανα κάποια απλά μαθηματικά για να υπολογίσω σε τί διαστάσεις έπρεπε να κόψω το λευκό ύφασμα κι έπειτα έκανα την πρώτη πρόβα. 

Αυτό που προέκυψε ήταν ένα τετράγωνο με διάσταση 8 3/4 ίντσες. Εν τέλει, συνέθεσα το μεγάλο τετράγωνο, που απαρτίζεται από τέσσερα μικρά και το λευκό σταυρό στη μέση με το κόκκινο τετράγωνο κι έχει τελική διάσταση 18 ίντσες. Αρκετά μεγάλο και λαχταριστό, θα έλεγα! Θα πιάνει και πολύ χώρο, οπότε ευελπιστώ να συνθέσω εύκολα το quilt top.

Είναι βέβαια χρονοβόρα διαδικασία, αλλά ως ώρας έχω ολοκληρώσει έξι μεγάλα τετράγωνα κι στόχος είναι μέσα στις επόμενες δέκα μέρες να έχω ολοκληρώσει το quilt top. Λέτε να τα καταφέρω; 

Πολύ θα ήθελα να προλάβω μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη να έχω έτοιμο το πάπλωμα, αν και είναι απαιτητικό... Επίσης, αυτό σημαίνει ότι μάλλον θα πρέπει να βάλω στην άκρη τα χειροποίητα μικροδωράκια που θα ήθελα να ράψω και φέτος για τις φίλες μου. Πολύ είχα χαρεί που πέρυσι δώρισα στα κορίτσια πουγκάκια καλλυντικών και μάσκες ύπνου. Σας ομολογώ ότι με εξέπληξε που άρεσε τόσο πολύ η μάσκα! Ήταν μια τόσο αυθόρμητη ιδέα που δεν πίστευα ότι θα είχε τόση απήχηση!  

Εσείς ήδη ράβετε τις χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες σας; Εγώ νομίζω ότι μάλλον έμεινα πίσω φέτος, αλλά το σημαντικό είναι να περνάμε ωραία με το χόμπυ μας κι όχι να μας δημιουργεί επιπλέον άγχος. Οπότε ό,τι προλάβουμε!

Τα λέμε και πάλι σύντομα, 

Ευγενία

Περπατώντας το μονοπάτι της Μπαταρίας στη βόρεια Κεφαλονιά

Γεια χαρά σε όλη τη διαδικτυακή γειτονιά!

Αν διαβάσατε την προηγούμενη ανάρτησή μας, μάθατε ότι πια εγκατασταθήκαμε στην Κεφαλονιά και μάλιστα κλείσαμε κιόλας έναν ολόκληρο μήνα. Μετράμε, λοιπόν, άλλη μια μετακόμιση και μαζί άλλη μια ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά ένα τόπο της χώρας μας. Είναι, άλλωστε, και το κέρδος μας από τότε που αρχίσαμε να μετακομίζουμε με αφορμή την εργασία του Βασίλη. Πόσα πράγματα, τόποι, άνθρωποι κι εμπειρίες θα μας ήταν άγνωστα αν δεν είχαμε κάνει όλες αυτές τις διαδρομές;;

Και μιας και μιλάμε για διαδρομές, την προηγούμενη Κυριακή αδράξαμε την ευκαιρία και κάναμε την πρώτη μας πεζοπορία στα βορειοδυτικά του νησιού, εκεί στο Φισκάρδο, στο τόσο γνώριμο κι αγαπητό στους Λευκαδίτες. Το όμορφο Φισκάρδο, που κρατάει τη γοητεία του κι επειδή ήταν από τα λίγα χωριά που δεν ισοπεδώθηκαν από τη σεισμό του 1953, οπότε η παραδοσιακή του αρχιτεκτονική έρχεται να αναδείξει αυτόν τον υπέροχο κόλπο, το φυσικό και φιλόξενο λιμάνι.  

Από το χωριό, λοιπόν, ξεκινήσαμε για να εξερευνήσουμε το μονοπάτι της Μπαταρίας. Μπαταρία λεγόταν η γερμανική Πυροβολαρχία που υπήρχε στην περιοχή κατά τη διάρκεια της κατοχής και που προφανώς έλεγχε το θαλάσσιο πέρασμα της περιοχής. 

Σύμφωνα με τις οδηγίες το μονοπάτι διαρκεί 3,5 ώρες, αλλά εμείς κάναμε κάμποσο παραπάνω για να χαρούμε τη Φύση, να τραβήξουμε τις φωτογραφίες μας και ν' απολαύσουμε την υπέροχη θέα και τις παραλίες που ανακαλύψαμε. Ωστόσο, πρόκειται πραγματικά για ένα εύκολο και βατό μονοπάτι με πολύ καλή σήμανση. 

Ο καιρός ήταν σύμμαχός μας, με υψηλές θερμοκρασίες για την εποχή, αλλά χωρίς έντονη ηλιοφάνεια. Το δε σκηνικό ήταν απαράμιλλής ομορφιάς, με ένα πράσινο δροσερό και καθηλωτικό, με τα βρύα να έχουν κυριεύσει κάθε πέτρα και φράχτη και τα μανιτάρια να ξεπηδάνε από δω κι από κει. Τόσα πολλά και διαφορετικά είδη δε νομίζω να έχουμε ξανασυναντήσει! 

Μακάρι να μπορούσαμε να τα αναγνωρίζαμε. Τα κυκλάμινα είχαν κι αυτά την τιμητική τους καθώς και τα κολχικά (colchicum autumnale), αυτά τα λουλουδάκια που μοιάζουν με κρόκους, αλλά που είναι δηλητηριώδη! 

Το πρώτο χωριουδάκι που συναντήσαμε ονομάζεται Ψιλιθριάς, εγκαταλειμμένο πλέον, αλλά με σπίτια πέτρινα και μεγαλόπρεπα, που μαρτυρούν παλιές δόξες. Μας θύμισε το χωριό του μπαμπά μου, τα Κολυβάτα, που δυστυχώς είχε την ίδια πορεία... 

Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής μας θαυμάσαμε το περιποιημένο μονοπάτι που σε κάποια σημεία οι ξερολιθιές του ήταν πολύ ψηλές και δημιουργούσαν ένα διευρυμένο δίκτυο μονοπατιών από χωράφι σε χωράφι. Τα πουρνάρια ορθώνονταν επιβλητικά φτιάχνοντας αψίδες, ενώ κάπου και που πρόβαλαν κουμαριές φορτωμένες με τους κόκκινους τους καρπούς τους. 

Μέσα σ' αυτό το ερημικό τοπίο, με τα κατσίκια να κυριαρχούν και τα λιγοστά σπίτια να μαρτυρούν ανθρώπινη ύπαρξη, ήταν εντυπωσιακή η ανοικοδόμηση που συναντήσαμε κυρίως στο χωριό Αντυπάτα, με τους μαστόρους να δουλεύουν πυρετωδώς για να ολοκληρώσουν τις τουριστικές κατοικίες. 

Άλλη μια παράδοξη εικόνα που ατενίσαμε από μακριά καθώς προσεγγίζαμε τις παρυφές αυτούς του χωριού ήταν μια επιβλητική κατά τ' άλλα εκκλησία με έναν γερμένο τρούλο. Όπως μάθαμε πρόκειται για το ναό της Αναστάσεως σχεδιασμένο σε ρωσικό ρυθμό. Θα έχει ενδιαφέρον να τον επισκεφτούμε κι από κοντά! 

Φτάνοντας και στο σημείο της Μπαταρίας είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τα ερείπια της πυροβολαρχίας, την οποία κι ανατίναξαν οι Γερμανοί κατά την αποχώρησή τους. Λίγο πιο πάνω, στο λοφάκι, βρήκαμε θέση για να καθίσουμε και να θαυμάσουμε τη θέα προς την Ιθάκη και τη Λευκάδα. 

Οι ομορφιές όμως, δεν τελείωναν εκεί. Η κυκλική μας πορεία προς το Φισκάρδο μας οδήγησε σε δυο εκπληκτικές παραλίες. Η πρώτη που συναντήσαμε λέγεται Κιμηλιά, ερημική στα τέλη του Οκτώβρη, απάνεμη, καταγάλανη κι όλη δική μας. Δυο άλλους ανθρώπους συναντήσαμε. 

Κι έπειτα από κει φύγαμε για την Έμπλυση. Πιο πολύβουη εκείνη, μιας και είναι προσβάσιμη οδικώς- με τους τελευταίους τουρίστες να κάνουν το μπάνιο τους. 

Στο βιντεάκι που ακολουθεί μπορείτε να θαυμάστε τη διαδρομή από παραλία σε παραλία. 

Μετά από κει λίγος ακόμη δρόμος για να φτάσουμε και πάλι στο Φισκάρδο, μεσημεράκι πια, με τις μισές επιχειρήσεις κλειστές και τις άλλες μισές να φιλοξενούν τους εναπομείναντες επισκέπτες. 

Ο ήλιος είχε πια βγει κι εμάς μας περίμενε ο Μύρτος για την τελευταία βουτιά του "καλοκαιριού". 

Με το καλό να υποδεχτούμε το νέο μήνα, 

Ευγενία