Καλώς ήρθες 2022!

Γεια χαρά σε όλους και καλή Χρονιά!

Αυτές τις γιορτές τις χαρήκαμε πολύ! Και μπορεί ν' ακούγεται παράδοξο, αφού αποφασίσαμε να παραμείνουμε στη Σάμο μακριά από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα, ωστόσο είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε πολλά και διαφορετικά πράγματα και να δωρίσουμε ποιοτικό χρόνο στους εαυτούς μας μέσα από τις δραστηριότητες που αγαπάμε. 

Έτσι, απολαύσαμε δυο καταπληκτικές πεζοπορίες στο βουνό, κάναμε πρωτοχρονιάτικο πικνίκ στην παραλία, διαβάσαμε τα βιβλία μας και παίξαμε τα επιτραπέζια παιγνίδια που μας δώρισε η αδερφή μου για τις γιορτές μας! Ήταν πραγματικά από τις πιο αναζωογονητικές διακοπές που κάναμε ποτέ!  

Οι μέρες των γιορτών είχαν όμως και πολλά ραψίματα για καλό σκοπό, αλλά και με κάμποσες προκλήσεις. Αρχικώς, λίγο πριν το τέλος του Δεκέμβρη έραψα μια ακόμα ποδιά για την αδερφή μου με αφορμή τα γενέθλιά της. 

Με ένα ύφασμα που είχα φυλαγμένο εδώ και πολλά χρόνια και ξεχασμένο σ' ένα συρτάρι στο σπίτι της Αθήνας, τελικώς έφτασε στα χέρια μου κι έγινε μικρό δωράκι για την Ευαγγελία. Έτσι, μαζί με τις άλλες δυο που της έραψα έχει μια μικρή κολεξιόν! 

Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου κατάφερα να ολοκληρώσω και μια τσάντα-ψυγείο που είχα αρχίσει στις αρχές του Νοέμβρη, αλλά που με δυσκόλεψε πολύ και την έβαλα στην άκρη. Σας έχω δείξει την θερμομονωτική τσάντα που είχα ράψει στην Κρήτη, αλλά αυτή τη φορά θέλησα να της αλλάξω το σχέδιο και να φτιάξω μια σαν αυτές του εμπορίου. 

Τα βρήκα όμως σκούρα όταν έπρεπε να ράψω το καπάκι, γιατί ως συνήθως δεν ακολουθούσα ένα πατρόν, αλλά προσπαθούσα μόνη μου ν' ανακαλύψω τον τρόπο ραψίματος. Κάπου αγανάκτησα, μπλόκαρε και το μυαλό κι έτσι τα παράτησα, αλλά με λίγο ψάξιμο βρήκα ένα φωτογραφικό tutorial  από ένα νεσεσέρ κι έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τσάντα μου! Και ομολογώ ότι είμαι τριπλά χαρούμενη, όχι μόνο επειδή τα κατάφερα, αλλά κι επειδή έμαθα μια νέα τεχνική και γιατί αξιοποίησα ένα ύφασμα που είχα αγοράσει δέκα χρόνια πριν και που δεν ήξερα πώς να το αναδείξω. 

Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται εσάς, εμένα ομολογώ ότι μου αρέσει πολύ ως αποτέλεσμα και θα συνοδέψει μ' επιτυχία τα φετινά μας πικνίκ! Λεπτομέρειες για τη ραφή της θα σας δώσω σε άλλη ανάρτηση. 

Τα πρώτα ραψίματα του νέου έτους κρύβουν κι ένα ευχάριστο συμβολισμό, μιας και πρόκειται για δωράκι που προορίζεται για μια μπεμπούλα ενός μήνα! Έτσι, για το κοριτσάκι δυο αγαπημένων μας φίλων έραψα σαλιάρες και πανάκια ρεψίματος χρησιμοποιώντας φανελένια υφάσματα και βαμβακερή πετσέτα για την πίσω όψη. 

Επίσης, ετοίμασα ένα βαθύ καλάθι μιας και ξέρω πόσο χρήσιμα είναι στα βρεφικά δωμάτια. Πάνε χρόνια από τότε που έραψα τα πρώτα για την Ειρήνη και την Κωνσταντίνα και κάθε φορά που ετοιμάζω παρόμοια δωράκια δεν ξεχνώ να συμπεριλάβω κι ένα. Εδώ μπορείτε να βρείτε και οδηγίες για να ράψετε κι εσείς τα δικά σας. Για το τέλος, έραψα κι ένα υφασμάτινο κύβο με ρετάλια συνδυάζοντας διάφορες υφές (βαμβακερό, minky, φανελένιο) ώστε να έχει κι ένα ενδιαφέρον μελλοντικά για το μωρό. 

Και μιας και δεν είχα γέμισμα για μαξιλάρια, τον γέμισα με τα απομεινάρια όλων των χειροτεχνιών. Πλήρης αξιοποίηση υλικών, φίλοι μου! Η αλήθεια είναι ότι έχω ράψει άπειρους κύβους. Κύβους που μετατράπηκαν σε μπομπονιέρες για τη βάφτιση του Ορφέα, του οποίου είμαστε νονοί, για παιδιά φίλων μας, κατά παραγγελία για να δωριθούν σε άλλα παιδάκια, με απλικέ... Αν και δεν του φαίνεται, ο κύβος είναι ένα παιγνίδι που αγαπάνε πολύ τα βρέφη. Το κρατάνε, το ζουλάνε, το πετάνε, το κυνηγάνε. Εμπεριέχει πολλή ενέργεια κι ομολογώ ότι ποτέ δε βαριέμαι να ράψω ένα καινούργιο! Ελπίζω ν' αρέσει το δωράκι μας και ν' αξιοποιηθεί στο έπακρο. Άλλωστε, στρατηγικά επέλεξα μόνο βαμβακερά υφάσματα, για ν' αντέχουν στο συνεχές πλύσιμο!

Κλείνοντας, με την έλευση της νέας χρονιάς αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τις διακοπές μου για να ολοκληρώσω και το πάπλωμα της Ειρήνης. 

Παρά του ότι το quilt top είναι ραμμένο από το Δεκέμβρη του 2018, έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια για να πάρει επιτέλους το δρόμο του. Να σας πω την αλήθεια όταν διάβαζα παλιότερα Αμερικανίδες bloggers να λένε ότι τους παίρνει δυο και τρία χρόνια να ολοκληρώσουν ένα πάπλωμα μου φαίνονταν υπερβολικές. 

Τώρα βέβαια, τις καταλαβαίνω απολύτως... Μπορεί το πάτσγορκ να είναι περίπλοκο και να θες χρόνο μέχρι να συνθέσεις ένα quilt top, είναι όμως το ευχάριστο και δημιουργικό κομμάτι της υπόθεσης. 

Το καπιτονάρισμα απαιτεί χρόνο, χώρο και μεράκι κι αν δεν έχεις κάτι απ' αυτά όλα πάνε πίσω... Ευτυχώς, αυτή τη φορά τα πράγματα πήγαν όπως τα είχα σχεδιάσει και σήμερα ευελπιστώ να τελειώσω το καπιτονάρισμα. Το ρέλιασμα πια θα είναι εύκολη υπόθεση! 

Έτσι, φίλοι μου περάσαμε τις μέρες των διακοπών κι ομολογουμένως το 2022 μπήκε δυναμικά όσον αφορά τα χόμπι μας. Για την νέα χρονιά δεν εύχομαι πολλά, ούτε και βάζω στόχους. Εύχομαι να κυλίσει ευχάριστα και να δεχτούμε ό,τι πρόκληση κι αν μας φέρει με ψυχραιμία κι αισιοδοξία. Άλλωστε, μας περιμένει και μια μετακόμιση στα τέλη της Άνοιξης!  

Καλή χρονιά με υγεία, 

Ευγενία