Η καλοκαιρινή μας σοδειά!

Γεια χαρά φίλοι μου!

Σήμερα σας γράφω από τη Λευκάδα στην οποία ήρθα την προηγούμενη Παρασκευή για να δω τους δικούς μου. Βλέπετε, τώρα νοιώθουμε προνομιούχοι, αφού από την Κέρκυρα η Λευκάδα είναι πολύ προσβάσιμη, αναλογιζόμενοι τη Χίο, τη Σάμο και την Κρήτη, περιοχές στις οποίες ζήσαμε την τελευταία δεκαετία. Τη σημερινή ανάρτηση την προετοίμαζα καιρό, παίρνοντας φωτογραφίες και βιντεάκια από τις προετοιμασίες που κάναμε όλο το διάστημα ώστε να φτιάξουμε τον καλοκαιρινό μας λαχανόκηπο. 

Και φυσικά, μετά την επιτυχία που είχε ο χειμερινός λαχανόκηπος όντες αρχάριοι, ο ενθουσιασμός και οι φιλοδοξίες αυξήθηκαν κατακόρυφα! Οι ετοιμασίες άρχισαν θα έλεγα με το φύτεμα της πατάτας κάπου στα μέσα του Φλεβάρη. Η βοήθεια της μαμάς μου ήταν καθοριστική, αφού επί της ουσίας μας έδειξε όλη τη διαδικασία. Διαλέξαμε να φυτέψουμε δυο ποικιλίες, κυρίως από περιέργεια, σπούντα, που είναι και η πιο διαδεδομένη στη Λευκάδα και την Πρέβεζα και την ποικιλία καρλίτα. Ο Βασίλης άνοιξε τα αυλάκια κι όταν οι πατάτες άρχισαν να βγάζουν "μάτια" της φύτεψε με τη βοήθεια της μαμάς. Συνολικά φύτεψαν ενάμισι κιλό. Εκείνη του έδωσε κι όλες τις οδηγίες για το αυλάκωμα, το πότισμα και τη συγκομιδή κι ο Βασίλης ως καλός μαθητής ακολούθησε τις οδηγίες και περιποιήθηκε πάρα πολύ τα φυτά. 

Δυστυχώς, ενώ ξέραμε ότι έπρεπε να της ρίξουμε χαλκό για να προλάβουμε την πιθανή προσβολή από περονόσπορο, δεν το κάναμε εγκαίρως κι έτσι ο Βασίλης αναγκάστηκε να ραντίσει δυο φορές τα φυτά με φάρμακο από το γεωπόνο για να σώσει τη σοδειά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε και πολλές προσδοκίες, αλλά τελικώς στα τέλη του Ιούνη καταφέραμε και μαζέψαμε δεκαπέντε κιλά πατάτες, πράγμα που μας γέμισε μεγάλη χαρά!  

Παράλληλα είχαμε αγοράσει αρκετούς σπόρους για να φυτέψουμε: ρόκα, σπανάκι, καρότα, κόλιαντρο, κα. Μετατρέψαμε σε σπορεία ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, ακόμα και τα πλαστικά μπουκάλια. 

Η αλήθεια είναι ότι στην περιοχή που μένουμε παρατηρήσαμε ότι κάνει παγωνιά ακόμα και το Μάρτη, με αποτέλεσμα οι σπόροι να βλαστήσουν πολύ αργά κι έτσι πήγε πίσω και η μεταφύτευσή τους στο χωράφι. Μάλλον, κάπου το παρακάναμε κι εμείς με τις ποσότητες σπόρων που μπορούσαμε να διαχειριστούμε κι όλο αμελούσαμε να μεταφυτέψουμε εγκαίρως τα φυτά. Όταν επιτέλους το κάναμε παρατηρήσαμε ότι τα φυτά αν και μικρά άρχισαν ν'  ανθοφορούν πολύ γρήγορα και σαν να φαίνονταν γερασμένα... Σίγουρα κάτι δεν κάναμε καλά με τους σπόρους και είναι βέβαιο ότι του χρόνου πρέπει να βάλουμε όσους πραγματικά μπορούμε να διαχειριστούμε, λαμβάνοντας υπόψη και τις δουλειές μας.

Το μποστανάκι στην Ελλάδα δεν είναι κάτι άγνωστο. Μια ρίζα ντομάτα ή μια κολοκυθιά όλοι θα μεριμνήσουν να φυτέψουν, ακόμα και στο μπαλκονάκι. Το να βάλεις όμως ολόκληρο κήπο -όπως κάναμε εμείς φέτος- είναι άλλο πράγμα. Το δυσκολότερο όλων είναι η προετοιμασία του εδάφους. Κι αυτό σημαίνει πολύ τσάπισμα, ξεβοτάνισμα και πάλι από την αρχή. Το τσάπισμα το ανέλαβε αποκλειστικά ο Βασίλης. 

Το ξεβοτάνισμα, την αφαίρεση δηλαδή των αγριόχορτων και κατά βάσης της αγριάδας το κάναμε και οι δυο. Δε σας κρύβω ότι αποδείχθηκε και μια ευχάριστη διαδικασία για μένα. 

Όποτε είχα διαθέσιμο χρόνο έπαιρνα το σκαλιστηράκι μου και έβγαινα στον κήπο. Σας ομολογώ ότι καθάριζε εντελώς το μυαλό μου από κάθε έγνοια ενώ είχα την ευκαιρία να χαζεύω και τις πεταλούδες που έβρισκαν καταφύγιο στο χωράφι μας.   

Το Μάη αρχίσαμε να φυτεύουμε τα κλασσικά, καλοκαιρινά λαχανικά: ντοματιές, αγγουριές, πιπεριές, μελιτζανιές, κολοκυθιές, φασολάκια, ενώ τώρα τελευταία φυτέψαμε καρπουζιές, καλαμπόκια και ηλιοτρόπια. Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να βάλουμε λίγα φυτά, αλλά και από διάφορες ποικιλίες. Για παράδειγμα, φυτέψαμε δύο ρίζες ντοματάκια από σπόρους και ντοματιές που μας έδωσε ο πατέρας μου από τη Λευκάδα. 

Η ποικιλία τους λέγεται καρδιά βοδιού. Αν και δεν έχουν τόσο δελεαστικό όνομα είναι πεντανόστιμες και ο μπαμπάς μου τις φυτεύει με επιτυχία τα τελευταία χρόνια. Επίσης, βάλαμε τις κλασσικές κολοκυθιές που κάνουν μακρουλά κολοκυθάκια αλλά εντελώς τυχαία φυτέψαμε κι από αυτές που κάνουν στρογγυλά. 

Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη κι όταν κόψαμε ένα για να το δούμε από περιέργεια σκεφτήκαμε να το δοκιμάσουμε ωμό. Λοιπόν, μας θύμισε τα κλωσάκια που φυτεύουν στη Σάμο, που είναι κάτι ανάμεσα σε ξυλάγγουρο και πεπόνι. Μη σας τα πολυλογώ, τελικώς το πρώτο το φάγαμε ωμό σε ντοματοσαλάτα αλλά και ψητό και είναι θεσπέσιο! 

Όλα τα στηρίγματα για τα φυτά τα ανέλαβε ο Βασίλης κι αξιοποίησε τις καλαμιές που βρίσκονται στη ρεματιά δίπλα απ' το σπίτι μας. Τώρα που ο καιρός ζέστανε πραγματικά ελπίζουμε ν' αρχίζουμε ν' απολαμβάνουμε συστηματικά τους καρπούς των προσπαθειών μας. 

Τέλος, αν και δεν είμαι ειδική, έκανα μια απόπειρα να φτιάξω ένα βιντεάκι που συνοψίζει όλη την προσπάθεια που σας περιέγραψα. Ελπίζω να σας αρέσει και να σας βάζει στο καλοκαιρινό μας κλίμα!     

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία