Καπιτονάροντας ένα πάπλωμα

Γεια χαρά σε όλη τη γειτονιά!

Πολλές παροιμίες κολλάνε στη σημερινή μου ανάρτηση όπως: "κάλλιο αργά παρά ποτέ" ή "μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη πεις".

Όπως ίσως θυμάστε, κάπου στις αρχές του καλοκαιριού είχα το μεγαλεπήβολο πλάνο να καπιτονάρω στο χέρι ένα πάπλωμα έχοντας κάνει και όλες τις προετοιμασίες. Ακόμα και κλωστές είχα αγοράσει. Κάτι όμως το καλοκαιράκι, κάτι ο φόβος της αποτυχίας, το πάπλωμα χώθηκε βαθιά στο μυαλό μου, κάπου τριγύρναγε ως σκέψη και κάπου πάλι χανόταν. 

Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου, οι περιστάσεις με πίεσαν κατά κάποιο τρόπο κι έτσι το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε το πήρα απόφαση να το καπιτονάρω στη μηχανή. Δύσκολη δουλειά το τελευταίο στάδιο: να φτιάξεις το σάντουιτς με τη βάτα στη μέση, να πιάσεις όλα τα στρώματα με παραμάνες και σιγά σιγά και υπομονετικά να καπιτονάρεις όλο αυτό τον όγκο υφάσματος προσπαθώντας να το μανουβράρεις και να τον σφηνώσεις δεξιά της ραπτομηχανής. 

Τελικώς, η δημιουργία του πάτσγορκ μου φαίνεται πολύ πιο εύκολη και δημιουργική. Φαντάζομαι ότι αυτός είναι κι ο λόγος που μου παίρνει τόσο καιρό να ολοκληρώσω ένα πάπλωμα...

Σας λέω όμως ότι ήμουν αποφασισμένη κι αφού σιδέρωσα πολύ καλά γι' άλλη μια φορά τις επιφάνειές μου δίνοντας έμφαση στα περιθώρια ραφής, κόλλησα με χαρτοταινία την πίσω όψη κι από πάνω έστρωσα τη βάτα και την μπροστινή όψη. 

Με τη βοήθεια ενός μαξιλαριού (από τις πρώτες μου δημιουργίες στη Χίο) για να μην πονάνε τα γόνατά μου έτσι σκυμμένη, πέρασα όλες τις παραμάνες και στο τέλος τύλιξα το σάντουίτς μου σε ένα σχετικά σφιχτό ρολό κατά μήκος της μικρής διάστασης. 

Την επόμενη μέρα άρχισα το καπιτονάρισμά μου, απλό και λειτουργικό, όχι κάτι το φαντεζί και το περίτεχνο. Ευθύ γαζί εκατέρωθεν των ενώσεων των τετραγώνων μου. 

Και για να πω την αλήθεια, άρχισα από το μέσον του παπλώματος προς τα αριστερά για να μη μου συσσωρεύεται πολύ ύφασμα στο μπράτσο της μηχανής. Αφού τέλειωσα τη μισή πλευρά μετά έπιασα την άλλη μισή. 

Εδώ βέβαια έπρεπε να μαζεύω σε κύλινδρο το πάπλωμα για να το σφηνώνω στα δεξιά του μπράτσου. Πιο μπελαλίδικο αλλά τί να κάνουμε... 

Κάθε τόσο έλεγχα και την πίσω όψη για να δω αν το γαζί είναι ομαλό κι αν το ύφασμα παραμένει τεντωμένο και σιγά σιγά τελείωσα το καπιτονάρισμα παράλληλα στη μικρή διάσταση. Ένοιωσα ενθουσιασμό και μάλωσα νοερά τον εαυτό μου που απέφευγε τόσο καιρό να βάλει μπρος, αλλά είπαμε...κάλλιο αργά παρά ποτέ. 

Χθες άρχισα να καπιτονάρω κατά μήκος της μεγάλης διάστασης ώστε να γίνει ακόμα πιο σταθερό το σάντουιτς. Το εφέ που σχηματίζεται τονίζει τα τετράγωνα του παπλώματος και νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ ωραία. Σίγουρα το καπιτονάρισμα σε αυτή τη διάσταση είναι πιο δύσκολο γι' αυτό και ράβω πάνω σε ένα ένα μεγάλο μακρόστενο τραπέζι, για να βολέψω όλο αυτό τον όγκο. Μεταξύ μας, βοηθητικά βάζω και δυο καρέκλες παράλληλα στο τραπέζι για να πέφτει πάνω τους το πάπλωμα και να συγκρατώ το βάρος του. 

Ως συνήθως, είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω όλα αυτά τα ρεταλάκια να παίρνουν κι άλλη μια φορά τη θέση τους και να δίνουν σχήμα και ζωή σε μια νέα δημιουργία. Επίσης, είχα την ευκαιρία ν' αξιοποιήσω μια βάτα που είχα πρωτοαγοράσει από την Αμερική και μου την είχε προωθήσει η φίλη μας η Γεωργία, η οποία πάντα μας εξυπηρετούσε!!

Την κρατούσα με σκοπό να κάνω κάτι μεγαλεπήβολο μιας και είναι για διπλό κρεβάτι, αλλά βρήκε το δρόμο της διαφορετικά! 

Ελπίζω μέχρι αύριο να ολοκληρώσω το καπιτονάρισμα και σύντομα να σας δείξω το αποτέλεσμα. 

Καλές δημιουργίες σας εύχομαι, 

Ευγενία      

Ράβοντας ένα ακόμη Emily top με διπλή γάζα

Γεια χαρά σε όλους σας και καλό μήνα!

Επιτέλους καταφέραμε να βγάλουμε λίγες φωτογραφίες από άλλο ένα μπλουζάκι που έραψα στα τέλη του Ιουλίου αξιοποιώντας γι' άλλη μια φορά το πατρόν Emily top της βρετανικής εταιρίας Sew Over It. 

Όταν ένα σχέδιο είναι τόσο πετυχημένο δεν έχεις λόγο να μην το ράβεις τακτικά και μάλιστα το συγκεκριμένο διαθέτει και πολλές σχεδιαστικές επιλογές για να δημιουργείς κάθε φορά κι ένα διαφορετικό στυλ. 

Εγώ ωστόσο, προτίμησα να ράψω μια πολύ απλή εκδοχή χρησιμοποιώντας διπλή γάζα σε απαλό ροζ χρώμα. Μάλιστα το συγκεκριμένο ύφασμα το είχα αγοράσει για να το ταιριάξω με ένα ρετάλι που μου είχε απομείνει από ένα φουστανάκι που είχα ράψει για την Κωνσταντίνα. 

Αρχίζοντας την κατασκευή της μπλούζας έκανα μια τροποποίηση στις οδηγίες κι αντί να ράψω το λεγόμενο stay stitch γύρω από τη λαιμόκοψη, του οποίου σκοπός είναι να μην  ξεχειλώσει το ύφασμα στην πορεία του ραψίματος, αποφάσισα να κολλήσω με το σίδερο θερμοκολλητική καρίνα, αφού πρώτα την έκοψα σε λεπτές, διαγώνιες λωρίδες για να καμπυλώνει εύκολα.

Αφού έκανα την πρώτη πρόβα της μπλούζας διαπίστωσα ότι η μασχάλη κατέβαινε πολύ χαμηλά και υποπτεύομαι ότι αυτό συνέβη γιατί η διπλή γάζα έχει πιο αραιή ύφανση και κατά κάποιο τρόπο το ύφασμα ξεχείλωσε. 

Έτσι, αποφάσισα να κολλήσω καρίνα και στις καμπύλες της μασχάλης, ενώ για να διορθώσω τα μπόλικα της μασχάλης ξαναέραψα τη ραφή στην οποία ενώνονται οι τιράντες αφαιρώντας εν τέλει αρκετό ύφασμα. Με αυτές τις δυο κινήσεις η μπλούζα ήρθε στα μέτρα μου. 

Κατά τα λοιπά, πάλι προτίμησα να ράψω με γαλλικές ραφές και να τελειώσω τα στριφώματα με ρέλι. Κι όπως πάντα, η τελική πινελιά γίνεται στο χέρι. 

Επίσης, για πρώτη φορά χρησιμοποίησα ένα άλλο τρόπο για να ράψω τις πένσες με ιδιαίτερη ακρίβεια κι ευκολία. 

Για να δείτε ολόκληρο το tutorial πατήστε εδώ. Ίσως σας αρέσει κι εσάς αυτός ο τρόπος ραψίματος της πένσας.

Λοιπόν, το νέο μπλουζάκι έγινε πολύ όμορφο κι ανάλαφρο, καθώς η διπλή γάζα είναι δροσερή κι ό,τι πρέπει για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. 

Και βέβαια, πάντα υπάρχει χώρος και διάθεση γι' άλλο ένα Emily top... Άλλωστε, οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους!

Καλή βδομάδα να έχουμε, 

Ευγενία     

Τα καλοκαιρινά ραψίματα για τις ανιψούλες: Barry kids top by Style Arc

Γεια και χαρά σας από τη Λευκάδα!

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τον Αύγουστο μαζευτήκαμε στο πατρικό μας σπίτι, που αγόγγυστα φιλοξενεί πλέον τρεις οικογένειες μες στο κατακαλόκαιρο. Αλλά έτσι ήταν ανέκαθεν το πατρικό μας, μικρό σε διαστάσεις, μα μεγάλο σε καρδιά! 

Πατροπαράδοτα, μαζί με την άφιξή μας ήρθαν και τα χειροποίητα δωράκια που έραψα και φέτος για τις ανιψούλες μου, οι οποίες μάλλον παραμεγάλωσαν και φέτος μου αρνήθηκαν την καθιερωμένη μας φωτογράφιση. 

Στη μια δεν της αρέσει πλέον να φωτογραφίζεται, η άλλη βαριόταν, είδα κι απόειδα κι έτσι αρκέστηκα σε λίγες πρόχειρες φωτογραφίες για να σας δείξω τα έργα μου...

Αν θυμάστε σε αυτή την ανάρτηση σας έλεγα με ποιό τρόπο θ' αξιοποιούσα τα ρετάλια μου, φτιάχνοντας από ένα τοπάκι στην καθεμιά. Αφού έραψα πρώτα για την Ειρήνη το τοπάκι με τη σφηκοφωλιά -το οποίο έγινε πολύ χαριτωμένο- βλέποντάς το σε φωτογραφία η Κωνσταντίνα, θέλησε κι αυτή το ίδιο σχέδιο σε λευκό χρώμα. 

Επιστρατεύτηκε λοιπόν το γνωστό κουρτινάκι από το οποίο έχουν προκύψει ένα σωρό μπλουζάκια κι έβαλα μπρος. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό  υλοποιήθηκε ακόμα πιο γρήγορα και το μόνο που άλλαξα ήταν να το κάνω πιο μακρύ.

Εύκολα, καλοκαιρινά κι ανάλαφρα, ελπίζω να τους αρέσουν και να τα ευχαριστηθούν όπως ευχαριστήθηκα εγώ το ράψιμό τους. Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμουν ένα φρεσκάρισμα πάνω στο ράψιμο της σφηκοφωλιάς κι ομολογουμένως εδώ και καιρό σκέφτομαι πως θα μπορούσα να την αξιοποιήσω για να φτιάξω και για μένα ένα μπλουζάκι. Αλώστε, ποιός έχει νου για φθινοπωρινά ραψίματα;; 

Αν θέλετε να θυμηθείτε κάποια από τα καλοκαιρινά ραψίματα για τις ανιψιές μου όλα αυτά τα χρόνια δείτε εδώ:

Mia's tieback top

Molly's scoop collar dress

Drawstring backpacks

Καλοκαιρινά καπέλα

Φουστανάκια από ρετάλια (κι εδώ)

Emmaline dress (κι εδώ)

Maisie dress

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι, 

Ευγενία

   

Συντηρούμε ροδάκινα σε ξύδι και ζάχαρη (pickled peaches)

Γεια χαρά σε όλους σας!

Λίγο προτού φύγουμε για τις διακοπές μας μεριμνήσαμε ν' αξιοποιήσουμε ό,τι είχε να μας προσφέρει ο κήπος μας, μιας και τα ζαρζαβατικά μας επρόκειτο να ξεραθούν λόγω έλλειψης ποτίσματος. Σίγουρα δε μας ήταν ευχάριστο, αλλά επειδή πέρσι είχαμε περιορίσει κατά πολύ τις διακοπές μας για χάρη του κήπου (δε διαθέτουμε αυτόματο σύστημα ποτίσματος) φέτος φυτέψαμε πολύ λιγότερα φυτά για να μη μας πέσει πολύ άσχημα ο επερχόμενος μαρασμός τους. 

Δεν μπορώ να πω, τα περισσότερα φυτά είχαν ήδη περάσει την παραγωγική τους φάση και βρίσκονταν πλέον σε φθίνουσα πορεία. Ωστόσο, οι ντοματούλες μας -που ήταν και πολλές- ήταν ακόμη πράσινες και μόνο λίγες είχαν αρχίσει δειλά δειλά να παίρνουν κόκκινο χρώμα. 

Τα δε ροδάκινά μας είχαν πια ωριμάσει για τα καλά. Έτσι, μέσα σε δυο μέρες μαζέψαμε ό,τι μπορούσαμε ν' αξιοποιήσουμε και το μετασχηματίσαμε για να το συντηρήσουμε για το χειμώνα. Οι ντομάτες μπήκαν σε βάζα με λάδι και ξύδι, ακολουθώντας την πετυχημένη συνταγή που σας παρουσιάσαμε πέρσι και πολλά από τα ροδάκινα προορίστηκαν για μαρμελάδα και για να συντηρηθούν σε ζάχαρη και ξύδι. Δοκιμάσαμε για πρώτη φορά αυτή τη συνταγή και τα ροδάκινα έγιναν ανάρπαστα! Αν σας ξενίζει η ιδέα, φέρτε στο μυαλό σας τις μεξικάνικες σαλάτες που σερβίρονται στα εστιατόρια και που περιέχουν αυτά τα δροσερά, γλυκόξινα κομμάτια ροδάκινου. Τέτοια ακριβώς φτιάξαμε κι εμείς κι αν σας ενθουσιάζει η ιδέα, ορίστε και η συνταγή.   

Υλικά για 2 μεγάλα βάζα

1 κιλό ροδάκινα (όχι πολύ ώριμα)

300 μλ. μηλόξυδο ή λευκό ξύδι

400 γρ. λευκή ζάχαρη

25 γρ. φρέσκο τζίντζερ καθαρισμενο και κομμένο σε φέτες

5 εκ. ξυλάκι κανέλας

1 κουτ. γλυκού μπαχάρι σε κόκκους

1 κουτ. γλυκού καρφάκια γαρύφαλλου

Εκτέλεση

Ξεφλουδίζουμε τα ροδάκινα και τα κόβουμε στη μέση, πετώντας τα κουκούτσια. 

Προαιρετικά, μπορούμε να τα ξεφλουδίσουμε ακολουθώντας και την τεχνική για τις ντομάτες: χαράσσουμε ένα σταυρό στον πάτο κάθε φρούτου, τα αποθέτουμε λίγα λίγα σε κατσαρόλα με βραστό νερό για ένα λεπτό και μετά τα μεταφέρουμε για λίγα δευτερόλεπτα σε μπολ με παγωμένο νερό. Έπειτα,  τα αφαιρούμε και τα βάζουμε σε σουρωτήρι. Τραβάμε τις φλούδες που θεωρητικά αφαιρούνται πιο εύκολα με τη βοήθεια ενός μαχαιριού. 

Παίρνουμε κάθε κομμάτι ροδάκινου και του καρφώνουμε 2-3 καρφάκια γαρύφαλλου. 

Αρχίζουμε τη διαδικασία αποστείρωσης των βάζων μας.   

Βάζουμε σε φαρδιά κατσαρόλα το ξύδι, τη ζάχαρη, το τζίντζερ, την κανέλα και το μπαχάρι, ανάβουμε τη φωτιά σε χαμηλή ένταση κι ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Μετά αυξάνουμε την ένταση μέχρι ν' αρχίσει ο βρασμός. 

Προσθέτουμε στην κατσαρόλα τα ροδάκινα, χαμηλώνουμε τη φωτιά στο μέτριο και βράζουμε τα φρούτα για 3-4 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν ελαφρώς. Σβήνουμε τη φωτιά κι αποσύρουμε την κατσαρόλα. 

Τοποθετούμε τα κομμάτια ροδάκινου προσεχτικά μέσα στα ζεστά βάζα συμπιέζοντάς τα όσο καλύτερα μπορούμε, αλλά χωρίς να τα σπάσουμε και τα γεμίζουμε μέχρι πάνω.

Ξαναβάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά σε δυνατή ένταση και βράζουμε το μίγμα του ξυδιού-ζάχαρης-μπαχαρικών για 5 λεπτά.

Σβήνουμε τη φωτιά κι αποσύρουμε την κατσαρόλα. Με μια κουτάλα περιχύνουμε το μείγμα μέσα στα βάζα μας μέχρι πάνω ώστε να καλυφθούν πλήρως τα ροδάκινα. Με ένα καθαρό μαχαίρι κουνάμε λίγο τα ροδάκινα από τα τοιχώματα των βάζων με σκοπό ν' απεγκλωβιστεί αέρας και να πάει το σιρόπι παντού. Καπακώνουμε σφιχτά τα βάζα με τα καθαρά καπάκια τους και τ' αφήνουμε να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου. 

Θεωρητικά η εμφιάλωσή μας έχει πετύχει αν το κέντρο από τα καπάκια έχει τραβηχτεί προς τα κάτω και δημιουργείται ένα ανεπαίσθητο βαθούλωμα. Κάποια καπάκια διαθέτουν και τον ειδικό σχεδιασμό. Άλλος τρόπος για να το καταλάβουμε είναι όταν προσπαθήσουμε να ξεβιδώσουμε το καπάκι και βλέπουμε ότι χρειάζεται να βάλουμε παραπάνω δύναμη από τη συνηθισμένο. Προσοχή, μη βάλετε αυτή την παραπάνω δύναμη, γιατί θα ανοίξετε το βάζο και θα χαλάστε την εμφιάλωση, η οποία θα προσφέρει την "παράταση ζωής" στα ροδάκινα. 

Αφού κρυώσουν τα βάζα, κολλάμε τις αντίστοιχες ετικέτες και τα φυλάσσουμε σε σκιερό μέρος. Ανοίγουμε τα βάζα προς κατανάλωση αφού περάσει το ελάχιστο ένας μήνας. Άπαξ και τ' ανοίξουμε, συντηρούμε στο ψυγείο. Καταναλώνουμε τα ροδάκινά μας εντός ενός έτους.   

Τί λέτε, θα τη δοκιμάστε αυτή την πρωτότυπη συνταγή για τα ελληνικά δεδομένα; 

Καλή συνέχεια διακοπών να έχετε, 

Ευγενία