Καλοκαιρινή απόδραση στα Ζαγοροχώρια.

Μπορεί να έχουν καθιερωθεί στη συνείδησή μας ως χειμερινός προορισμός αλλά σίγουρα οι ομορφιές που μας χαρίζουν τους καλοκαιρινούς μήνες είναι πρωτόγνωρες! 

Τί θα λέγατε για περιπετειώδες μπάνιο στα ποτάμια της περιοχής, rafting για τους πιο δραστήριους, πεζοπορία στο Γεωπάρκο του Βίκου ή ένα απλό περπάτημα στα καλντερίμια των διατηρητέων χωριών; Και φυσικά το πατροπαράδοτο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου κάτω από τον πλάτανο της πλατείας;

Φέτος, όπως καταλαβαίνετε, συνδυάσαμε το νησί μαζί με εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου. Με οδηγό μας το Βασίλη κάναμε μια πρώτη στάση για λίγες μέρες στα Ζαγοροχώρια. Τσεπέλοβο, Καπέσοβο, Πάπιγκο, ...σίγουρα είναι από τα πρώτα ονόματα που έρχονται στο μυαλό του καθενός. 

Επιβεβλημένη ήταν μια στάση στο Γεωπάρκο του Βίκου-Αωού στη θέση Οξιά για ν'αντιληφθούμε το μεγαλείο του τοπίου. Πώς να περιγράψεις αυτούς του όγκους που υψώνονται από τα έγκατα της γης και που δύσκολα καταλαβαίνεις το πραγματικό τους μέγεθος;

Σκεφτήκαμε ότι μετά το φαράγγι της Σαμαριάς θ' άξιζε τον κόπο να περπατήσουμε έστω κι ένα μικρό μέρος αυτής της μεγαλειώδους χαράδρας.

Επόμενη ιδιαίτερη στάση οι κολυμπήθρες στο Πάπιγκο, ένα ενδιαφέρον γεωλογικό φαινόμενο κατά το οποίο το ρέμα του ποταμού διάβρωσε τα σχιστολιθικά πετρώματα δημιουργώντας αλλεπάλληλες κολυμπήθρες, τις οβίρες στην τοπική διάλεκτο. 

Το φαινόμενο είχε πολλούς επισκέπτες που απολάμβαναν το μπάνιο τους στα δροσερά νερά. Λίγο παρακάτω κάποιοι πιο αθλητικοί τύποι έπαιρναν μαθήματα καταρρίχησης, ενώ από τις όχθες του Βοϊδομάτη στο ύψος της Αρίστης πλήθος κόσμου έμπαινε στις φουσκωτές βάρκες για να κάνει rafting. 

Μικροί, μεγάλοι ακόμη και σκυλάκια, όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με το εγχείρημα.

Βέβαια, δεν μπορείς ν' αντικρίσεις αυτό το ποτάμι και να καταφέρεις να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Τα νερά του, κρυστάλλινα, έχοντας ένα γαλάζιο τόσο ιδιαίτερο κι αδιευκρίνιστο, ενώ από κοντά αντιλαμβάνεσαι πόσο καθαρά και διαφανή είναι... 

Ήξερα από τις μαρτυρίες του Βασίλη ότι πρόκειται για ένα πολύ κρύο ποταμό, αλλά ομολογουμένως μόλις έβαλα τα πόδια μου στο νερό μούδιασαν στο λεπτό! Λέγεται ότι η θερμοκρασία του είναι σταθερά στους 5 βαθμούς Κελσίου πράγμα που τον αναδεικνύει σε ένα από τους πιο κρύους ποταμούς της Ευρώπης. 

Πάντως, με λίγη προσπάθεια κολυμπήσαμε για λίγο, ίσως γιατί η ζέστη το Δεκαπενταύγουστο ήταν μεγάλη και η ανακούφιση ακαριαία! Βοϊδομάτης, ένα ζωοδότρο ποτάμι, όπως αποκαλύπτει το όνομά του, που στα σλαβικά σημαίνει νερομάνα.  

Για το τέλος αφήσαμε το χωριό, το Μεγάλο Πάπιγκο, που είναι όμορφο, καλοχτισμένο και ζωντανό. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι διατηρητέα κρατώντας αναλλοίωτο το τοπικό χρώμα.

Η πλατεία του χωριού με το ιδιότυπο καμπαναριό, οι μεγάλες ξύλινες αυλόπορτες και η καλαισθησία είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το χωριό και το κάνουν τόσο δημοφιλές. 

Σας αποχαιρετώ με αυτή την όμορφη πεταλούδα που ήταν τόσο γενναιόδωρη και μου πόζαρε με τα φτερά της ανοιγμένα!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία