Ο λαχανόκηπός μας.

Γεια χαρά σε όλους!

Και να, λοιπόν, που μετά από έντεκα χρόνια περιπλάνησης ανά την Ελλάδα βρεθήκαμε επιτέλους στην ευτυχή συγκυρία να μένουμε σε σπίτι που διαθέτει κήπο! Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η πρωταρχική αφορμή που δημιουργήθηκε αυτό το μπλογκ ήταν να καταγράψουμε όλες τις εμπειρίες και τα βήματα που θα κάναμε με σκοπό να μετατρέψουμε τον ακάλυπτο της πολυκατοικίας μας στο Παγκράτι από άχαρη γωνιά σε όμορφο κήπο με λουλούδια και ζαρζαβατικά, προσβάσιμο σε όλους. Βέβαια, αυτό το πλάνο εγκαταλήφθηκε πολύ γρήγορα, απ' όταν απέκτησε πρόσβαση στον χώρο ένα σκυλί μιας ενοικιάστριας το οποίο προκαλούσε διάφορες φθορές. Μετά άρχισαν και οι δικές μας μετακομίσεις ανά την Ελλάδα, οπότε η διαμόρφωση του ακάλυπτου ξεχάστηκε για τα καλά...

Αυτή τη φορά αδράξαμε την ευκαιρία και με το που καταφτάσαμε στην Κέρκυρα άρχισε να οργανώνεται κι ο λαχανόκηπος. Αρωγοί σε αυτό στάθηκαν οι γονείς μου, που ήρθαν από τη Λευκάδα κι ανέλαβαν να προετοιμάσουν το χωράφι προτού φυτέψουν τα πρώτα λαχανικά. 

Κόψιμο χορταριών, τσάπισμα, σκάλισμα, απομάκρυνση της αγριάδας κι άλλων ζιζανίων ήταν οι πρώτες εργασίες που έγιναν. Κι έπειτα άρχισε το φύτεμα. Τί περιλαμβάνει ένας χειμερινός λαχανόκηπος αρχαρίων; Πράσα και κρεμμυδάκια, μπρόκολα, κουνουπίδια και λάχανα, μαρούλια, αντίδια, παντζάρια και κουκιά ήταν όσα φυτεύτηκαν γι' αρχή. 

Επειδή το μέρος είναι βροχερό, ο κήπος δε χρειάζεται πότισμα. Σκάλισμα κάπου και πού για να μένει αφράτο το χώμα και υπομονή βλέποντας τα φυτά μας να μεγαλώνουν και περιμένοντας με αγωνία να φανούν οι πρώτοι καρποί. 

Ομολογουμένως, τα μπρόκολα, τ' αντίδια και τα κρεμμυδάκια ήταν τα πρώτα  που αρχίσαμε να γευόμαστε. Κι επειδή μαζί με τα ζαρζαβατικά έκαναν την παρουσία τους και οι κάμπιες, αποφασίσαμε ν' αφήσουμε ένα δυο φυτά γι' αυτές για να τρέφονται παρά να ραντίσουμε. 

Τα κουνουπίδια μας γίνανε κάπως αργά, αλλά χαλάλι τους. Η γεύση τους είναι ασυναγώνιστη. Ακόμη κι ο Βασίλης που δεν τα προτιμάει, αυτά τα εκτίμησε δεόντως. Άλλη η χάρη του φρεσκοκομμένου λαχανικού. 

Κι αν είναι αλήθεια αυτό που είχα δει σε κάποιο ξένο ντοκιμαντέρ, άπαξ και κόψουμε ένα λαχανικό αυτομάτως χάνει το 20% της γεύσης του. Φανταστείτε λοιπόν, σε τί κατάσταση φτάνουν στο τραπέζι μας όλα εκείνα που μένουν για μεγάλο διάστημα στα ψυγεία. Πώς λοιπόν να μην ξεχωρίζει το φρεσκοκομμένο;

Πριν μια βδομάδα κόψαμε και το πρώτο μας λάχανο ενώ τα κουκιά μας άνθισαν κι ανάμεσά τους άρχισαν να πετάνε μέλισσες και πεταλούδες.

Μαζί άνθισε και το μπρόκολο που είχαμε αφήσει για τις κάμπιες. Έχετε άραγε δει ποτέ ανθισμένο μπρόκολο; Είναι μια έκπληξη! 

Το κακό είναι ότι το τελευταίο διάστημα πέφτει παγετός τα βράδια και πολλά απ' τα κουκιά μας έχουν καεί. Έχει βέβαια και η παγωνιά την ομορφιά της και δεν ξεχνάω να φωτογραφίζω διάφορες λεπτομέρειες της φύσης. 

Το κρύο πάει παρέα με το τζάκι και πέρα απ' τη ζεστασιά του μας χαρίζει και στάχτη. Και μετά από τη συμβουλή της μαμά μου, ανά τακτά διαστήματα πασπαλίζουμε τον κήπο με στάχτη, μιας και δρα ως λίπασμα που ευεργετεί όλα αυτά τα χειμερινά λαχανικά. 

Αυτά έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής ως αρχάριοι. Τώρα πια κάνουμε πλάνα κι όνειρα για το καλοκαιρινό μποστανάκι μας. Ήδη έχουμε προμηθευτεί σπόρους για σπανάκι κι άλλες πρασινάδες, ενώ ο Βασίλης στον ελεύθερό του χρόνο τσαπίζει κι άλλες μεριές του χωραφιού για ν' αφρατέψει το χώμα και να γίνει κατάλληλο για φύτεμα.      

Μακάρι όλα τα σπίτια να είχαν πρόσβαση σε μια σπιθαμή γης. Είναι τόσο όμορφη ενασχόληση η κηπουρική, ενώ η γη σε ανταμείβει απλόχερα!       

Να περνάτε καλά, 

Ευγενία