Σφηκοφωλιά project!

Αξιοποιώντας όλα τα εναπομείναντα ρετάλια το Σαββατοκύριακο καταπιάστηκα με ένα καινούριο project-πρόκληση για μένα. Φλερτάροντας χρόνια τώρα με ένα πατρόν από εκείνο το βιβλίο ραπτικής που σας είχα παρουσιάσει εδώ, έφτασε επιτέλους η ώρα του. 

Το περίσσευμα από το ροζ chevron είχα σκεφτεί αρχικώς να το κάνω ένα φανταχτερό φόρεμα για την Ειρήνη, σαν κι αυτό που είχα φτιάξει πέρυσι και της άρεσε πολύ. Ροζ θα γινόταν μόνο η φούστα κι από πάνω θα έβαζα από το λευκό μπροντερί ύφασμα. Τελικώς μου φάνηκε βαρετό κι ολίγον τι ξαναζεσταμένο φαΐ οπότε πήρα τη μεγάλη απόφαση για να καταπιαστώ με την σφηκοφωλιά.  

Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του βιβλίου πρώτα έφτιαξα ένα στρίφωμα κατά μήκος του υφάσματος (35,5 ίντσες). Μετά έκοψα το λάστιχο στο ανάλογο μήκος (24 ίντσες). Στερέωσα το πανί πάνω στη σιδερώστρα με πολλές καρφίτσες και τράβηξα τρεις παράλληλες με το στρίφωμα βοηθητικές ευθείες αφήνοντας μεταξύ τους ένα κενό περίπου μιας ίντσας. Έπειτα σημάδεψα ανά 6 ίντσες με κάθετες ευθείες (συνολικά 3 σημάδια ανά ευθεία). 

Μετά στερέωσα στην αριστερή μεριά του υφάσματος τα τρία κομμάτια λάστιχο ακριβώς κάτω από τις ευθείες. Τα τέντωσα ώστε να διατρέχουν το πανί μου και μάρκαρα πάνω τους ακριβώς εκεί που είχα βάλει στο πανί τα κάθετα σημάδια (ανά 6 ίντσες). 

Στη συνέχεια επέλεξα στη ραπτομηχανή ένα ζιγκ ζαγκ γαζί σχετικά μικρού πλάτους και μεγάλου μήκους. Φυσικά έκανα κάμποσα πειράματα μέχρι να δω ποιό μήκος και πλάτος έδινε καλύτερο αποτέλεσμα. Αφού κατέληξα στο γαζί άρχισε η περιπέτεια της σφηκοφωλιάς. Στόχος είναι καθώς ράβω το λάστιχο να το κρατώ τεντωμένο τόσο ώστε να συμπίπτει κάθε φορά το σημάδι του υφάσματος με εκείνο πάνω στο λάστιχο. Προφανώς το λάστιχο είναι πιο κοντό από το πανί κι έτσι, αφού ραφτεί και μαζέψει, ταυτόχρονα θα δημιουργηθεί το εφέ της σούρας. 

Το ράψιμο του πρώτου λάστιχου το έκανα αργά και προσεκτικά κάνοντας αλχημείες με τα δάχτυλά μου. Ούτε πού μπορώ να σας περιγράψω το πώς τα κατάφερα και τέντωνα με το αριστερό χέρι λάστιχο και πανί μαζί, ενώ με το δεξί τράβαγα το ύφασμα προς τα πίσω για να μη μου σουρώνει! Τελικώς, όλα γίνονται με υπομονή κι επιμονή. Κι αφού μπήκε το πρώτο λάστιχο πήρα θάρρος. Βέβαια, τα επόμενα ήθελαν λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια αφού το πανί μου σούρωνε πιο πολύ και ήθελε περισσότερο έλεγχο στο τέντωμα! 

Όταν όμως τελείωσε το βασικό ράψιμο πολύ το χάρηκα το εφέ! Για δείτε κι εσείς, δε σουρώνει πολύ όμορφα το chevron ύφασμα; 

Μετά η συνέχεια ήταν εύκολη για να μετρατραπεί το ρετάλι μου σε φόρεμα. Μια πλάγια ραφή και ακροραφή για να αποφευχθούν τα ξέφτια, στρίφωμα για τον ποδόγυρο, φαρδιές, λευκές τιραντούλες σε ρομαντικό στυλ κι έτοιμο το φορεματάκι. 

Τελική φωτογραφία σας χρωστά και για να πω την αλήθεια κάπου ξετρύπωσα άλλο ένα ρεταλάκι κι έφτιαξα και δεύτερο φουστάνι, φλοράλ αυτή τη φορά. Άλλωστε, η επανάληψη βοηθάει στην εμπέδωση. 

Τέλος, ξέρω ότι υπάρχει και πιο απλή μέθοδος για σφηκοφωλιά η οποία γίνεται με τη χρήση ελαστικής κλωστής. Αν κι έχω τέτοια κλωστή εδώ και χρόνια δεν την έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα της...

Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα, 

Ευγενία