Με τα χρώματα της Άνοιξης.

Τους καλύτερους καμβάδες τους υφαίνει η Φύση!

Με αυτή τη φράση είχα αρχίσει να γράφω αυτή την ανάρτηση στις 18 Απρίλη, όπως μου επισημαίνει το ημερολόγιο του blogger, με διάθεση να σας δείξω όλες τις ωραίες φωτογραφίες που είχα τραβήξει εκείνο το διάστημα βολτάροντας στις εξοχές της Σάμου.

Βέβαια, μετά έφτασε το Πάσχα και μαζί μ' αυτό τα φιλαράκια του Βασίλη κι έτσι, ανάμεσα σε βόλτες και πασχαλινές ετοιμασίες η ανάρτηση πήγε πίσω... Έφτασε, όμως η στιγμή, οριακά λίγο προτού υποδεχτούμε το καλοκαίρι μας. Γιατί, πραγματικά, μας απέμειναν μόνο δεκαπέντε μερούλες κι επισήμως θα μπαίνουμε στον Ιούνη. 

Μπορεί ο Απρίλης να μας φάνηκε περισσότερο φθινοπωρινός παρά ανοιξιάτικος με τα κρύα και τις λιγοστές βροχές του, το βέβαιο ήταν ότι η Άνοιξη μας έδινε γι' άλλη μια φορά το παρόν. Οι βόλτες μας στο μονοπάτι 26, εκείνο που ενώνει το Άνω Βαθύ με την πόλη της Σάμου μας το αποδείκνυαν κάθε φορά. 

Οι θάμνοι είχαν φουντώσει, είχαν πάρει εκείνο το δροσερό και φρέσκο πράσινο που σε γεμίζει ευεξία ενώ και τα πιο ταπεινά λουλουδάκια συνέβαλαν καθοριστικά σ' αυτό τον πολύχρωμο καμβά. 

Μικρά, λιλιπούτεια, λευκά κρινάκια, που αν δεν έσκυβες χαμηλά το μάτι σου δεν τα έπιανε, ορχιδέες διαφόρων ειδών κι ένα περίεργο ροζ ανθάκι που δεν καταφέραμε να μάθουμε πώς λέγεται. 

Τ' άγρια σκυλάκια, που τόσο πολύ μας έκαναν εντύπωση σαν παιδιά, προβάλουν ακόμα και τώρα σ' όλους τους μαντρότοιχους της περιοχής και σε πολλούς ενδιαφέροντες χρωματισμούς. 

Οι παπαρούνες έδωσαν πραγματικό χρώμα στους αγρούς, ενώ οι ταπεινές αλλά τόσο αγαπημένες μας μαργαρίτες δεν μπορούσαν να λείπουν απ' το μαγιάτικο στεφάνι μας!

Χρώμα όμως, δεν μας χάρισαν μόνο τα λουλούδια. Ακόμα και τα πουλάκια συνέβαλαν σ' αυτό το χρωματιστό χορό. Αυτά τα κίτρινα πουλάκια, που τα εντόπισα στις εξοχές του Πυθαγορείου, έδιναν το παρόν κατά δεκάδες και μου έπαιζαν κρυφτό κάθε φορά που τα προσέγγιζα για να τα φωτογραφίσω! 

Αυτό το ασπρόμαυρο πουλάκι, που παραπέμπει μ' ένα αφαιρετικό τρόπο στους πιγκουίνους μου τράβηξε την εντύπωση και μάλιστα ήταν αρκετά θαρραλέο. 

Αυτό εδώ το εντοπίσαμε αρχικώς στην αυλή μας κι αν δεν κάνουμε λάθος το λένε καλόγερο. Το κελάηδισμά του ήταν τόσο χαρακτηριστικό που τώρα το αναγνωρίζουμε όποτε το ακούμε. 

Στο Πυθαγόρειο υπάρχει κι ένα μεγάλο ρέμα που περιτριγυρίζεται από καλαμιώνες κι όπως παρατηρήσαμε φιλοξενεί αρκετή ζωή. Εκεί είδαμε πάπιες, μπεκατσίνια αν δεν κάνουμε λάθος και μια φορά είδαμε φευγαλέα ένα μαύρο πελαργό. 

Βέβαια, μια μέρα σχετικά μουντή και με ψιλόβροχο, ο Βασίλης εντόπισε και μια κουκουβάγια πάνω σε στύλο της ΔΕΗ να μας κοιτάει μ' εκείνο το επιβλητικό και κάπως αυστηρό της ύφος. Αναπάντεχη συνάντηση, πραγματικά. 

Άνοιξη και πεταλούδες, φυσικά πάνε αντάμα και σίγουρα κι εσείς θα έχετε δει κάμποσες να σας προσπερνούν μ' αυτό το ιδιαίτερο και χορευτικό τους πέταγμα. 

Αν και βρίσκονται στο απόγειό τους το Καλοκαίρι ήδη έχουμε φωτογραφίσει κάποιες. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να τις αρχειοθετήσω κατέληξα στο ότι έχουμε ως ώρας εντοπίσει γύρω στα 25 διαφορετικά είδη! 

Εδώ, αξίζει να κάνω μια μικρή αναφορά και στο μουσείο ζωολογίας, που φιλοξενεί το Τμήμα Βιολογίας του ΕΚΠΑ στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου. 

Πήγε πρόσφατα η αδερφή μου με τις κόρες της κι έφυγαν κατενθουσιασμένες από τα πολλά και τόσο ενδιαφέροντα εκθέματα του μουσείου και από τη μεγάλη συλλογή πεταλούδων που διέθετε απ' όλο τον κόσμο. Πραγματικά περιμένω κι εγώ πώς και πώς να το επισκεφτώ!  

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία