Παρατηρώντας τα πουλιά στην αλυκή της Σάμου.

Γεια χαρά σε όλους σας.

Θυμάμαι πολύ έντονα την πρώτη φορά που κατέφθασαν στη λιμνοθάλασσα της Λευκάδας μεγάλα κοπάδια κύκνων στο μέσο του χειμώνα για να βρουν το δικό τους καταφύγιο στο νησί μας. Ήταν τόσο υπέροχο κι αναπάντεχο θέαμα, που όλοι οι Λευκαδίτες ξεχυνόμασταν καθημερινά στη Γύρα για να θαυμάσουμε αυτά τα επιβλητικά και ντελικάτα πουλιά. Οι δε φωτογράφοι της πόλης είχαν επιδοθεί σ' ένα φεστιβάλ φωτογραφίας διακοσμώντας τις βιτρίνες τους με στιγμιότυπα από την καθημερινότητα των κύκνων. 

Αυτή η ανάμνηση από τα χρόνια που πήγαινα δημοτικό εντυπώθηκε πραγματικά στο μυαλό μου κι έγινε η αφορμή ώστε αργότερα να επιστρέφω στη λιμνοθάλασσα για να παρατηρώ τα πουλιά. Τα καλοκαίρια είναι απαραίτητες οι βόλτες στη γύρω περιοχή για να δούμε φλαμίνγκο ή αλλιώς φοινικόπτερα, τσικνιάδες, πελαργούς, καλαμοκανάδες κι άλλα. 

Είμαστε τυχεροί που εδώ στη Σάμο υπάρχει μια πρώην αλυκή στην περιοχή της Μυκάλης, που ενώ το καλοκαίρι ξηραίνετε, τον υπόλοιπο χρόνο μετατρέπεται σε υδροβιότοπο για αποδημητικά πουλιά. 

Αυτό το σημείο, λοιπόν, έχει γίνει ο προορισμός μας κάθε φορά που θέλουμε να κάνουμε μια σύντομη βόλτα, κυρίως όταν ο καιρός δεν μας επιτρέπει να κάνουμε πεζοπορία.

Στην περιοχή αυτά που αρχικώς ξεχωρίζουν και αναμφισβήτητα πρωταγωνιστούν ακόμη και πληθυσμιακά είναι τα φλαμίνγκο. Τα έχουμε δει να τρώνε, να πετάνε, να κοιμούνται, να καβγαδίζουν, ν' απολαμβάνουν τον ήλιο...

Έχει πολύ γούστο το πώς κουλουριάζονται για να κοιμηθούν και να προφυλαχθούν απ' τον αέρα. Όπως επίσης είναι ενδιαφέρον να προσπαθούμε να καταλάβουμε τους ήχους, τις κινήσεις, τις αντιδράσεις τους. 

Στην αλυκή βρίσκουν καταφύγιο και διάφορα είδη πάπιας. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι οι αγριόπαπιες και οι καστανόπαπιες. Οι αρσενικές αγριόπαπιες ξεχωρίζουν για το πράσινο κεφάλι τους ενώ οι θηλυκές είναι καφετί.  Οι καστανόπαπιες ξεχωρίζουν κι αυτές για το όμορφο καφεκόκκινο χρώμα των φτερών τους. Αυτές κολυμπούν λίγο πιο βαθιά και δεν μπορούμε να τις παρατηρήσουμε εύκολα δυστυχώς. 

Τέλος, υπάρχει κι ένα μικρό κοπάδι από φαλαρίδες, γνωστές κι ως λούφες. Είναι κυρίως μαύρες και ξεχωρίζουν για τα κόκκινα μάτια τους και το λευκό χρώμα στο μέτωπο και το ράμφος τους. 

Τους αρέσει πολύ να κολυμπάνε, να βουτάνε στο νερό, να κάνουν διάφορα παιγνιδίσματα. Μάλιστα,  αυτές και τα φλαμίνγκο είναι τα πιο θορυβώδη είδη του υδροβιότοπου! 

Οι βόλτες μας στην αλυκή είναι αφορμή για αναζωογόνηση, για ουσιαστική επαφή με τη Φύση και με τ' άλλα είδη του οικοσυστήματός μας. Εμείς μπορεί να το λέμε πολύ απλά "γεμίζω τις μπαταρίες μου" αλλά σύμφωνα με μελέτες, μερικά από τα οφέλη που προσφέρει η παρατήρηση πτηνών είναι τα εξής: 

-προάγει την ενσυνειδητότητα μιας και όλο μας το είναι προσηλώνεται στην παρατήρηση κι εστιάζουμε σ' αυτό που βιώνουμε εκείνη τη στιγμή. 

-η έκθεση στο πράσινο και στη Φύση μειώνει σημαντικά τα επίπεδα του άγχους. 

-δρα ως διαλογισμός, αφού καθόμαστε γι' αρκετή ώρα σχεδόν ακίνητοι και σιωπηλοί προσπαθώντας ν' αγνοήσουμε ό,τι μας αποσπά την προσοχή από την παρατήρηση των πουλιών. 

-μοιραζόμαστε εμπειρίες με την οικογένεια και τους φίλους κάνοντας ήπια φυσική άσκηση. 

Σίγουρα, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι στις μεγάλες πόλεις είναι δύσκολο να έρθεις σ' επαφή με τη Φύση, αλλά ευτυχώς πάντα υπάρχει μια μικρή διέξοδος αρκεί να την αναζητήσουμε.

Εδώ βρήκα έναν οδηγό της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας με τους κυριότερους προορισμούς για παρατήρηση πτηνών στην Ελλάδα. Ίσως ένας να βρίσκεται κοντά σας. Και να σας πω, εμείς μόλις πρόσφατα αγοράσαμε ένα ζευγάρι κιάλια της τάξης των 25 ευρώ. Αυτά και η φωτογραφική μηχανή είναι τα μόνα που χρειαζόμαστε για να περάσουμε μια ώρα στην εξοχή. 

Καλή βδομάδα να έχετε, 

Ευγενία