One inch patchwork.

Καλημέρα σε όλους!

Είναι αλήθεια ότι η ραπτομηχανή μου είναι το μοναδικό αντικείμενο που παραμένει πακεταρισμένο μετά τη μετακόμιση στην Κέρκυρα, αλλά μέχρι τις αρχές Οκτώβρη έραβα ασταμάτητα. Ευτυχώς, πρόλαβα και φωτογράφισα και κάποια πράγματα που ήταν σε εξέλιξη εκείνη την περίοδο και να που σήμερα έχω την ευκαιρία να σας τα παρουσιάσω.

Όπως καταλαβαίνετε κι απ' τον τίτλο της ανάρτησης, για πάτσγορκ θα σας μιλήσω και πάλι, αυτή την μοναδική τεχνική που εμπεριέχει την ιδέα της ανακύκλωσης, όσο ίσως λίγες τεχνικές. Είναι γεγονός ότι όταν πρωτοξεκίνησα την ενασχόλησή μου με αυτό το χόμπι είχα μπει στη διαδικασία ν' αγοράζω συχνά πυκνά υφάσματα από τη Μ. Βρετανία και την Αμερική. Ωστόσο, τα τελευταία δύο χρόνια αποφάσισα να μην αγοράσω κανένα, ωθώντας τον εαυτό μου να ράβω δημιουργικά αποκλειστικά και μόνο με ό,τι διαθέτω. 

Κι επειδή πάντα τα ρετάλια είναι ένα ζήτημα από μόνα τους, μια μέρα συγκέντρωσα τα πιο μικρά που διέθετα κι αφού τα σιδέρωσα, άρχισα να κόβω μικρά τετράγωνα μεγέθους μιάμισης ίντσας (3,8 εκ). 

Με αυτά τα ρετάλια άρχισα να ράβω τετράγωνα αποτελούμενα από 16 μικρά τετράγωνα και μετά ανά τέσσερα τα έραβα μεταξύ τους. Τον μόνο κανόνα που προσπάθησα ν' ακολουθήσω είναι να κρατάω μια χρωματική αρμονία στα τετράγωνα που έραβα ώστε να μπορέσω πιο εύκολα να τα ενώσω μεταξύ τους. 

Όπως σας έχω ξαναπεί δε μου αρέσει και πολύ η βαβούρα κι επειδή το να ταιριάξω τα χρώματα των υφασμάτων μπορεί να καταλήξει σπαζοκεφαλιά για μένα, ένας τρόπος για να μπορώ ν' αποφεύγω αυτή τη σύγχυση είναι να χρησιμοποιώ πολύ το λευκό. 

Αυτά τα μεγάλα τετράγωνα που προκύπτουν ονειρεύομαι να τα μετατρέψω σε πάπλωμα με σκουρόχρωμο sashing, κάτι που δεν έχω ξανακάνει. 

Ως ώρας όλα μου τα παπλώματα έχουν λευκό φόντο, οπότε αυτή τη φορά λέω να διαφοροποιηθώ!  

Βέβαια, έχω πολύ μέλλον μπροστά μου, αλλά μιας και τρώγοντας ανοίγει η όρεξη λέω να κάνω το μεγάλο βήμα -να ξεπακετάρω τη μηχανή μου- και ν' αρχίσω να ενώνω μικρά τετράγωνα μεταξύ τους! 

Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε, 

Ευγενία