Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020

Η πρώτη tote bag της χρονιάς.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Η σημερινή ανάρτηση θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο "Ράβοντας με δανεική ραπτομηχανή" κι όπως καλά καταλαβαίνετε η ραπτομηχανούλα μου με εγκατέλειψε εδώ και λίγες μέρες. 


Καθώς φαίνεται, δεν τα άντεξε τα εντατικά ραψίματα της Πρωτοχρονιάς και μετά τα σακίδια παρέδωσε πνεύμα...ή μάλλον μέσα της μπήκε ένα διαβολικό πνεύμα κι άρχισε να ράβει μόνη της ασταμάτητα! Μπορείτε να το πιστέψετε; Ο μόνος τρόπος για να την σταματήσω ήταν να τη βγάζω από την πρίζα. Κι ενώ την πήγα για σέρβις και την παρέλαβα χθες, σήμερα άρχισε να κάνει τα ίδια. Για να δούμε, θα καταφέρω να την επισκευάσω;; Ελπίζω πως ναι. Αν έχετε να μου συστήσετε κάποιον για αξιόπιστο σέρβις singer ραπτομηχανής πείτε μου!!!


Την τσάντα που σας παρουσιάζω σήμερα κατάφερα να τη φτιάξω με την ραπτομηχανή που μου δάνεισε η πεθερά μου. Μια παρόμοια είχα ράψει πριν δυο χρόνια στην Κρήτη για τα καθημέρα μου ψώνια. Κι επειδή είναι πραγματικά πολύ πρακτική, κομψή κι ευρύχωρη αποφάσισα να ράψω μια ακόμα για να τη δωρίσω στην πεθερά μου, που γιόρταζε τις προάλλες. 


Τα υφάσματα τα είχα πρόχειρα στο σπίτι. Τον καμβά σε μπεζ χρώμα τον έχω αγοράσει από την Καλαμιώτου και τον χρησιμοποιώ τακτικά σε τέτοια  projects. Ο καμβάς με τα μικρά σχέδια είναι ένα ιαπωνικό ύφασμα που είχα αγοράσει χρόνια πριν από τη Βαρκελώνη σε ένα ταξίδι με τις μαθήτριές μου. Το φύλαγα ως κόρη οφθαλμού μέχρι να βρω ένα ωραίο λόγο για να το χρησιμοποιήσω και φέτος ήρθε η σειρά του! 


Ένα μονόχρωμο, βαμβακερό ύφασμα σε ιδιαίτερο μπλε ήταν η ιδανική λύση γαι την μεγάλη εξωτερική τσέπη. Για τη φόδρα επέλεξα ένα ριγέ, ενώ πρόσθεσα και μια εσωτερική τσέπη χρησιμοποιώντας το ίδιο μπλε ύφασμα. Οι συνθετικοί ιμάντες είναι αρκετά φαρδείς για να είναι άνετοι στον ώμο και να μοιράζεται όσο καλύτερα το βάρος της τσάντας. 


Σήμερα βρήκαμε την ευκαιρία να βγούμε για φωτογράφιση και παρά την σχετική μουνταμάρα όλο και κάτι καταφέραμε! 


Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλή εβδομάδα!

Ευγενία

     

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020

Τα τελευταία ραψίματα του 2019: δύο αγορίστικα backpacks για μεγάλες περιπέτειες!

Μην πείτε ότι δε σας είχα προειδοποιήσει! Μετά το σακίδιο της Ελενίτσας, άλλα δυο ανηψάκια διεκδίκησαν τα προσωπικά τους ραψίματα κι έτσι η θεία βρέθηκε παραμονές Πρωτοχρονιάς να σχεδιάζει, να κόβει και να ράβει μανιωδώς!


Γι' αυτά τα σακίδια κάναμε επαγγελματική δουλειά σας λέω! Μιας και δε διέθετα κατάλληλα υφάσματα -είναι γεγονός ότι τα ραψίματά μου έχουν κοριτσίστικο χαρακτήρα- αναζητήσαμε τα υφάσματα στο διαδίκτυο, παραγγείλαμε δείγματα για ν' αποφασίσουν τ' αγόρια ποιό πραγματικά ύφασμα ήθελαν και μετά κάναμε την τελική αγορά. 


Οταν έφτασε η ώρα της κατασκευής και θέλοντας να δοκιμάσω κάτι καινούργιο και πιο αγορίστικο σε ύφος έκανα κάποια προσχέδια σ' ενα κομμάτι χαρτί σκεπτόμενη τα σακίδια του εμπορίου, που τώρα τελευταία είναι πολύ της μοδός. 


Έβαλε κι ο Βασίλης τις δικές του πινελιές κι έτσι αποφασίσαμε ότι το κάθε σακίδιο θα διέθετε δυο πλαϊνές τσέπες, εξωτερική τσέπη με φερμουάρ στην πλάτη κι απλή τσέπη στο εσωτερικό. 


Αρχικά σχεδιάσα τα κομμάτια για το μπλε σκούρο σακίδιο, που προοριζόταν για τον μικρότερο της παρέας, 5 χρονών! Μετρώντας και ξαναμετρώντας στο χαρτί όλες τις διαστάσεις για ν' αποφύγω δυσάρεστα λάθη, μιας και τα υφάσματα είχαν παραγγελθεί από τη Γερμανία. Αρά, περιθώριο λάθους...κανένα!


Το γεγονός ότι είχα φτιάξει εκ των προτέρων το σακίδιο της Ελενίτσας με βοήθησε στην κατασκευή των ιμάντως για την πλάτη. Επίσης, την τσέπη με το φερμουάρ την έκανα στο άψε σβήσε. Η μεγαλύτερη αγωνία ήταν να πετύχω τις σωστές αναλογίες για μια όμορφη οπτικά τσάντα που θα είναι και λειτουργική ταυτόχρονα. 


Ετσι, λοιπόν άρχισα την Παρασκευή το απόγευμα και την Κυριακή απόγευμα η πρώτη ήταν έτοιμη!! Μας ενθουσιάσε, δεν το κρύβω! Βγήκε πολύ όμορφη κι έτσι με αναπτερωμένο ηθικό έβαλα μπρος για τη δεύτερη. Θα έκανα ακριβώς την ίδια αλλά σε μεγαλύτερο μέγεθος, αφού ο μεγάλος ανηψιος είναι 8 χρονών. 


Ξανά λοιπόν σχεδιασμός, μετρήματα και μαθηματικά για να μεγαλώσει το πατρόν... Πλέον όμως η δεύτερη τσάντα ραβόταν πιο εύκολα. Τρίτη πρωί, παραμονή Πρωτοχρονιάς κολλημένη στη ραπτομηχανή για να κάνω τα τελικά ραψίματα. Ε, τότε βγήκαν και όλα τα μικροπροβλήματα, στα τελευταία γαζιά. 


Κι εκεί που πραγματικά έκανα το τελευταίο μου γαζί, έσπασε η βελόνα και μ' αυτό τον τρόπο μου έστειλε η καλή μου η ραπτομηχανή το δικό της μήνυμα. "Νισάφι πια" μου είπε, "τώρα βρήκες να με ξεπαστρέψεις, Πρωτοχρονιάτικα;;". 


Πέρασα το κορδόνι στο drawstring, τη σιδέρωσα και ικανοποιήθηκα κι από αυτό το αποτέλεσμα! Τα καταφέραμε, είπα. Αφού φωτογραφήθηκαν τις τυλίξαμε με χαρτί χριστουγεννιάτικο και τους τις δωρίσαμε την Πρωτοχρονιά μαζί μ' ένα βιβλίο για τον καθένα! 


Κι έτσι, λοιπόν, η χρονιά έκλεισε όπως της άξιζε, με περιπετειώδη ραψίματα γεμάτα αγάπη, δημιουργικότητα και προκλήσεις. Και βέβαια, μπορώ να πω ότι δικαιωματικά το 2019 ήταν για μένα η χρονιά της τσάντας, μιας και χωρίς να το καταλάβω δεν έραψα ούτε μια ούτε δυο αλλά...έντεκα! Δείτε και τα πειστήρια... Όλες δωράκια σε αγαπημένα μου πρόσωπα!


Εμένα όλες είναι αγαπημένες μου. Εσείς ποιό σχέδιο προτιμάτε άραγε;;

Φιλάκια πολλά, 
Ευγενία


Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

Scrappy quilt: επίσημη φωτογράφηση

Γεια χαρά σε όλη την παρέα!

Μπορεί οι περισσότεροι σήμερα να τυλίχθηκαν με παπλώματα βαριά για ν' αντιμετωπίσουν την κακοκαιρία, εμείς όμως βγήκαμε πρωί πρωί έξω για να φωτογραφίσουμε το παπλωματάκι μας, που αισίως ολοκληρώθηκε μέσα στις χριστουγεννιάτικες διακοπές. 


Κάνοντας μια ανασκόπηση στο μπλογκ θυμήθηκα ότι πρωτοάρχισα να κόβω τα υφάσματα ένα χρόνο πριν (δείτε εδώ) όταν στο μυαλό μου είχα μια εντελώς διαφορετική ιδέα για ν' αξιοποιήσω τα ρετάλια μου. 


Κι ενώ είχα ράψει κάμποσα patchwork τετράγωνα κατάλαβα ότι με τα τόσο λίγα ρετάλια που τελικώς διέθετα θ' αργούσα μάλλον κάτι χρόνια μέχρι να ολοκληρώσω ένα πάπλωμα! 


Ετσι, λοιπόν επιστρατεύτηκε το πολύτιμο λευκό ύφασμα, επαναπροσδιορίστηκε ο στόχο και κάπου στο Μάη του 2019 άρχισα να ξηλώνω τα τετράγωνα που είχα φτιάξει και να τους δίνω νέο σχήμα (δείτε εδώ). 


Η μετακόμιση από την Κρήτη στην Αθήνα καθώς και το ξέγνοιαστο καλοκαιράκι στη Λευκάδα φρέναραν την όλη εξέλιξη του παπλώματος. Όλα τα ραπτικά φυλαγμένα σε κουτιά και σχεδόν ξεχασμένα. 


Ωστόσο, στις αρχές Νοέμβρη βγήκαν και πάλι στην επιφάνεια (δείτε εδώ). Στο σαλόνι απλώθηκαν όλα τα φυλαγμένα τετράγωνα, μπήκαν σε σειρά, ράφτηκαν νέα για να συμπληρώσουν το quilt top και μέσα σε λίγο πια διάστημα όλα δρομολογήθηκαν (δείτε εδώ κι εδώ). 


Το ύφασμα για την πίσω όψη του παπλώματος μου έπεσε λειψό και μιας και το είχα παραγγείλει απ' τη Γερμανία δεν είχα καμιά όρεξη ν' αγοράσω επιπλέον και να χάσω χρόνο. 


Ευτυχώς, για καλή μου τύχη είχα κάποια μονόχρωμα που ταίριαξαν όμορφα κι έφτιαξα κι ένα δεύτερο πάτσγορκ για να δημιουργήσω μια μεγάλη επιφάνεια. 


Το καπιτονάρισμα το κράτησα πολύ ελαφρύ διαλέγοντας μια βελονιά που διαθέτει η ραπτομηχανή μου και μάλιστα κατέληξα ότι προτιμώ αυτό το καπιτονάρισμα  μιας και δεν επισκιάζει τους σχηματισμούς του πάτσγορκ. 


Για το ρέλιασμα χρησιμοποίησα ένα ριγέ ύφασμα σε λευκό κι ανοιχτό γκρι που αγόρασα από την Καλαμιώτου και που νομίζω ότι ταίριαξε πολύ ωραία πλαισιώνοντας αυτή την πανδαισία χρωμάτων. 


Το τελικό ράψιμο του ρελιού το έκανα στο χέρι τα βραδάκια των γιορτών. Και να το, έτοιμο και πλούσιο σε διαστάσεις, με μήκος 1,94 μ. και πλάτος 1,52 μ. 


Το πάπλωμα είναι ένα δημιουργήμα μέσα από τη φάντασια και την υπομονή. Μπορεί να μου πήρε ένα χρόνο για να το φτιάξω ξεκλέβοντας χρόνο από την καθημερινή δουλειά και τη ρουτίνα της ζωής, αλλά μέσα του περιέχει όλα εκείνα τα υφάσματα που με τόση αγάπη, κόπο κι ενθουσιασμό αγόρασα όλ' αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το ράψιμο- 1.260 εμπριμέ τετράγωνα γεμάτα αναμνήσεις! Ομολογώ ότι δικαιωματικά θα το κρατήσω για μένα και για το σπιτικό μας!

Φιλάκια πολλά, 
Ευγενία


Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2020

Τα ζυμώματα της Πρωτοχρονιάς.

Οι γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων είναι ξεχωριστές στην καρδιά μας και γεμάτες εμπειρίες και αναμνήσεις που μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή. Ειδικά για την δική μας οικογένεια οι μέρες αυτές είναι συνδεδεμένες με τα ζυμώματα των Χριστόψωμων. 


Από πολύ νωρίς το πρωί η γιαγιά μας μαζί με τη μαμά σηκώνονταν για ν "αναπιάσουν" το προζύμι μέσα σε μεγάλες λεκάνες που μετά τις σκέπαζαν με κουβέρτες σχεδόν ευλαβικά, για να μπορέσει το ζυμάρι να παραμείνει ζεστό και να φουσκώσει. 

Έπειτα, ξυπνάγαμε κι εμείς, τρέχαμε στην κουζίνα κι από κοντά θέλαμε να βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι για να ζυμώσουμε,  να ξεφλουδίσουμε τ' αμύγδαλα, να βράσουμε κανελογαρύφαλλα, να πλάσουμε κορδόνια για το στολισμό των ψωμιών. Κι έπειτα βλέπαμε τη γιαγιά να τα διακοσμεί με ιδιαίτερη τέχνη και φαντασία. Τα ζυμώματα ήταν πολλά -για τρεις οικογένειες, όσα και τα παιδιά της γιαγιάς- και παραδοσιακά κάθε οικογένεια είχε το χριστόψωμο που κοβόταν την παραμονή κάθε γιορτής και τα παιδιά είχαν το προσωπικό ψωμάκι τους: μπαλούμπες ή βλαχοπούλες τα κορίτσια και σταυρουδάκια τ' αγόρια. 


Στο τέλος, όλοι παίρναμε από ένα-δυο ταψιά και πηγαίναμε τα ψωμιά στον φούρνο της γειτονιάς για να τα ψήσει καλά καλά. Η γιαγιά ως παραδοσιακή Λευκαδίτισσα έφτιαχνε την ποδολόγα της με μια πετσέτα κουζίνας και κουβάλαγε ταψιά ακόμα και στο κεφάλι. Η εικόνα ήταν μαγική, γιαγιάδες, μανάδες κι εγγόνια κατέφθαναν στους φούρνους με τ' άψητα χριστόψωμά τους κι αντάλλασσαν ευχές τόσο για τις γιορτές όσο και επιτυχία στο ψωμί. Ο δε φούρναρης έγραφε σε κάθε ταψι όνομα κι επώνυμο για να μην μπερδέψει τα ταψιά. Οταν πέρναμε τις έτοιμες μπαλούμπες στα χέρια μας ήμασταν τα ευτυχέστερα παιδιά!!!

Φέτος, αν και δεν είχα σκοπό να ζυμώσω, τελευταία στιγμή μου 'ρθε μια αναλαμπή ακούγοντας ένα στίχο τραγουδισμένο από το Θαλασσινού στο ράδιο κι άρχισα να ξεφυλλίζω ένα σκανδιναβικό συνταγολόγιο για να βρω εύκολη συνταγή για ψωμί. Την εντόπισα κι έβαλα μπρος για να μην χάνω λεπτό. Με το ζυμάρι μου έφτιαξα ένα χριστόψωμο για την αδερφή μου και δυο μπαλούμπες για τις ανηψούλες μου! Ξετρελλάθηκαν απ' τη χαρά τους μόλις τις είδαν. 


Το ψωμί έγινε πραγματικά πολύ ωραίο και γι' αυτό μοιράζομαι μαζί  σας τη συνταγή.

Υλικά για 2 φρατζόλες σταρένιο ψωμί:

50 γρ. νωπή μαγιά
600 μλ. χλιαρό πλήρες γάλα
50 γρ. χλιαρό λυωμένο βούτυρο
850 γρ. σκληρό αλεύρι σίτου (μπορεί να πάρει περισσότερο, ανάλογα το αλεύρι)
1 κουταλία σούπας ζάχαρη
10 γρ. αλάτι
1 αυγό ελαφρώς χτυπημένο (για ν' αλείψετε το ψωμί πρίν το φούρνισμα)

Εκτέλεση:

Σε μεγάλο μπολ βάζουμε το χλιαρό γάλα και του προσθέτουμε τη μαγία σε κομμάτια. Ανακατεύουμε ελαφρώς για να λυώσει και μετά προσθέτουμε το χλιαρό βούτυρο κι ανακατεύουμε ξανά. Σε άλλο μπολ προσθέτουμε το αλεύρι μαζί με το αλάτι και τη ζάχαρη. 

Ρίχνουμε το αλεύρι μέσα στο μπολ με τη μαγιά κι ανακατεύουμε μέχρι να πάρουμε μια μαλακή ζύμη. Εγώ αυτή τη διαδικασία την έκανα με το μίξερ βάζοντας τους γάντζους. Αν βγαίνει κολλώδης η ζύμη προσθέτουμε σιγά σιγά αλεύρι και συνεχίζουμε το ζύμωμα μέχρι η ζύμη να γίνει μαλακή και να μην κολλάει. 


Την μεταφέρουμε σε μπολ, τη σκεπάζουμε με πετσέτα κουζίνας και την αφήνουμε να φουσκώσει για μια ώρα σε θερμοκρασία δωματίου. 

Αφού φουσκώσει τη ζυμώνουμε ελαφρώς για ένα λεπτό πάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια με σκοπό να βγει ο αέρας από μέσα. Μεταφέρουμε το ζυμάρι πάλι στο μπολ, το σκεπάζουμε με την πετσέτα και το αφήνουμε να φουσκώσει γι' άλλη μια ώρα σε θερμοκρασία δωματίου. 

Αφού φουσκώσει για δεύτερη φορά το μεταφέρουμε σε αλευρωμένη επιφάνεια και το ζυμώνουμε ελαφρώς για να βγει ο αέρας. 


Εγώ σ' αυτό το σημείο πρόσθεσα σπόρους κάρδαμου για ν' αρωματίσω το ψωμί, ενώ παραδοσιακά μπορούμε να βάλουμε μαραθόσπορο και γλυκάνισο. Επειτα χωρίζουμε το ζυμάρι στα δύο και του δίνουμε το σχήμα που θέλουμε. 


Μεταφέρουμε τα πλασμένα ψωμιά σε ταψί που του έχουμε στρώσει λαδόκολλα και τα σκεπάζουμε με την πετσέτα. Βαζουμε το ταψί σε ζεστό μέρος (σας συστήνω στο φούρνο στους 40 βαθμούς ή κοντά σε αναμμένο καλοριφέρ) και αφήνουμε το ζυμάρι να φουσκώσει για μισή ώρα. 

          
Μετά προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς. Αλείφουμε τα ψωμιά με το αυγό (εγώ το παρέλειψα). Τοποθετούμε στο κάτω μέρος του φούρνου μας ένα ταψάκι με κρύο νερό και μετά βάζουμε το ταψί με τα ψωμιά στο φούρνο. Ψήνουμε για 35-40 λεπτά μέχρι να ροδίσουν τα ψωμιά μας. Τα ξεφουρνίζουμε και τα βάζουμε πάνω σε σχάρα για να κρυώσουν. 

Το μπολάκι με το νερό είναι μια τεχνική που έχω διαβάσει σε πολλές σκανδιναβικές συνταγές για ψωμιά. Σκοπός είναι να δημιουργηθούν υδρατμοί στο φούρνο ώστε να γίνει τραγανή η κρούστα και να παραμείνει η ψύχα αφράτη. 


Με αυτή τη συνταγή εγκαινιάζουμε τη νέα χρονιά και σας ευχόμαστε από καρδιάς χαρά, υγεία και δημιουργικότητα!

Ευαγγελία κι Ευγενία