Τσαντάκια ειδικού σκοπού...

Πόσο μ' αρέσει το ράψιμο... Το ξέρετε, φίλοι μου, καλά πια. Κι ομολογώ ότι η ραπτομηχανή μου είναι η καλύτερη κι εξυπνότερη αγορά που έκανα ποτέ. Είναι εργαλείο σε ώρες ακατάσχετης δημιουργίας αλλά και συντροφιά σε στιγμές βαρεμάρας. Κι όταν καταφέρνω κάτι που θεωρούσα πέρα από τις δυνατότητές μου, ε τότε το συναίσθημα είναι μοναδικό!

Τα περισσότερα πράγματα τα έχω ράψει για τ' ανηψάκια μου, που είναι πηγή έμπνευσης και που πάντα μου τονώνουν την αυτοπεποίθηση, αφού όλα τα βρίσκουν ωραία! 

Τώρα λοιπόν που η Ειρήνη άρχισε το σχολείο η Ευαγγελία μου ζήτησε να της φτιάξω ένα τσαντάκι για το κολατσιό της που να χωράει και το παγουράκι. 

Παιγνιδάκι για μένα μιας και είχα ήδη φτιάξει κάτι ανάλογο (δείτε εδώ κι εδώ) αλλά μιας και με τα χρόνια έρχεται και η πείρα, αυτή τη φορά χρησιμοποίησα θερμομονωτική βάτα για να μπορεί να διατηρείται το περιεχόμενο αναλλοίωτο για πολλή ώρα κι αδιάβροχη φόδρα. 

Επειδή κατά καιρούς μ' έχετε ρωτήσει, σας θυμίζω ότι η βάτα που χρησιμοποιώ λέγεται insul-bright και την αγοράζω από βρετανικά ηλεκτρονικά καταστήματα. Μιας και λείπω κάμποσα χρόνια από την Αθήνα δεν ξέρω αν πλέον μπορεί κάποιος να τη βρει με ευκολία και στην Ελλάδα. 

Τα υφάσματα που χρησιμοποίησα ήταν κάποια απομεινάρια από την τσάντα που έφτιαξα πέρυσι για τον ερχομό μιας άλλης ανηψούλας και πάντα τα βρίσκω πολύ όμορφα. 

Προσάρμοσα τις διαστάσεις, άρχισα το κόψε ράψε και το τσαντάκι ετοιμάστηκε σχετικά γρήγορα. Είναι ευρύχωρο κι ελαφρύ, με χερούλια πολύ ανθεκτικά και με κλείσιμο φιλικό για τα παιδικά χεράκια. 

Αλλά και η Κωνσταντίνα που είναι τριών άρχισε μαθήματα χορού, που την έχουν ενθουσιάσει τόσο πολύ κι έτσι δεν μπορούσα να μην της ετοιμάσω κι αυτής κάτι. 

Και μη μου πείτε ότι μια μικρή χορεύτρια -έστω και τριών χρονών- δε χρειάζεται ένα σακίδιο;; Η Κωνσταντίνα, που λέτε, έχει πολύ μεγάλη αδυναμία στο μπλε, αλλά όσο κι αν προσπάθησα να κάνω έναν όμορφο συνδυασμό δεν τα κατάφερνα. 

Αισίως ξετρύπωσα ένα ύφασμα που το κράταγα για μένα και που το βρήκα κατάλληλο για να γίνει τσαντάκι. Το καπιτονάρησα πάνω σε βαμβακερή βάτα για ν' αποκτήσει σώμα και να γίνει πιο ανθεκτική η τσάντα και μετά όλα ήταν πανεύκολα. 

Τα τσαντάκια φωτογραφήθηκαν, πακεταρίστηκαν και είναι έτοιμα να σταλούν! 

Ελπίζω να είναι χρηστικά και να τους προσφέρουν μεγάλη χαρά! Το σίγουρο είναι ότι εγώ το απόλαυσα το ράψιμο! 

Φιλάκια και καλό μήνα, 

Ευγενία