Επιδοτούμενες, καλοκαιρινές διακοπές στη Σάμο: πράγματα να δω και να επισκεφτώ.

Γεια χαρά σε όλους σας. 

Σήμερα η ανάρτηση απαιτεί άλλο ένα αφιέρωμα στη Σάμο, μιας και απ' ότι καταλαβαίνω αρκετός κόσμος σκέφτεται ν' αξιοποιήσει την επιδότηση που παρέχει η πολιτεία για καλοκαιρινές διακοπές στο νησί, ώστε να τονωθεί οικονομικά η τοπική αγορά μετά τον πρόσφατο σεισμό. 

Και τί δεν έχω να σας πω και να σας προτείνω, λοιπόν, γι' αυτό το νησί μιας κι ο ενάμισης χρόνος παραμονής εκεί μας έδωσε τη δυνατότητα να το γυρίσουμε και ν' ανακαλύψουμε τις όμορφες γωνιές του τόπου. Αν το καλοκαίρι δεν σημαίνει για σας μόνο μπάνιο-φαγητό-διασκέδαση, να είστε σίγουροι ότι δε θα βαρεθείτε! Ειδικά αν έχετε παιδιά του δημοτικού που τώρα έρχονται σε επαφή με την ιστορία και τον φυσικό κόσμο, τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι θα τους εξάψουν την περιέργεια. 

Αρχίζω λοιπόν με τα βασικά λέγοντας ότι το νησί χωρίζεται στην ανατολική και τη δυτική Σάμο. Η ανατολική, με πρωτεύουσα τη Σάμο ή παλιότερα Βαθύ, είναι τουριστικά το πιο δημοφιλές κομμάτι, με το Κοκκάρι και το Πυθαγόρειο να πρωταγωνιστούν και με πολλές οργανωμένες και πολύβουες παραλίες. Η δυτική έχει πρωτεύουσα το Καρλόβασι κι ενώ δεν είναι τόσο δημοφιλής προορισμός, εδώ θα βρείτε τους καταρράκτες, την παραλία Σεϊτάνι και τον Όρμο Μαραθόκαμπου, ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό με τουριστικές υποδομές. 

Καλντερίμι στο Καρλόβασι.

Το πλοίο της γραμμής κάνει στάση και στις δυο πόλεις, οι οποίες βρίσκονται σε απόσταση μιας ώρας περίπου με το αυτοκίνητο.

Ξεκινώ από την Ανατολική Σάμο την περιήγηση και συγκεκριμένα από το Πυθαγόρειο, το χωριό που όχι μόνο φέρει το όνομα του εμβληματικού Σάμιου μαθηματικού, αλλά και που υπήρξε η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού. Στη σημερινή εποχή είναι ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι με όμορφη αρχιτεκτονική, καλοδιατηρημένο και πολύ ευχάριστο για να το περπατήσετε. Παρά του ότι πρόκειται για το πιο επισκέψιμο μέρος του νησιού διατηρεί την κομψότητα και τη γοητεία του. Στο αρχαιολογικό μουσείο του στεγάζονται πολλά αρχαία ευρήματα της περιοχής που αξίζει τον κόπο να δείτε. 

Λίγο πιο έξω από την καρδιά του χωριού υπάρχει μια ενδιαφέρουσα, τετράωρη πεζοπορική διαδρομή, στην οποία μπορείτε να θαυμάσετε εντυπωσιακά και καλοδιατηρημένα τμήματα από τα αρχαία οχυρωματικά τείχη, κάποια απομεινάρια ενός ρωμαϊκού υδραγωγείου και φυσικά θα συναντήσετε και τις δύο εισόδους του Ευπαλίνιου ορύγματος, μιας σήραγγας/υδραγωγείο, η οποία αποτελεί ακόμη και σήμερα εμβληματικό επίτευγμα της αρχαίας Μηχανικής. 

στιγμές από την πασχαλινή μας 
πεζοπορία στα αρχαία τείχη του
Πυθαγορείου

Λίγο πιο πέρα από το Πυθαγόρειο ο ανοιχτός αρχαιολογικός χώρος του Ηραίου αποδεικνύει το πόσο σημαντικό λατρευτικό κέντρο υπήρξε η περιοχή στην αρχαιότητα. 

Μια σωζόμενη κολώνα μας αφήνει να φανταστούμε το μεγαλοπρεπές του αρχαίου ναού της 'Ηρας καθώς και ο κολοσσιαίος Κούρος ύψους 5,25 μ. που φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείου της πόλης της Σάμου, μαζί με άλλα εκθέματα από την περιοχή του Ηραίου. Δεν είναι τυχαίο που το σύμπλεγμα Πυθαγόρειο-αρχαία Τείχη-Ευπαλίνιο Ορυγμα-Ηραίο ανακηρύχθηκαν παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά από την UNESCO το 1992.       

Κοντά στο Πυθαγόρειο βρίσκονται και οι Μυτιληνιοί, ένα μεγάλο χωριό στο οποίο υπάρχει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Αιγαίου με ποικιλία εκθεμάτων, όπως για παράδειγμα το καπλάνι, που έγινε διάσημο κυρίως μέσα από το έργο της Άλκης Ζέη "Το καπλάνι της βιτρίνας". 

Η πόλη της Σάμου απέχει απ' το Πυθαγόρειο είκοσι λεπτά περίπου. Δεν είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός ωστόσο αξίζει την προσοχή σας. Ξεχωρίζει για τη μεγάλη προκυμαία της και τη φιλόξενη πλατεία της. Περπατώντας επί του λιμανιού προς τη μεριά που αγκυροβολεί το πλοίο της γραμμής βρίσκεται το επισκέψιμο "Οινοποιείο-Μουσείο Σαμιακού Οίνου" του Ενιαίου Ενοποιητικού Συνεταιρισμού Σάμου (Ε.Ο.Σ. Σάμου), ιδρυθέντα το  1934. 

Μέσα από την ξενάγηση (διαρκεί περίπου μια ώρα) ξεδιπλώνεται η πλούσια ιστορία του συνεταιρισμού. Εντυπωσιάζουν οι μεγάλες, ξύλινες δεξαμενές, οι παλιές ετικέτες κρασιών καθώς κι ο εξοπλισμός μιας άλλης εποχής. Η γευσιγνωσία των κρασιών δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσετε το Λευκό Μοσχάτο Σάμου, ένα ΠΟΠ προϊόν αναγνωρισμένο και καθιερωμένο στη συνείδηση του κόσμου από παλιά. Δεν είναι τυχαίο το ότι η συγκεκριμένη ποικιλία αποτελεί συστηματικά τη βάση του ποτού METAXA.   

Το Άνω Βαθύ είναι ένας αμφιθεατρικός γραφικός οικισμός ακριβώς πάνω από την πόλη της Σάμου και μπορείτε να τον προσεγγίσετε και με τα πόδια (μισή ώρα δρόμος με χαλαρό ρυθμό) αν δε βαριέστε το περπάτημα και τη σχετική ανηφόρα.

Άνω Βαθύ

Ξεχωρίζει για την όμορφη, παραδοσιακή αρχιτεκτονική του γι' αυτό και είναι αναγνωρισμένος ως οικισμός ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Τα χρωματιστά, δίπατα σπίτια είναι χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, φέρουν πολλά ξύλινα στοιχεία και στην πλειοψηφία τους είναι διακοσμημένα με ζωγραφικές τριγύρω από τα παράθυρα και στο γείσο της στέγης. Πραγματικά ένας καλαίσθητος οικισμός! Αφού φτάσετε εκεί μπορείτε να επιστρέψετε στην πόλη της Σάμου εναλλακτικά μέσα από το μονοπάτι 26. Ένα εύκολο μονοπάτι για να το περπατήσει κάθε ηλικία, που σας οδηγεί σε ένα πλούσιο δάσος γεμάτο πεταλούδες και χελώνες αυτό το διάστημα και πυκνή βλάστηση. 

Αν ξεχωρίσαμε μια παραλία όλο αυτό το διάστημα που μείναμε στη Σάμο είναι η Μουρτιά, δέκα λεπτά μακριά απ' την πόλη. Πρόκειται για ένα καταπράσινο κολπίσκο με πεντακάθαρα, διαυγή νερά, προστατευμένο από το κύμα, με αποτέλεσμα να ευχαριστιέσαι πάντα ένα ήρεμο μπάνιο. 

Το Κασονήσι και η 
Μουρτιά με το φοίνικά της

Μια καντίνα εξυπηρετεί το κοινό ενώ διατίθενται και λίγες ομπρέλες και ξαπλώστρες. Το κολύμπι με μάσκα είναι σκέτη απόλαυση μιας και ο βυθός είναι πλούσιος από ψάρια. Δεξιά της Μουρτιάς διακρίνεται κι μια νησίδα, το γνωστό Κασονήσι.  Το στενό που δημιουργείται χαρίζει μια εξωτική νότα στην περιοχή και το μπάνιο εκεί είναι σκέτη απόλαυση. Η πρόσβαση γίνεται είτε με βαρκούλα είτε μέσα από το βατό μονοπάτι που θα πάρετε και που θα το περπατήστε για είκοσι λεπτά. Το μέρος είναι ερημικό οπότε μεριμνήστε για νερό.    

Άλλη μια παραλία που αξίζει την προσοχή σας είναι το Μεγάλο Σεϊτάνι, που βρίσκεται στη βορειοδυτική Σάμο και που είναι προσβάσιμo μόνο με τα πόδια. 

Μεγάλο Σεϊτάνι

Μη σας τρομάζει καθόλου αυτό, αν και χρειάζεστε μιάμιση ώρα για να φτάσετε, η διαδρομή είναι ευκολότατη και καθ' όλη τη διάρκεια αγναντεύετε το παραθαλάσσιο τοπίο. Δεν είναι τυχαίο ότι η ευρύτερη περιοχή είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000, οπότε δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις που να εξυπηρετούν λουόμενους. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.      

Μιας και φτάσαμε στη δυτική Σάμο, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τους καταρράχτες στην περιοχή Ποτάμι. Ίσως και να είναι το δημοφιλέστερο αξιοθέατο του νησιού, γιατί βέβαια δημιουργεί μια εξωτική νότα στον τόπο. 

Περπατώντας προς τον
καταρράχτη στο Ποτάμι.

Φυσικά, καθόλου αναπάντεχο δε φαντάζει για τη Σάμο, η οποία είναι ένα νησί πλούσιο σε νερά. Ουσιαστικά περπατάτε μέσα στη ρεματιά, που πλαισιώνεται από όμορφη κι οργιώδη φύση που προκαλεί μια παχιά σκιά. 

Λίγο πριν φτάσουμε στη λίμνη
του καταρράχτη.

Αν παρατηρήστε καλά θα διακρίνετε ψάρια μέσα στο ποταμάκι ενώ οι λιβελούλες με τα εξωπραγματικά τους χρώματα είναι χάρμα οφθαλμών. 

Η αλήθεια είναι ότι μετά από ένα εικοσάλεπτο περπάτημα θα φτάσετε σε μια λίμνη και για να δείτε τον καταρράχτη θα πρέπει να μπείτε μέσα στην κοίτη και να κολυμπήστε γύρω στα είκοσι μέτρα για ν' αγναντέψτε και να χαρείτε τον καταρράχτη ύψους δύο μέτρων. 

Κολυμπώντας προς τον
καταρράχτη.

Αν θέλετε να διαβάσετε πληροφορίες και για τον άλλο καταρράχτη του νησιού στο χωριό Άμπελος πατήστε εδώ.  

Από αυτή την ανάρτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και μια αναφορά στα ορεινότερα χωριά του νησιού, που αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε, πάνω απ' όλα για την απολαυστική, καταπράσινη φύση που τα περιβάλλει. Αξίζει να παρατηρήσετε την ποικιλία που υπάρχει στον τρόπο χτισίματος, πράγμα που κάνει το κάθε χωριό να διαφέρει από το άλλο. Στην Ανατολική Σάμο ξεχωρίσαμε τους Βουρλιώτες, τους Μανωλάτες και το Πάνδροσο και στη Δυτική τον Πλάτανο, τους Κοσμαδαίους και τον Μαραθόκαμπο.  

Κλείνοντας, οι διακοπές στη Σάμο σας δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσετε και τα γύρω νησιά Β. Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, καθώς υπάρχει ένα καταμαράν που που αναχωρεί από το Πυθαγόρειο και φτάνει μέχρι τη Ρόδο αρκετές φορές μέσα στη βδομάδα. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε εδώ. Τέλος, μπορείτε να πάρετε και το καραβάκι για Κουσάντασι (παράλια Τουρκίας) και να επισκεφτείτε τα μνημεία της αρχαίας Εφέσου.  

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία

 

Πιάνοντας άγονη γραμμή: Φούρνοι Κορσέων και Αρκιοί.

Το καταμαράν που συνδέει κατά τους θερινούς μήνες τη Σάμο με την Ικαρία και τα Δωδεκάνησα είναι η περηφάνια όλων των κατοίκων, αφού ξαφνικά αποκτούν εναλλακτικές πέρα από το πλοίο της γραμμής, το οποίο δεν έχει συχνά δρομολόγια δημιουργώντας μια αίσθηση απομόνωσης το υπόλοιπο διάστημα.

Το καταμαράν τους δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψουν γρήγορα σε δημοφιλή νησιά, όπως την Πάτμο, την Κω, την Κάλυμνο και τη Ρόδο, αλλά και σε λιγότερο προσιτούς προορισμούς όπως είναι οι Φούρνοι, οι Λειψοί, οι Αρκιοί, και το Αγαθονήσι, νησάκια που κατά γενική ομολογία τα θυμόμαστε στις εθνικές επετείους, επαινώντας όλους εκείνους που "κρατάνε Θερμοπύλες".  Τα δυο τελευταία Σαββατοκύριακα αδράξαμε την ευκαιρία κι επισκεφτήκαμε τους Φούρνους Κορσέων και τους Αρκιούς. Μια ώρα μακριά από το νησί της Σάμου και οι δύο προορισμοί, είναι ιδανικοί αν μη τί άλλο για μονοήμερη εκδρομή κι ανάπαυλα απ' την καθημερινότητα. 

Οι Φούρνοι Κορσέων, αν και είναι πιο γνωστοί ως Φούρνοι Ικαρίας ανήκουν διοικητικά στο νομό Σάμου και αποτελούν ένα σύμπλεγμα 20 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων ανάμεσα στη Σάμο και την Ικαρία, με μεγαλύτερα εκείνα των Φούρνων, της Θύμαινας και του Αγίου Μηνά. Ο προσδιορισμός "Κορσέοι" φαίνεται να χάνεται μέσα στους αιώνες, μιας και κατά την αρχαιότητα η περιοχή καταγράφεται ως "Κοράσιοι Νήσοι". Το μεγαλύτερο νησί των Φούρνων φιλοξενεί και την πρωτεύουσα. 

Πρόκειται για ένα αμφιθεατρικό οικισμό με παραδοσιακά αλλά και πιο μοντέρνα κτίσματα και με τα καϊκια και τις βάρκες να κυριαρχούν. Άλλωστε, είναι ξεκάθαρα το σημαντικότερο μέσο των κατοίκων. Το ανάγλυφο της περιοχής είναι ήπιο, οπότε το περπάτημα προς τις κοντινές παραλίες είναι εύκολο. 

Στόχος μας, το Πετροκοπιό, μια κοντινή κι εντυπωσιακή παραλία, στην οποία δεσπόζει ένα αρχαίο λατομείο, το οποίο αποτελεί αρχαιολογικό μνημείο του νησιού. Κατά μήκος, δε, της παραλίας διακρίνονται και αρχαίοι σπόνδυλοι κιόνων. 

Περπατώντας επί του ασφαλτοστρωμένου δρόμου τα αυτοκίνητα που συναντάμε είναι λιγοστά και χαιρόμαστε την ηρεμία και την αύρα του τόπου.

Εστιάζοντας λίγο καλύτερα διακρίνουμε και το ασταμάτητο βουητό των μελισσών που κρύβονται μέσα στη θαμνώδη βλάστηση. 

Λίγο πιο πέρα παρατηρούμε τις κυψέλες, διάσπαρτες στις πλαγιές του νησιού με τους μελισσοκόμους να κάνουν τον απαραίτητο έλεγχο λίγο πριν τον τρύγο.  

Πραγματικά, η διαδρομή μοσχοβολάει θυμάρι και ρίγανη, γι' αυτό και δεν είναι τυχαίο που το μέλι των Φούρνων είναι ξακουστό για

την ανώτερη ποιότητά του. 

Κατηφορίζοντας προς το Πετροκοπιό, η θέα μας αποζημιώνει. Το άγριο τοπίο του λατομείο δεσπόζει μεν, αλλά έρχεται σε αρμονία με το ζωντανό μπλε της θάλασσας και το λιγοστό πράσινο.  

Τελευταίο δεκαήμερο του Μάη και η παραλία είναι ερημική. Τα νερά είναι κρύα, αλλά μετά από τρία χιλιόμετρα πεζοπορίας δεν μας πτοεί τίποτα. Το μπάνιο είναι σκέτη απόλαυση.  

Στην πρωτεύουσα ο κεντρικός πεζόδρομος είναι πολύ χαριτωμένος με τις μουριές να δημιουργούν συνεχείς αψίδες, ενώ στο τέρμα του καταλήγεις στην πλατεία με τα λιγοστά καφενεδάκια, την κεντρική εκκλησία κι ένα πλάτανο να ρίχνει την πολυπόθητη σκιά του!

Στο λιμάνι, οι ταβερνούλες προσφέρουν θαλασσινές λιχουδιές με θέα το έντονο μπλε της θάλασσας. 

Από την άλλη μεριά οι Αρκιοί είναι το μεγαλύτερο νησί μιας συστάδας μικρών νησιών βόρεια των Λειψών, που ανήκουν διοικητικά στην Πάτμο. Τη σημερινή εποχή κατοικείται από 35 ανθρώπους, εξ αυτών κι ένα παιδί του δημοτικού. 

Η αλήθεια είναι ότι για το Γυμνάσιο πρέπει να μετακομίζουν στους Λειψούς, πράγμα που καθιστά δύσκολη την εγκατάσταση νέων οικογενειών. Βέβαια, φέτος για πρώτη φορά το νησί διαθέτει και γιατρό, έναν νεαρό που παράλληλα με τη στρατιωτική του θητεία κάνει και το αγροτικό του. Μεγάλη ανακούφιση, όπως καταλαβαίνετε για ένα πληθυσμό κατά βάση μεγάλης ηλικίας. Οι Αρκιοί είναι ένας άνυδρος τόπος, το οποίο συνέβαλε στο να μην κατοικηθεί μέσα στους αιώνες συστηματικά. 

Μεγαλύτερη οικιστική δραστηριότητα καταγράφεται απ' όταν η Μονή της Πάτμου χρησιμοποιεί τα εδάφη κατά βάση ως βοσκοτόπια. Τη σήμερον ημέρα το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με σύστημα αφαλάτωσης. Οι Αρκιοί είναι κατάλληλο μέρος για ιστιοπλοϊκό τουρισμό και για ήσυχες διακοπές στα λιγοστά διαθέσιμα καταλύματα. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί πολύ ο τόπος και καθημερινά καταφτάνουν καραβάκια από τα γύρω νησιά προσφέροντας μονοήμερες εκδρομές. Τα ταβερνάκια του χωριού σερβίρουν αξιόλογο φαγητό καθώς και ντόπιες λιχουδιές. 

Η γνωστότερη παραλία του νησιού είναι τα Τηγανάκια και φτάνεις εκεί μετά από περπάτημα μισής ώρας περίπου. Καπέλο κι αντιηλιακό είναι επιβεβλημένα μιας και το νησί έχει πολύ χαμηλή βλάστηση και ο ίσκιος είναι πραγματικά ανύπαρκτη έννοια! Η διαδρομή είναι εύκολη και ξεκούραστη. 

Η απουσία της ασφάλτου και των αυτοκινήτων προκαλεί συνθήκες απόλυτης ηρεμίας και υπέροχο καταφύγιο για τα πουλάκια, που πετάνε αμέριμνα εδώ κι εκεί. Τα πορτόνια που φράζουν το δρόμο αρχικώς μας ξαφνιάζουν, μιας και δε φαίνεται να έχουμε μπει σε ξένα χωράφια, γρήγορα όμως καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν για να μπλοκάρουν τη δίοδο των αιγοπροβάτων. 

Παρατηρούμε και τους μαντρότοιχους που στο πάνω μέρος τους έχουν αγκάθια για ν' αποτρέπουν τα ζώα να πηδάνε από πάνω. 

Αντικρίζοντας από μακριά την παραλία δεν καταλαβαίνεις το μέγεθος της ομορφιάς της. Όσο πλησιάζεις ξεδιπλώνεται μπροστά σου ένα ονειρικό τοπίο. Ο μικρός όρμος από τη μια πλευρά και οι νησίδες από την άλλη, τα άσπρα πετρώματα και το διαυγές γαλάζιο  δημιουργούν ένα περιβάλλον ειδυλλιακό. 

Η θάλασσα σε ελκύει να της παραδοθείς. Τα νερά είναι δροσερά, καθαρά και το κολύμπι υπέροχο. 

Στις λίγες πια μέρες που μας απομείνανε προτού μετακομίσουμε και πάλι στην Αθήνα ευελπιστούμε να προλάβουμε να ξαναμπούμε στο καταμαράν και να πιάσουμε και πάλι άγονη γραμμή έστω και για μια μέρα. 

Αυτό το ταξίδι σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας, μια επιστροφή στις βασικές αρχές της ζωής και της επιβίωσης, εκεί όπου το ανθρώπινο στοιχείο δεν έχει επιβληθεί παντελώς και που οι καθημερινές απολαύσεις μετριούνται με διαφορετικό γνώμονα. 

Καλό καλοκαίρι να έχουμε, 

Ευγενία