Να΄μαστε και πάλι εδώ! Αισίως μετά από πολλές μέρες παύσης, επανερχόμαστε όχι μόνο διαδικτυακά αλλά και κυριολεκτικά. Που λέτε, την προηγούμενη βδομάδα επισκεφτήκαμε την Αθήνα και είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε φίλους κι αγαπημένους, κόσμο που είχαμε να δούμε ίσως και πάνω από μισό χρόνο. Αχ, αυτές οι αλλαγούλες είναι πολύ αναζωογονητικές, με καταλαβαίνετε, ε;
Όμως, αυτή τη φορά, το έλατό μας είναι ένα πανέμορφο έλατο Νορμανδίας, φυτεμένο σε περίοπτη θέση του κήπου μας. Ο Βασίλης ανέλαβε το στολισμό του κι εγώ σήμερα έβγαλα λίγες φωτογραφίες για σας.
Πολύ θα θέλαμε να του βάζαμε και φωτάκια, αλλά φοβηθήκαμε τα ατυχήματα με τα γατιά που περιφέρονται στον κήπο μας. Ξέρετε, φυσικά, πόσο περίεργα όντα είναι... Δε θα θέλαμε να τα δούμε να διακοσμούν κι αυτά το δεντράκι μας κυνηγώντας φωτάκια για κάποιο αδιανόητο λόγο!
.jpg)
Στολίσαμε και διάφορες γωνιές του σπιτιού με διάφορα αντικείμενα που έχουν και συναισθηματική αξία για μας: καρτούλες που λάβαμε πέρυσι για τις γιορτές, ξύλινα στολίδια που αγοράσαμε όσο μέναμε στην Κρήτη και τη Σάμο, τσόχινα δεντράκια που μας είχε φτιάξει η αδερφή μου...
Το πιο ξεχωριστό, βέβαια, είναι μια μικρή, ξύλινη φάτνη που μας είχε φέρει η γιαγιά μου από το ταξίδι της στα Ιεροσόλυμα. Τώρα που η γιαγιά πια δε ζει η φάντη παίρνει μια άλλη αξία...
Σήμερα δεν παραλείψαμε να ταχυδρομήσουμε -αν και πολύ καθυστερημένα- και τις ευχετήριες κάρτες μας, μια παράδοση που αρχίσαμε με το Βασίλη το 2012, τότε που για πρώτη φορά μετακομίσαμε και θα κάναμε γιορτές μακριά από τον περίγυρό μας.
Πλέον, οι παραλήπτες έχουν αυξηθεί, αφού περιλαμβάνουν κι άτομα που γνωρίσαμε κι αγαπήσαμε σε όλα τα μέρη στα οποία έχουμε ζήσει κατά καιρούς. Έχει κάτι το νοσταλγικό το να λαμβάνεις γράμμα κι εμείς που μεγαλώσαμε με τη συνήθεια της αλληλογραφίας βλέπουμε με άλλα μάτια αυτή την παράδοση. Δε σταματάει να με εκπλήσσει που οι περισσότεροι μαθητές μου δεν έχουν δει ποτέ από κοντά γραμματόσημο!
Τα μαγειρέματα ξέρετε πόσο πολύ μας αρέσουν και ότι περιμένουμε πώς και πώς να έρθουν αυτές οι μέρες για να φτιάξουμε τα παραδοσιακά, σπιτικά γλυκά μας. Φέτος, οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα αναβάλλονται...
Μιας και τα ξαδέρφια μου διατηρούν φούρνο στη Λευκίμμη μας εφοδίασαν με τα δικά τους γλυκά! Σήμερα μου ήρθε το πεσκέσι, φρεσκότατα και νοστιμότατα! Ωστόσο, το χριστόψωμο και τις μπαλούμπες μας θα τα ψήσουμε και θα τα πάρουμε στη Λευκάδα, μιας και θα γιορτάσουμε εκεί οικογενειακώς. Δε θα παραλείψουμε και το σοκολατένιο ψωμί που πάντα έχει μεγάλη επιτυχία. Μπορείτε να βρείτε εδώ τις συνταγές καθώς κι άλλα αγαπημένα μας χριστουγεννιάτικα ζυμώματα.
Για το τέλος σας άφησα και λίγα ραπτικά που έκανα με αφορμή τα γενέθλια της αδερφής μου. Ήθελα οπωσδήποτε να της ράψω δυο μπλουζίτσες που θα τις φοράει και θα τις χαίρεται. Την πρώτη σας την έδειξα στην προηγούμενη ανάρτηση και τη φωτογράφησα πάνω μου. Τη δεύτερη την ολοκλήρωσα μια μέρα πριν το ταξίδι μας στην Αθήνα και πρόκειται για το πατρόν "Zoey Blouse" της γαλλικής εταιρίας Atelier Jupe. Ήμουν βέβαιη ότι θα ταίριαζε γάντι στην Ευαγγελία κι έτσι δεν έχασα λεπτό.
Αγόρασα από την Κέρκυρα ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο ύφασμα σε βισκόζη που κάνει αυτό το παιγνίδισμα με τους γκρι τόνους και τις γεωμετρίες ενώ η ύφανσή του δημιουργεί και μια όμορφη γυαλάδα.
Είχα την ευκαιρία να της δώσω τα δωράκια της ανήμερα των γενεθλίων της κι εκείνη πόζαρε για χάρη του μπλογκ μας! Τί λέτε, δε της ταιριάζει πολύ;;
Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλές γιορτές με αγάπη και υγεία!
Ευγενία