Το πάπλωμα με τη ροζ καρδιά: επίσημη φωτογράφιση

Το πάπλωμα με τη ροζ καρδιά φωτογραφήθηκε επιτέλους ...ξανά! Αυτή τη φορά στο Παγκράτι, πίσω από το Καλλιμάρμαρο και με φόντο την Αθήνα. 

Εντελώς ανατρεπτική φωτογράφιση σε σχέση με εκείνη στην παραλία του Ηρακλείου. Βλέπετε, ταξίδεψε κι αυτό μαζί μας για να παραδωθεί και να βρει τον προορισμό του.

Όταν οραματιστήκαμε αυτό το πάπλωμα μαζί με το Βασίλη έγινε με ένα σκοπό ιδιαιτέρως σημαντικό για μας. Έτσι, αναλάβαμε δράση και παραγγείλαμε με μεγάλη επιμέλεια τα υφάσματα. 

Η καρδιά σχηματίστηκε κυρίως με υφάσματα από τη συλλογή Sweet Orchard ενώ για το φόντο επιλέξαμε υφάσματα low volume κατά βάση από τη συλλογή Bee Backgrounds Warm σε τόνους λευκούς και κρεμ. Τα 285 τετράγωνα των 5 ιντσών ράφτηκαν  σε γραμμές των 15 τετραγώνων, και όλες αυτές μεταξύ τους σε 19 σειρές. 

Για την πλάτη του παπλώματος χρησιμοποίησα ένα διπλόφαρδο ροζ και λευκό chevron βαμβακερό σεντονόπανο που είχα επιλέξει και για ένα άλλο πάπλωμα. 

Για το καπιτονάρισμα αρχικά είχα σκεφτεί να γαζώσω κατά μήκος των ραφών όπως κι εδώ αλλά μου φάνηκε ότι θα ήταν πολύ αυστηρό το αποτέλεσμα. 

Τελικώς κατέληξα σε πιο κυματιστές ραφές οι οποίες νομίζω ότι ταίριαξαν πάρα πολύ. Η άνω κλωστη είναι σε απαλό γκρι χρώμα ενώ η κάτω κλωστή σε μπεζ. Το καπιτονάρισμα φαίνεται απλό, ωστόσο σας ομολογώ ότι ήταν αρκετά κοπιαστικό αφού μου έπαιρνε 10 λεπτά για να ολοκληρώσω μια ραφή από την κορυφή ως τον πάτο. 

Πράγματι το πάπλωμα έγινε αρκετά βαρύ -μιας και είναι σχετικά μεγάλων διαστάσεων- οπότε έπρεπε να κάνω αρκετά διαλείμματα για να το κουμαντάρω και να ξεκουράζω την πλάτη μου.  

Δε σας κρύβω ότι κάθε τόσο σταμάταγα, το άνοιγα για να δω πώς προχωράει κι ενθουσιαζόμουν όλο και πιο πολύ. 

Το ρέλι ετοιμάστηκε από τα ροζ ρετάλια κι έτσι τίποτε δεν πήγε χαμένο! Όταν ολοκληρώθηκε ήμουν πολύ χαρούμενη για το όλο επίτευγμα! Και να, που ήρθε η κατάλληλη στιγμή και με την εκπνοή του χρόνου σας το παρουσιάζω. Αν θέλετε κι εσείς να πειραματιστείτε με κάτι ανάλογο μπορείτε να διαβάσετε τις οδηγίες που δίνει η Amy Smart στο μπλογκ της Diary of a Quilter. 

Και βέβαια φωτογράφιση χωρίς το βοηθό μου δε γίνεται γι' αυτό και οι τελευταίες φωτογραφίες είναι αφιερωμένες στο Βασίλη που περίμενε στωικά μέχρι να φωτομετρήσω και να βρω όλα τα πιθανά σημεία για τις λήψεις! Χωρίς αυτόν σημερινή ανάρτηση δεν θα υπήρχε... 

Φιλάκια πολλά και με υγεία ο νέος χρόνος!

Ευγενία

Γεμιστό ψωμί με σοκολάτα, αμύγδαλο και ρικότα

Με τις βαλίτσες έτοιμες προς αναχώρηση και με ένα βροχερό Ηράκλειο σήμερα θέλω να σας γλυκάνω με μια υπέροχη, ιταλική συνταγή που πρωτοδοκίμασα πέρυσι τα Χριστούγεννα! 

Παρμένη από το περσινό τεύχος του Jamie Oliver αυτή η πρόταση είναι άκρως γιορτινή και πάνω απ' όλα πεντανόστιμη!

Υλικά για 6-8 άτομα:

12 γρ. νωπή μαγιά

125 λμ. χλιαρό γάλα

400 γρ. αλεύρι σκληρό

70 γρ. ζάχαρη

1 κουτ. γλ. εκχύλισμα βανίλιας

ξύσμα από 1 μεγάλο πορτοκάλι

1 αυγό κι 1 επιπλέον χτυπημένο, για το άλειμμα

1 κρόκος αυγού

50 γρ. ανάλατο βούτυρο, λιωμένο
1 πρέζα αλάτι

Για τη γέμιση:

250 γρ. τυρί ρικότα

40 γρ. ζάχαρη

50 γρ. κακάο σε σκόνη

100 γρ. μπισκότα Amaretti ή άλλα μπισκότα αμυγδάλου, θρυμματισμένα

100 γρ. αμύγδαλα, ασπρισμένα κι ανάλατα, χοντροκομμένα

λίγα ασπρισμένα κι ανάλατα αμύγδαλα ψιλοκομμένα ή φιλέ για το πασπάλισμα

1 αυγό

1 κουτ. σούπας γλυκό κρασί

Εκτέλεση:

1. Στρώνουμε σε ένα ταψί λαδόκολλα και σε ένα μπολ διαλύουμε τη μαγιά στο χλιαρό γάλα. 

2. Σε μεγάλο μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με τη ζάχαρη και το αλάτι. Προσθέτουμε τη βανίλια, το ξύσμα πορτοκαλιού, το αυγό, τον κρόκο, το βούτυρο και το μείγμα της μαγιάς με το γάλα. Δουλεύουμε το μείγμα μέχρι να πάρουμε μια απαλή ζύμη. Έπειτα, δουλεύουμε τη ζύμη με τα χέρια για 5 λεπτά και σχηματίζουμε μια μπάλα. Τη βάζουμε στο μπολ και το καλύπτουμε με μεμβράνη, αφήνοντας το ζυμάρι να ξεκουραστεί για 1 ώρα σε ζεστό μέρος. Θέλουμε να διπλασιαστεί σε μέγεθος. 

3. Στο μεταξύ ετοιμάζουμε τη γέμιση. Σε μπολ ανακατεύουμε τη ρικότα με τη ζάχαρη ώσπου να πάρουμε ένα κρεμώδες μείγμα. Προσθέτουμε το κακάο, τα θρυμματισμένα μπισκότα, τα χοντροκομμένα αμύγδαλα, το αυγό και το κρασί κι ανακατεύουμε πολύ καλά. Σκεπάζουμε με μεμβράνη και τ'αφήνουμε στην άκρη μέχρι να τα χρειαστούμε. 

4. Αφού έχει φουσκώσει η ζύμη μας την παίρνουμε και σε αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε ένα ορθογώνιο φύλλο, περίπου 45x30 εκ. Μεταφέρουμε τη γέμιση πάνω στο φύλλο και την στρώνουμε ομοιόμορφα αφήνοντας περιμετρικά κενό 4 εκ. 

5. Τυλίγουμε το φύλλο σε ρολό ξεκινώντας από τη μεγάλη πλευρά, σφραγίζοντας ουσιαστικά τη γέμιση στο εσωτερικό. Αλείφουμε τα άκρα του ρολού με λίγο νερό για να κολλήσει το ζυμάρι και του δίνουμε σχήμα πετάλου. Έπειτα κάνουμε λίγες χαρακιές στην επιφάνεια με κοφτερό μαχαίρι. Μεταφέρουμε το ψωμί με προσοχή στο ταψί και το αφήνουμε να ξεκουραστεί σε ζεστό μέρος για 30 λεπτά. Παράλληλα προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου. 

6. Αλείφουμε το ψωμί με τον κρόκο και πασπαλίζουμε τα ψιλοκομμένα αμύγδαλα. Ψήνουμε στο φούρνο για 30 λεπτά περίπου ή μέχρι να πάρει ωραίο χρυσαφί χρώμα η επιφάνεια του ψωμιού. Αν μας αρπάξει νωρίτερα σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Αφού ψηθεί το αφήνουμε να κρυώσει και μετά το κόβουμε για σερβίρισμα! 

Κλείνοντας την ανάρτηση θα ήθελα να σας ευχηθώ από καρδιάς Καλά Χριστούγεννα με υγεία και πολλά χαμόγελα στο σπιτικό σας!

Ευγενία

     

Το γιορτινό brunch: ιδέες και συμβουλές

Από τότε που παντρευτήκαμε με το Βασίλη το σπίτι μας είναι πάντα ανοιχτό ειδικά τη μέρα της Πρωτοχρονιάς για να γιορτάσουμε την ονομαστική του γιορτή. Ποτέ δε μας έλειψαν τα νυχτερινά πάρτυ, τα εναλλακτικά ρεβεγιόν, αλλά μιας και τα χρόνια περνάνε και οι παρέες μας απέκτησαν παιδάκια πέρυσι για πρώτη φορά διοργανώσαμε ένα πρωτοχρονιάτικο brunch με απρόσμενη επιτυχία. Το σπιτικό μας υποδέχτηκε γύρω στα 50 άτομα και τα παιδάκια αυτή τη φορά έκαναν τη διαφορά! Έδωσαν πραγματικά άλλο τόνο στη γιορτή! Και για να νοιώθουν όλοι άνετα, ένα δωμάτιο είχε μετατραπεί σε αυτοσχέδιο παιδότοπο. Η Ευαγγελία κουβάλησε πολλά από τα παιγνίδια των παιδιών της ενώ εγώ είχα πάρει υλικά για χειροτεχνίες και ζωγραφική για να απασχοληθούν ευχάριστα. 

Επειδή την ιδέα του brunch τη δουλεύαμε από καιρό στο μυαλό μας, είχαμε κάνει όλες τις απαραίτητες πρόβες σε νέες συνταγές για ν' αποφύγουμε τις δυσάρεστες εκπλήξεις και είχαμε σχεδιάσει το μενού ώστε να υπάρχουν όλα τ' απαραίτητα αλλά και μικρές εκπλήξεις. 

Η γωνιά για τα ροφήματα τοποθετήθηκε στο τραπέζι της κουζίνας. Όλες οι κούπες, τα φλυτζάνια και τα κουταλάκια μπήκαν σε παράταξη: τσάγια, αφεψήματα, σοκολάτα και φυσικός χυμός πορτοκάλι, κυρίως για τα παιδιά. Ο καλός φίλος Νίκος μας δάνεισε μια μηχανή espresso για τη μέρα, ενώ η Ευαγγελία έφερε το βραστήρα, ο οποίος αποδείχτηκε σωτήριος! 

Στο σαλόνι-τραπεζαρία έγιναν οι απαραίτητες διαρρυθμίσεις και δημιουργήθηκε ένα μεγάλος μπουφές σε σχήμα Γ, ενώ παντού υπήρχαν βοηθητικά τραπεζάκια, σκαμπουδάκια και μαξιλάρια. Το μενού μας περιελάμβανε με την εξής σειρά:

-διάφορα ψωμιά, φρυγανιές και κριτσίνια 

-γιαούρτι με μέλι και ξηρούς καρπούς σε στρώσεις, ιδέα που είχαμε βρει στο pinterest.

-χειροποίητα κρουασάν που είχαμε ψήσει από το πρωί, ακολουθώντας τη συνταγή του Μισέλ Ρου.

κόβοντας τη ζύμη για τα κρουασάν

-χειροποίητες κρέπες αλμυρές με γαλοπούλα και τυρί κι όποιος ήθελε τις ζέσταινε στα μικροκύματα (γεύση για μικρούς και μεγάλους).

-χειροποίητες κρέπες σε φύλλα για να τις γεμίσουν οι ίδιοι με μερέντα, ροδέλες μπανάνας και ξυρούς καρπούς ή ό,τι άλλο ήθελαν.

-μπαγκέτα με χειροποίητη σφολιάτα και γέμιση πέστο βασιλικού, πάλι μια συνταγή του Μισέλ Ρου.

οι μπαγκέτες τυλίχτηκαν σε λαδόκολλα και
καταψύχθηκαν

-σπανακόπιτα και γιαννιώτικη κοτόπιτα (η παραδοσιακή βασιλόπιτα της περιοχής) από τα χεράκια της πεθεράς μου.  

-πατέ μανιταριών και καβουρόψιχας. 

-αυγά ψημένα μαζικά στο φούρνο, μια πανέξυπνη ιδέα που βρήκαμε στο Pinterest.

-λουκάνικα τυλιγμένα με μπέικον (γεύση για μικρούς και μεγάλους).

-στρογγυλά ψωμάκια για μπέργκερς με ζαμπόν και τυρί, έτοιμα να υποδεχτούν το αυγό, το λουκάνικο ή ό,τι άλλο επιθυμούσε ο καθένας (γεύση για μικρούς και μεγάλους). 

-ομελέτα φούρνου με πατάτες και σπανάκι (γεύση για μικρούς και μεγάλους).

-πάστα φλόρα

-Panettone (έπαιξε το ρόλο βασιλόπιτας στο σπίτι μας, γιατί πραγματικά δεν είχαμε κουράγια να ψήσουμε εν τέλει και κλασσική βασιλόπιτα!!)

-Ψωμί σε σχήμα πετάλου γεμισμένο με σοκολάτα, μια συνταγή του Jamie Oliver. 

-γλυκίσματα σε πλαστικά ποτήρια με βάση τρίμματα από μελομακάρονα και κουραμπιέδες και μους σοκολάτας.

Όλα είχαν ετοιμαστεί σε λογικές ποσότητες αφού ξέραμε εκ των προτέρων πόσα άτομα θα έρχονταν. Τα κρουασάν και τις μπαγκέτες με γέμιση πέστο τα είχαμε παρασκευάσει 5 μέρες νωρίτερα κι ακολουθώντας τα βήματα του Μισέλ Ρου τα συντηρήσαμε στην κατάψυξη και τα ψήσαμε τη μέρα της γιορτής. Μια μέρα νωρίτερα ετοιμάσαμε το σοκολατένιο ψωμί και την πάστα φλόρα, ενώ κόψαμε τα ψωμάκια για τα μπέργκερς και τα σκεπάσαμε με μεμβράνη για να μην ξεραθούν.  Οι κρέπες ετοιμάστηκαν κι αυτές από την προηγούμενη. Αλλά, αν και πολύ πετυχημένες ήταν πολύ μεγάλος μπελάς για να τις ψήσουμε. 

Ήταν πραγματικά το πιο χρονοβόρο κομμάτι μιας και ετοιμάσαμε 40-50 κρέπες. Θυμάμαι ότι κάναμε βάρδιες, μία έψηνε ο Βασίλης, μία εγώ, μία η μάνα μου...οπότε δε σας το συνιστώ. H ορθοστασία είναι αφόρητη!!! Αντικαταστήστε τες με αραβικές πίτες καλύτερα, ειδικά αν έχετε πολλούς καλεσμένους. 

Επίσης, το γιαούρτι αν και ήταν πολύ λαχταριστό γευστικά, οπτικά δεν ήταν δελεαστικό γιατί άρχισαν να δημιουργούνται ζουμιά από το ίδιο το γιαούρτι και το μέλι και μπορώ να πω ότι σχεδόν κανείς δεν το προτίμησε... Τα γλυκίσματα με τη μους είχαν πολλή επιτυχία αλλά σας συστήνω να προτιμήσετε για βάση μόνο τα μελομακάρονα που είναι πιο συμπαγή. Τέλος, τα πατέ alla Jamie Oliver δεν είχαν επιτυχία. Αν και γευστικά, μάλλον είναι κάτι έξω από την κουλτούρα μας όποτε δε θα τα ξαναέφτιαχνα!

Από την εμπειρία μας στα πρωτοχρονιάτικα πάρτυ μπορώ να σας πω ότι το brunch είχε τη μεγαλύτερη απήχηση και την καλύτερη ενέργεια. Δεν υπήρχε η επισημότητα του ρεβεγιόν, το άγχος της πετυχημένης γαλοπούλας και το ξενύχτι μέχρι πρωίας!! Αντιθέτως, κυριαρχούσε μια χαλαρή διάθεση. Όλοι ήταν ξεκούραστοι και ήταν ευχάριστο που οι γονείς μπορούσαν να έρθουν με τα παιδιά τους. Επίσης, αν και ορισμένοι καλεσμένοι είχαν κι άλλες μεσημεριανές υποχρεώσεις, μπόρεσαν να περάσουν έστω για λίγο για ν' ανταλλάξουμε ευχές και να βρεθούμε σ' ένα γιορτινό περιβάλλον. 

Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να οργανώστε κι εσείς ένα γιορτινό brunch, αλλά προετοιμαστείτε καλά. Διαλέξτε πιάτα που μπορούν να ετοιμαστούν και νωρίτερα. Τέλος, να έχετε στο νου σας ότι εκείνες τις μέρες τα καταστήματα είναι κλειστά οπότε κάντε εκ των προτέρων τα ψώνια σας. Κι αν δε σας πάει κάτι καλά, αγνοείστε το και πάτε παρακάτω. Μιλάω εκ πείρας αφού πέρυσι 3 φορές προσπάθησα να φτιάξω σου για προφιτερόλ μέσα σε  μια μέρα και τις 3 μου απέτυχαν. Κι σαν να μην έφτανε αυτό, ακόμα και το απλούστερο κέικ του κόσμου δε μου πέτυχε. Εκ των υστέρων σκέφτομαι ότι δεν θα έπρεπε να καταναλώσω τόση ενέργεια και χρόνο για να φτιάξω τα σου!!! Προς γνώση και συμμόρφωση...

Καλό σας Σαββατοκύριακο, 

Ευγενία

 
 

Δημιουργικό ράψιμο!

Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν αφιερωμένο στη φωτογράφιση του παπλώματος με την καρδιά. Είχαμε σκεφτεί ότι θα ήταν ωραίο να το φωτογραφίζαμε σε μια αμμουδερή παραλία, να μπορούμε να το ακουμπήσουμε και κάτω χωρίς ενδοιασμούς και να έχουμε και φόντο τη θάλασσα. Βέβαια ο καιρός μας τα χάλασε, γιατί φυσούσε τόσο πολύ που το πάπλωμα απογειωνόταν. Ελάχιστες οι αξιοπρεπείς λήψεις, γι' αυτό και μετά από λίγο εγκαταλείψαμε την κάθε προσπάθεια. Η φωτογράφηση αναβλήθηκε για κάποιο άλλο Σαββατοκύριακο...

Ωστόσο, βρήκαμε την ευκαιρία να φωτογραφίσουμε κι άλλα πραγματάκια που είναι φτιαγμένα εδώ και δυο μήνες κι ανέμεναν καρτερικά τη σειρά τους. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να φτιάξω πιάστρες για την κουζίνα μας για ν' αντικαταστήσω τις υπάρχουσες που πλέον έχουν αρχίσει να φθείρονται. 

Έτσι, πρώτα έφτιαξα αυτό το διπλό γάντι χρησιμοποιώντας κάποια πολύ αγαπημένα μου υφάσματα. Το ρέλι το έφτιαξα μόνη μου από καρώ ροζ ύφασμα και ταίριαξε ....γάντι με τα υπόλοιπα. 

Ήταν πολύ εύκολο στην κατασκευή και τώρα ανυπομονώ να το πλύνω και να το κρεμάσω κι επισήμως στην κουζίνα μου, ελπίζοντας ότι θα είναι εξυπηρετικό. 

Επίσης, έκανα άλλο ένα σετάκι στους αγαπημένους μου μπλε τόνους κι αυτή τη φορά ακολούθησα το πατρόν που είχα χρησιμοποιήσει κι εδώ. 

Κι εδώ το ρέλι το έφτιαξα ακολουθώντας τον αγαπημένο μου τρόπο και πραγματικά είμαι πολύ ενθουσιασμένη με το αποτέλεσμα. Πολύ το ευχαριστήθηκα που έραψα κάτι και για το σπίτι μας μιας και τις περισσότερες φορές ράβω πραγματάκια για άλλους. 

Να, τώρα δα σκεφτόμουν τί να φτιάξω για τα ανιψάκια που θα τα συνταντήσουμε με αφορμή τα Χριστούγεννα. Είχα πάρει από καιρό κάτι χαριτωμένα χριστουγεννιάτικα υφάσματα τα οποία παραμένουν αναξιοποίητα λόγω του φόρτου εργασίας στο φροντιστήριο, μα ελπίζω να καταφέρω να φτιάξω κάτι έστω και την τελευταία στιγμή...ως συνήθως! 

Σας αποχαιρετώ κι εύχομαι σε όλους τους εορτάζοντες χρόνια πολλά και καλά!

Ευγενία  

Το βιβλίο του μήνα: "Η εποχή των κερασιών", εκδόσεις Πατάκη

Μια σύγχρονη ιστορία δύο ανθρώπων -μιας γυναίκας κι ενός άντρα- με φόντο το Παρίσι. Η γνωριμία τους αρχίζει αρκετά στραβά και κάθε φορά που πάει να βελτιωθεί η σχέση τους το τρίτο άτομο είναι αυτό που μπαίνει στη μέση. Ένα τρίτο άτομο από το οποίο δεν μπορούν ν' απαλλαχτούν με τίποτα, που τους κάνει τη ζωή άνω κάτω, που τους γεμίζει άλλοτε με προσδοκίες κι άλλοτε τους οδηγεί σε απόγνωση.

Οπωσδήποτε η Ορελί θέλει να γνωρίσει από κοντά αυτό το τρίτο μυστηριώδες άτομο στο οποίο πιστεύει ότι οφείλει πολλά. Οπωσδήποτε ο Αντρέ θέλει να τον βγάλει από τη μέση με κομψές αλλά και συνοπτικές διαδικασίες. Ποιός θα τα καταφέρει πρώτος; Ποιανού οι επιθυμίες και οι λαχτάρες θα πραγματοποιηθούν;

Το βιβλίο αυτό με κέρδισε αρχικά από το όμορφο εξώφυλλο και τον τίτλο του, η ιστορία που κρύβεται μέσα είναι καλοδουλεμένη κι όμορφα πλασμένη, ενώ ο συγγραφέας έχει καταφέρει να κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη με όμορφα τρικ κι ανατροπές στα όρια του λογικού. Ιδιαίτερος κι ο τρόπος αφήγησης, αφού και οι δύο πρωταγωνιστές αφηγούνται τα ίδια γεγονότα υπό τη δική τους οπτική γωνία. Οι ίδιοι γίνονται συμπαθείς από την αρχή στον αναγνώστη, ο οποίος βιώνει τελικώς μαζί τους τα ερωτικά παιγνίδια της μοίρας κι ανυπομονεί να δει πώς θα ξεμπλέξουν το μυστηριώδες κουβάρι του έρωτα! 

Η μετάφραση από τη Βασιλική Κνήτου είναι πολύ προσεγμένη και συνοδεύεται πάντα από επεξηγήσεις-όπου κρίνεται απαραίτητο- η γενικότερη έκδοση του βιβλίου είναι περιποιημένη και ο Νικολά Μπαρρό με την πένα του μας σεργιανίζει σ' όλες τις γωνιές του Παρισιού με μια μοναδική οικειότητα. Πραγματικά ακόμη κι εγώ που δεν έχω επισκεφτεί ως ώρας την πόλη νοιώθω σαν να την έχω περπατήσει, σαν να έχω διασχίσει κι εγώ τα βουλεβάρτα και τα γεφυράκια πάνω από τον Σηκουάνα! Τέλος, οι τελευταίες σκηνές εκτυλίσσονται κοντά στα Χριστούγεννα, οπότε το βιβλίο ταιριάζει γάντι με την περίοδο που σε λίγες μέρες κι εμείς θα διανύσουμε! 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία     

Χειροτέχνικα 2017 στο Ηράκλειο

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε διοργανώθηκε στο Ηράκλειο η έκθεση της Χειροτέχνικα και δεν ήταν δυνατόν να μην πηγαίναμε κι εμείς για να ρίξουμε έστω μια μικρή ματιά. 

Είναι γνωστό ότι για τα ραπτικά και τo πάτσγορκ λίγα πράγματα εκτίθενται ακόμα και στην Αθήνα, αφού οι πρωταγωνιστές της χειροτεχνίας είναι το ντεκουπάζ, το scrapbooking και τα κοσμήματα. Φυσικά είναι υπέροχα όλα και πάντα μου αρέσει να βλέπω τα χρώματα κιμωλίας πάνω σε παλαιωμένα μικροέπιπλα, τα υπέροχα χαρτιά και τις χαρτοπετσέτες και φυσικά τα τόσων λογιών εργαλεία που υπάρχουν στη διάθεσή μας. 

Αρκετά σεμινάρια ήταν σε εξέλιξη των ώρα που επισκεφτήκαμε την έκθεση με ιδιαίτερη συμμετοχή. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η επαρχία πάντα διψάει για νέα πράγματα! Αυτό που μου τράβηξε πολύ την προσοχή ήταν ένα με θέμα την τεχνική της χαρτοδιπλωτικής (origami) σε χριστουγεννιάτικα μοτίβα. Η χρυσόσκονη έπεφτε με το κιλό πραγματικά! Δεν την τσιγκουνεύτηκαν οι συμμετέχουσες! 

Όμως, αυτό που μου τράβηξε πραγματικά την προσοχή ήταν αυτοί οι μικροί...αλλά θαυματουργοί αργαλειοί! 

Εγώ θυμόμουν το κλασσικό, τον τεράστιο αργαλειό, εκείνο που χρησιμοποιούσε η γιαγιά μου για να κάνει κάθε λογής υφαντό. Δείτε όμως αυτόν εδώ... Μικρός αλλά γοητευτικός. 

Το συγκεκριμένο περίπτερο έκανε μια νέα πρόταση με βάση την υφαντική τέχνη. Εσάρπες, τσάντες, επιτοίχια διακοσμητικά κι ένα υπέροχο μπλέξιμο κλασσικών και μοντέρνων νημάτων!!!! Από καιρό σκεφτόμουν ότι ήθελα να μάθω να υφαίνω και τώρα πραγματικά το βλέπω εφικτό! Σας λέω, έπαθα έρωτα με αυτό τον αργαλειό!!!  

Φιλάκια πολλά και καλό μήνα, 

Ευγενία

Ενα πάπλωμα ακομα...

Διακόσια δεκαπέντε τετράγωνα με λευκό φόντο κι άλλα εβδομήντα σε ροζ αποχρώσεις ράφτηκαν σε δεκαεννιά γραμμές και σχημάτισαν μια καρδιά στο κέντρο του παπλώματος! Με την πολύτιμη βοήθεια της μαμάς μου, που τη φιλοξενούμε για λίγες μέρες, στρώσαμε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο το σάντουιτς του παπλώματος και το στερεώσαμε με άπειρες καρφίτσες για να μείνουν όλα στη θέση τους. Δε φαντάζεστε πόσο βαρύ και πόσο μακρύ είναι όλο αυτό... Δεν το περίμενα! 

Το καπιτονάρισμα πλέον οδεύει προς την ολοκλήρωσή του, το ρέλι φτιαγμένο από τα ροζ ρετάλια είναι έτοιμο -γύρω στα εννιά μέτρα- κι ελπίζω το επόμενο Σαββατοκύριακο να έχω ολοκληρώσει το νέο μου εγχείρημα. Το πρώτο μου twin size πάπλωμα!! 

Σας χαιρετώ και τρέχω βιαστικά για το μάθημα των ισπανικών!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία 

Το βιβλίο του μήνα: "Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλι", Εκδόσεις Γκοβόστη

Η αλήθεια είναι ότι δε γνώριζα τίποτε για τη Λαίδη Τσάτερλι πέρα από το γεγονός ότι είχε εραστή ενώ πάντα με συνόδευε μια συγκεχυμένη και παρεξηγημένη άποψη γι' αυτό το έργο με το τόσο διάσημο τίτλο! Το καλοκαίρι ψάχνοντας στο βιβλιοπωλείο για το επόμενο βιβλίο που θα διάβαζα αυτός ο ελαφρώς φθαρμένος, ροζ τόμος μου τράβηξε το βλέμμα κι όταν διάβασα τον τίτλο του  μου φάνηκε σχεδόν καρμική η συνάντησή μας. 

Η ιστορία είναι ένας ύμνος στην πραγματική και ουσιαστική αγάπη, την αγάπη εκείνη που εξελίσσεται αργά και σταθερά, που σέβεται εξίσου το σώμα και το πνεύμα και που τροφοδοτεί την ύπαρξη των ηρώων ώστε να παλέψουν  με υπομονή κι επιμονή για το κοινό τους μέλλον. 

Μεταφερόμαστε, λοιπόν, στα Μίντλαντς της βιομηχανοποιημένης πια Μ. Βρετανίας των αρχών του 20ου αιώνα. Μέσα από το ερωτικό τρίγωνο που δημιουργεί ο Ντ. Χ. Λώρενς βάζει στο στόχαστρο την επηρμένη άρχουσα τάξη, η οποία γοητεύεται από τη δύναμη του μυαλού, του χρήματος και της μηχανής επιλέγοντας ν' αντιμετωπίζει τον έρωτα και τη σωματική επαφή ως κάτι το παρακατιανό κι ενοχλητικό. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο ο παραπληγικός, νεαρός Σερ Τσάτερλι προσπαθεί να θεμελιώσει το γάμο του με την Κόνστανς Ριντ, ωστόσο εν τέλει αυτή η πνευματική καταπίεση και η απομόνωση  θα εξωθήσει την πρωταγωνίστρια στην αγκαλιά του επιστάτη τους Όλιβερ Μέλλορς. Η σχέση τους αν κι αντισυμβατική- σχεδόν τραγελαφική- σιγά σιγά θα ισορροπήσει δίνοντας αξία τόσο στην πνευματική όσο και τη σαρκική επαφή καθώς και στον αμοιβαίο σεβασμό. Μόνο τότε θα νοιώσουν την ανάγκη να προστατέψουν και να παλέψουν για την πολύτιμη σχέση τους, που έρχεται σε σύγκρουση με το βρετανικό κατεστημένο. 

Ψάχνοντας περισσότερο για το συγγραφέα και το έργο του ανακάλυψα ότι αν και πρωτοεκδόθηκε ιδιωτικά στην Ιταλία το 1928, το βιβλίο υπέστη βάναυση λογοκρισία για πάνω από τριάντα χρόνια σε Ευρώπη, Αμερική κι Αυστραλία ενώ μόλις το 1960  στα πλαίσια του νόμου περί "δημοσίας αιδούς" οι εκδόσεις Penguin Books κέρδισαν το δικαστικό αγώνα καταφέρνοντας τελικώς να εκδώσουν το μυθιστόρημα ολόκληρο. Έτσι, "Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλι" αποτελεί ένα λογοτεχνικό ορόσημα αφού για πρώτη φορά τυπώθηκε βιβλίο στην Μ. Βρετανία που περιείχε λέξεις που ονομάτιζαν και περιέγραφαν σαφώς τα μέλη του σώματος και την ερωτική πράξη ενώ η δεύτερη έκδοση του 1961 αφιερώθηκε στους 12 ενόρκους-9 άνδρες και 3 γυναίκες- που αποφάσισαν ότι η Penguin Books δεν ήταν ένοχη!

Ο "Εραστής της Λαίδης Τσάτερλι" είναι μια πραγματικά τρυφερή ιστορία αγάπης που κρύβει τόσες αλήθειες για τις ανθρώπινες σχέσεις κι βρίσκει άμεσες αναφορές στη δική μας, σύγχρονη εποχή.

Ρύζι Στρογγανόφ στο φούρνο με κόκκινη κολοκύθα κι αποξηραμένα μανιτάρια

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν αφιερωμένο σε νέες γευστικές εμπειρίες. Ένα γρήγορο ταξίδι στη Θεσσαλονίκη με αφορμή ένα γάμο μας έδωσε την ευκαιρία ν' αγοράσουμε το νέο τεύχος του Jamie Oliver από το αεροδρόμιο, αφιερωμένο ως επί το πλείστον σε φθινοπωρινές γεύσεις. Η κολοκύθα κυριαρχεί παντού, είτε λόγω εποχής είτε με αφορμή τη γιορτή του Haloween κι εμείς άλλο που δε θέλαμε να δοκιμάσουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. 

Το πρώτο πράγμα που μας κίνησε την περιέργεια ήταν αυτό το ρύζι, το οποίο ψήνεται στο φούρνο, παίρνει τη μορφή του ριζότου, είναι χορταστικό και πανεύκολο. Μην το προσπεράσετε, δώστε του την ευκαιρία που του αξίζει. Πραγματικά, είναι κι εξαιρετική ιδέα για τα γιορτινά τραπέζια που όλοι μας θέλουμε να σερβίρουμε κάτι πρωτότυπο. 

Τα υλικά για 4 άτομα είναι:

800 γρ. κόκκινη κολοκύθα, καθαρισμένη και κομμένη σε μικρά κομμάτια

2 κόκκινα ξερά κρεμμύδια, τεμαχισμένα σε μέτρια κομμάτια

ελαιόλαδο

1 κουταλάκι πάπρικα καπνιστή

15 γρ. αποξηραμένα μανιτάρια porcini

300 γρ. μακρύκοκκο ρύζι (εγώ προτίμησα άγριο)

25 μλ. μπράντι ή κάτι παρεμφερές

150 μλ. κρέμα γάλακτος με χαμηλά λιπαρά

30 γρ. παρμεζάνα τριμμένη 

ένα ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο

10 μικρά αγγουράκια τουρσί ψιλοκομμένα

1 μικρό σκόρδο τριμμένο

Εκτέλεση:

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου. Τοποθετούμε σε βαθύ ταψί την κολοκύθα και τα κρεμμύδια, τα ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο, πασπαλίζουμε με την πάπρικα, αλατοπιπερώνουμε κι ανακατεύουμε καλά. Ψήνουμε στο φούρνο για 30-40 λεπτά, μέχρι η κολοκύθα να έχει μαλακώσει αρκετά. Δοκιμάζουμε μ' ένα πιρούνι να δούμε αν τρυπιέται εύκολα ώστε να σιγουρευτούμε.

Στο μεταξύ, βράζουμε νερό σ' ένα μεσαίο μπρίκι, τοποθετούμε τα μανιτάρια σ' ένα πυρίμαχο μπολ και τα σκεπάζουμε με το βραστό νερό. Μετά από 10 λεπτά τα στραγγίζουμε και τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια. 

Αφού έχει ψηθεί η κολοκύθα, αποσύρουμε το ταψί από το φούρνο και προσθέτουμε τα μανιτάρια και το ρύζι. Ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά το μπράντι μέσα σ' ένα ρηχό τηγανάκι για 30 δεύτερα και μ' ένα σπίρτο το κάνουμε φλαμπέ (προσοχή με τη φωτιά). Αφού σβήσει η φωτιά ρίχνουμε το ποτό πάνω από το ρύζι. 

Ανακατεύουμε καλά την κρέμα γάλακτος μαζί με την παρμεζάνα σ' ένα μπολ και περιχύνουμε το μείγμα πάνω από το ρύζι. Προσθέτουμε και 400 μλ. νερού, ανακατεύουμε όλα τα υλικά και βάζουμε το ταψί ξανά στο φούρνο. Μαγειρεύουμε το φαγητό για 30 περίπου λεπτά, ώσπου ν' απορροφηθεί όλο το νερό και να έχει μαγειρευτεί το ρύζι. Εγώ πρόσθεσα άλλες δυο φορές νερό μέχρι να βράσει το ρύζι, οπότε σας συστήνω να το παρακολουθείτε προς το τέλος το φαγητό.    

     

Στο μεταξύ αναμιγνύουμε σε μπολ το σκόρδο με τ' αγγουράκια και το μαϊντανό. Αφού γίνει το φαγητό, το βγάζουμε από το φούρνο, πασπαλίζουμε με το μείγμα του σκόρδου και ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο. Προσωπικά το τελευταίο στάδιο μου φαινόταν αδιάφορο αλλά πραγματικά παρατήρησα ότι αναδεικνύει τις γεύσεις.

Βέβαια, δε θα μπορούσε να λείψει κι ένα γλυκό κι αυτή τη φορά η μηλόπιτα είχε την τιμητική της. Παρέα με τ' απαραίτητα σύνεργα έκοψα 215 τετράγωνα με λευκό φόντο για ένα πάπλωμα που βρίσκεται στα σκαριά. 

Δεν μπορείτε να πείτε, γεμάτο το Σαββατοκύριακο, ε;

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

   

Μια τσάντα για όλα τα απαραίτητα ενός μωρού!

Χαίρεται, χαίρεται!

Όπως σας έλεγα τις προάλλες έστειλα στην ξαδέρφη μου την κατασκευή που μου είχε ζητήσει να της ετοιμάσω με τα υπέροχα υφάσματα από τη συλλογή "Windy day". 

Πρόκειται φυσικά για μια τσάντα φτιαγμένη για να μεταφέρει όλα τα απαραίτητα της μικρούλας της κόρης, που είναι μόλις λίγων μηνών. 

Μετά από διαβουλεύσεις και ανταλλαγή ιδεών μέσα από το Pinterest καταλήξαμε ότι μια Aragon bag θα ήταν η καλύτερη επιλογή. 

Αφού αγόρασα το πατρόν κι όλα τα υλικά ξεκίνησα την κατασκευή σχεδιάζοντας πρώτα το patchwork. Με το που έκοψα τα δυο πάνελ άρχισα να ενθουσιάζομαι με το όλο project μιας κι επιτέλους έπαιρνε σάρκα και οστά.

Το επόμενο στάδιο ήταν να  τρυπώσω τα πάνελ με το αφρώδες υλικό που χρησιμοποίησα, το οποίο θα έδινε βέβαια και το σχήμα της τσάντας. Σειρά είχαν τα χερούλια και η κατασκευή των πλαϊνών πάνελ.  

Μετά ακολούθησε η κατασκευή των τσεπών, οχτώ στο σύνολο: δύο με φερμουάρ, τέσσερις πλαϊνές(μέσα κι έξω), μια μπροστινή και μια μεγάλη εσωτερική, χωρισμένη σε δυο μέρη. 

Για τις εξωτερικές πλαϊνές τσέπες κάναμε μάλιστα και ιδιαίτερο casting γιατί πραγματικά θα επηρέαζαν κατά πολύ το τελικό ύφος της τσάντας. Καταλήξαμε στις φούξια για να δώσουν έναν κοριτσίστικο τόνο. 

Αφού φτιάχτηκαν όλα τα μέρη πέρασα στη τελική σύνθεση που ήταν και το πιο δύσκολο μέρος μιας και πλέον υπήρχαν πολλά στρώματα υφάσματος, αφρώδους υλικού και βλιζελίνης. 

Για να σιγουρευτώ ότι όλα θα έμεναν στη θέση τους τρύπωσα όλη την τσάντα και μετά άρχισα το ράψιμο. Αργά και σταθερά, γιατί ούτως ή άλλως η μηχανή ζοριζόταν κυρίως την ώρα που έφτανα στις καμπύλες. 

Αυτό ήταν και το κομμάτι στο οποίο έκανα και τις μεγαλύτερες παύσεις. Να σιγουρευτώ ότι όλα τα στρώματα είναι στη θέση τους, ότι ράβω διατηρώντας σωστά τα περιθώρια και χωρίς να είμαι ποτέ και τόσο σίγουρη για το αποτέλεσμα. Τελικώς τα κατάφερα, η τσάντα ράφτηκε σωστά και πήρα μια μεγάλη ανάσα. Αλλά δεν τελείωσα εκεί, σειρά είχε το ρέλι το οποίο θα κάλυπτε τις ραφές. Αφού το έφτιαξα από το ίδιο ύφασμα που διάλεξα για τη φόδρα το στερέωσα με τη ραπτομηχανή προσθέτοντας πρακτικώς  άλλο ένα στρώμα υφάσματος αλλά το τελικό ράψιμο το έκανα στο χέρι για να είναι απολύτως σίγουρη. Επρόκειτο άλλωστε για το τελευταίο βήμα και δεν ήθελα να ρισκάρω τίποτα!!!

Αυτό το τελευταίο στάδιο το απόλαυσα πραγματικά αφού πια ήμουν βέβαιη για το αποτέλεσμα. Άλλωστε, το ράψιμο στο χέρι έχει πάντα κάτι το προσωπικό και χαλαρωτικό για μένα, αφήνει το στίγμα του δημιουργού και βάνει κάτι από την ψυχή του. 

Η Aragon bag άρεσε πολύ, χωράει πολλααά πράγματα, κρεμιέται μια χαρά κι από το καρότσι και είναι έτοιμη να τεθεί στην υπηρεσία της μαμάς Έλενας. 

Κοιτώντας πίσω πιστεύω ότι πραγματικά άξιζε τον κόπο η όλη προσπάθεια, γιατί πρόκειται για ένα πολύ ωραίο πατρόν και μια τσάντα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με χίλιους δυο τρόπους. Ανυπομονώ να δοθεί η ευκαιρία και για μια δεύτερη!  

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία