Πάπλωμα καλοκαιριάτικα;;;

Γεια χαρά σε όλους σας!

Το ξέρω, το ξέρω κάπως ανορθόδοξο το περιεχόμενο της σημερινής μας ανάρτησης. Μετά ειδικά από τέτοιες ζέστες εγώ να σας μιλάω για παπλώματα...σίγουρα θα σκεφτείτε ότι έπαθα θερμοπληξία! 

Ένα, βέβαια, μπορώ να σας πω, λίγο η μετακόμιση λίγο η τενοντίτιδα στον δεξί μου ώμο με περιόρισαν και μ' αποσυντόνισαν όλο αυτό το διάστημα. Κι ενώ αυτό το quilt top είχε ολοκληρωθεί από το Μάη του 2020 και πακεταριστεί με επιμέλεια για τη μετακόμιση στη Σάμο, όρεξη και δυνατότητα για καπιτονάρισμα δεν υπήρχε. 

Μόλις ένοιωσα όμως το χέρι να βελτιώνεται, είπα πια να βάλω μπρος. Το ύφασμα για την πίσω όψη του παπλώματος είχε ήδη αγοραστεί πριν τη μετακόμιση, καθώς και ασορτί κλωστή και βαμβακερή βάτα. 

Έβαλα λοιπόν κι εγώ αρχή την προηγούμενη Κυριακή για να φτιάξω το σάντουιτς. Τα έστρωσα όλα στο πάτωμα, έβαλα και για βαρίδια διάφορα βιβλία -της δουλειάς, μαγειρικής, ό,τι βρισκόταν πρόχειρο- κάθισα κάτω κι άρχισα να στερεώνω τις τρεις στρώσεις (ύφασμα, βάτα, patchwork quilt top) με παραμάνες. 

Για το καπιτονάρισμα αποφάσισα και πάλι να χρησιμοποιήσω την κυματιστή βελονιά που διαθέτει η ραπτομηχανή μου και να καπιτονάρω κάνοντας γραμμές παράλληλα με το πλάτος του παπλώματος. Κατά τη γνώμη μου με αυτό το σχέδιο το καπιτονάρισμα είναι ελαφρύ κι αφήνει το πάτσγορκ να αναδειχθεί. Και φυσικά είναι πολύ πιο εύκολο σε σχέση με το ελεύθερο καπιτονάρισμα (free motion quilting), ειδικά όταν η επιφάνεια που έχεις να διαχειριστείς είναι μεγάλη.   

Η αλήθεια είναι ότι μάλλον μου είχε λείψει το ράψιμο, μιας και ολοκλήρωσα το καπιτονάρισμα σε δυο μέρες. Η υπόλοιπη διαδικασία ήταν ναι μεν απλή αλλά και χρονοβόρα. Να κόψω τις περίσσιες και να ισιώσω την επιφάνεια του παπλώματος, να φτιάξω το ρέλι και να το ράψω τριγύρω από το πάπλωμα. 

Για το ρέλι αρχικώς χρησιμοποίησα τα υπολείμματα από το μπλε ύφασμα, με το σκεπτικό να μειώσω όσο το δυνατό τα ρετάλια. Αφού, όμως το στερέωσα από τη μια μεριά, κατάλαβα ότι δεν με ικανοποιούσε και πολύ. Δε μου φαινόταν και πολύ αρμονικό με το quilt top. Αρχικά σκέφτηκα να κάνω τα στραβά μάτια και να υπερισχύσει η οικολογική μου διάθεση! Μετά από μια ώρα σκέψης κι αντιπαράθεσης με τον εαυτό μου απλά πήρα στο χέρι το ξηλωτήρι κι άρχισα το ξήλωμα...Στερνή μου γνώση, να σ' είχα πρώτα! 

Έτσι, έφτιαξα νέο ρέλι από ένα φούξια μονόχρωμο και σήμερα το πρωί μπήκε η τελευταία βελονιά! 

Το νέο μας πάπλωμα είναι πλέον έτοιμο! Εννοείται ότι θα φωτογραφηθεί, θα πλυθεί και θα φυλαχτεί στη ντουλάπα μέχρι να έρθουν οι φθινοπωρινές δροσιές. 

Αλλά εγώ, φίλες μου, τ' ομολογώ, το ευχαριστήθηκα τούτο το ράψιμο! Όχι μόνο γιατί μου έλειπε πραγματικά, αλλά γιατί ένοιωσα και πάλι δημιουργικότερη και γιατί είναι ωραίο το αίσθημα που νοιώθεις όταν καταφέρνεις να ολοκληρώσεις κάτι, είτε μικρό είτε μεγάλο. 

Βέβαια, δε σας κρύβω ότι έβγαλα τη μπέμπελη, όχι μόνο από την προσπάθεια να μανουβράρω όλο αυτό τον όγκο αλλά γιατί πραγματικά είναι ένα ζεστό πάπλωμα!! 

Άξιζε όμως τον κόπο, το έχω ακουμπισμένο πάνω σε μια καρέκλα κι όπως πέφτει πάνω του το μάτι μου νοιώθω μεγάλη χαρά!  

Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε, 

Ευγενία