Το πρώτο μου πανωφόρι: the Ilford jacket (Friday Pattern co)

Γεια χαρά και πάλι!

Το ράψιμο ενός εποχιακού μπουφάν ήταν ο περσινός μου ανοιξιάτικος στόχος. 

Τα τελευταία χρόνια είχα ξεμείνει κι όλο κατέληγα να κλέβω ένα του Βασίλη, που ήταν τέλειο και στα μέτρα μου. Ωστόσο, ήμουν αποφασισμένη. Ήθελα να έχω ένα για το Πάσχα και να είναι σε ουδέτερο τόνο. 

Μετά από μεγάλη αναζήτηση στο Pinterest και στις ανεξάρτητες ιστοσελίδες που πουλάνε ηλεκτρονικά πατρόν κατέληξα ότι μου άρεσε πολύ το Ilford jacket. Απλό, unisex και με κάμποσες παραλλαγές στο μήκος και το μανίκι, μου φάνηκε βατό ως προς το ράψιμό του, γι' αυτό και είπα να το τολμήσω. 

Το ύφασμα, μια καμπαρτίνα με λίγη ελαστικότητα, το είχα αγορασμένο από το 2015 και με ακολουθούσε από τότε σε όλες τις μετακομίσεις!! Φυσικά το πατρόν είναι σχεδιασμένο για σταθερά υφάσματα και η ελαστικότητα του υφάσματος με προβλημάτιζε, αλλά αποφάσισα να το θυσιάσω. Μετά από τόσα χρόνια έπρεπε κι αυτό το ύφασμα να βρει την πορεία του. 

Το πατρόν είναι ξεκάθαρα oversized -μεγάλη τάση τα τελευταία χρόνια- και σύμφωνα με τα μέτρα μου έπρεπε να κόψω το XL μέγεθος. Ευτυχώς είχα τη σύνεση να κάνω πρώτα πρόβα πάνω σε ένα φθηνό σατέν ρετάλι που διέθετα από τις αποκριάτικες στολές που είχα ράψει, για να καταλήξω ότι τελικώς στο σώμα μου ταίριαζε το S μέγεθος, γιατί προφανώς ήθελα ένα πανωφόρι σε πιο στενή γραμμή. 

Άλλο ένα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι επειδή το συγκεκριμένο πανωφόρι δεν διαθέτει φόδρα, μπορείς να ρελιάσεις όλες τις άκρες των υφασμάτων για να δημιουργήσεις ένα ωραίο τελικό φινίρισμα στο εσωτερικό του. Αυτό αποφάσισα να κάνω κι εγώ και βρήκα ένα χαριτωμένο βαμβακερό ύφασμα που διέθετα για να φτιάξω το ρέλι.

Μάλιστα το έραψα χρησιμοποιώντας την ελαστική βελονιά για να είμαι σίγουρη ότι θα στρώσει καλά πάνω στο γκρι ύφασμα. Μπορεί να φαίνεται μπελαλίδικό το να ρελιάσεις τόσα πολλά κομμάτια, αλλά έχω συνηθίσει πια από τα παπλώματα κι έτσι δεν το βρίσκω δύσκολο. Ίσα ίσα με ανταμείβει να βλέπω ότι κάτι γίνεται ακόμα πιο όμορφο.      

Οι οδηγίες για την κατασκευή του ενδύματος είναι πολύ κατανοητές και συνοδεύoνται από βιντεάκια που δείχνουν πολύ αναλυτικά την όλη διαδικασία. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν στην μανικοκόλληση. 

Δεν ξέρω αν εγώ έκανα κάτι λάθος ή αν έφταιγε η ελαστικότητα του υφάσματος, όσες φορές κι αν το ξήλωσα, δεν έστρωνε με τίποτα. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσω, όμως! 

Αποφάσισα να ράψω τα μανίκια στο χέρι (ευχαριστώ μαμά που μας έμαθες από μικρές τί σημαίνει βελόνα και κλωστή) κι όλα έγιναν τέλεια!  

Κι αφού έφτασα στο τέλος, κι αφού μπήκε κι ο γιακάς κι έγιναν και τα στριφώματα (στα μανίκια πάλι έβαλα ρέλι για να μη μου παρακοντύνουν)  το μόνο που έλειπε ήταν τα κουμπιά και οι κουμπότρυπες. 

Στο τοπικό κατάστημα της Κέρκυρας βρήκα κάτι πολύ ωραία που νομίζω ότι ταίριαξαν απολύτως και μάλιστα δεν ήταν ακριβά. Γιατί καμιά φορά τα κουμπιά μπορεί να στοιχίσουν περισσότερο κι από το ύφασμα! Οι κουμπότρυπες από μόνες τους ήταν μια περιπέτεια. Εμένα η ραπτομηχανή μου δεν ανταποκρινόταν από πέρυσι χωρίς να ξέρω το γιατί. Έτσι, η μαμά προσφέρθηκε να μου τις κάνει στο χέρι. Μια το ένα, μια το άλλο, το Πάσχα πέρασε, το πανωφόρι ξεχάστηκε κι εν τέλει τις κουμπότρυπες τις ανέλαβε μια μοδίστρα στη Λευκάδα στα τέλει του Αυγούστου. 

Στην τελευταία μας επίσκεψη το έργο είχε αισίως ολοκληρωθεί. Και με την αλλαγή του καιρού μου ήρθε κουτί το πανωφόρι! Το φωτογραφήσαμε κι αυτό μαζί με το μπλουζάκι της προηγούμενης ανάρτησης και πλέον είναι πλυμένο και σιδερωμένο, έτοιμο στην κρεμάστρα για τις φθινοπωρινές εξόδους. 

Να σας πω την αλήθεια, μου άνοιξε η όρεξη κι επειδή η συγκεκριμένη εταιρία διαθέτει κι ένα βιντεάκι για να το φοδράρεις, φλερτάρω με την ιδέα να ράψω κι ένα μπουφανάκι, με βάτα στο εσωτερικό για να είναι πιο χειμερινό. Τί λέτε, να το τολμήσω; Σας συστήνω να το τολμήσετε κι εσείς. Αλλά θυμηθείτε, κάντε μια πρόβα πρώτα σε ένα φθηνό ύφασμα για να βρείτε το μέγεθος που σας αρέσει πάνω σας!

Φιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!

Ευγενία