Αναγνωρίζοντας τα λουλούδια του Χειμώνα.

Αγριολούλουδα! 

Ακόμη και μέσα στο Χειμώνα είναι εκεί, ανθισμένα, να προσφέρουν όχι μόνο ομορφιά στο τοπίο, αλλά και τροφή στις μέλισσες, που την έχουν τόσο ανάγκη αυτή την περίοδο. Μπορεί να μην είναι πολλά και φανταχτερά όπως εκείνα της Άνοιξης, αλλά έχουν μια ντελικάτη ομορφιά που δεν περνάει απαρατήρητη. 

Στις κυριακάτικες βόλτες μας μέσα στο βουνό είχαμε όλο αυτό το διάστημα την ευκαιρία να τα θαυμάσουμε και να τ' αναγνωρίσουμε με την βοήθεια του Google Lens. Αλήθεια, το γνωρίζατε αυτό το εργαλείο; Εμένα μου του σύστησε το καλοκαίρι η καλή φίλη Μελίνα, η οποία όχι μόνο είναι ειδική των υπολογιστών, αλλά συμμερίζεται το ίδιο πάθος για τη Φύση διατηρώντας το δικό της κήπο στην Ελβετία.

Κάθε φορά που βρίσκουμε ένα νέο για μας είδος, το φωτογραφίζουμε με το κινητό (μιας και είναι πιο εύκολο) και μετά κάνουμε μια αναζήτηση μέσω του Google Lens. Είναι αξιοθαύμαστο πώς μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της αναζήτησης, τα οποία σχεδόν πάντα είναι εύστοχα. 

Αγράμπελη
clematis cirrhosa

Έτσι, καταφέραμε ν' αναγνωρίσουμε την αγράμπελη, που τη συναντήσαμε σε αρκετές πεζοπορικές εξορμήσεις μας. Με τα υπέροχα και ρομαντικά, λευκά άνθη της, συνήθως κρέμεται σαν καταρράχτης πάνω σε μεγάλα δέντρα και τραβάει το βλέμμα έτσι που ξεχωρίζει. 

Μανδραγόρας

Ένα άλλο φυτό που μας εντυπωσίασε κοντά στην Αλυκή με τα Φλαμίνγκο ήταν ο μανδραγόρας. Πραγματικά μεγαλοπρεπής κι εύρωστος έστεκε ανθισμένος μέσα στο καταχείμωνο και δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα τα μοβ άνθη του, που μοιάζουν με καμπανούλες.

Μανδραγόρας

Διαβάζοντας για το φυτό ανακαλύψαμε πέρα από τις φαρμακευτικές του ιδιότητες και τις πολλές ιστορίες και δεισιδαιμονίες που το συνοδεύουν, μιας και η ρίζα του μοιάζει με σώμα ανθρώπου. Κι όπως καταλαβαίνετε, αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να θεωρείται μαγικό βοτάνι!

Κρόκος ο λείος
crocus laevigatus

Κρόκος ο λείος
crocus laevigatus

Δυο ακόμα λουλουδάκια, ντελικάτα αλλά κι ανθεκτικά που βρήκαμε τις προάλλες ήταν ο κρόκος και το ζοχαδόχορτο. Το πρώτο το γνωρίζαμε, το δεύτερο το αναγνωρίσαμε με τον τρόπο που σας είπα. 

Ζοχαδόχορτο ή αλλιώς Φικάρια

Σύμφωνα με την περιγραφή, αγαπάει τα υγρά σημεία κι όντως κι εμείς το βρήκαμε δίπλα σ' ένα ρυάκι που έπιναν νερό πολλά πουλάκια. Όταν μας άκουσαν να πλησιάζουμε σκόρπισαν φοβισμένα και κρύφτηκαν μέσα στα δέντρα. 

Κοκκινολαίμης

Ευτυχώς στο γυρισμό καταφέραμε να εντοπίσουμε ένα που κελαηδούσε και για καλή μας τύχη καθόταν σ' ένα φυλλοβόλο δέντρο κι έτσι καταφέραμε να φωτογραφίσουμε το πρώτο μας Κοκκινολαίμη! Η τελευταία μας βόλτα έκλεισε ανέλπιστα όμορφα, μιας και πέσαμε πάνω σ' ένα μικρό κομμάτι γης γεμάτο με νάρκισσους, αν δεν κάνω λάθος βέβαια, γιατί πρώτη φορά βλέπω αυτό το αγριολούλουδο.

Εσείς το έχετε ξαναδεί; Η δομή του -μίσχος και φύλλα- μοιάζει πολύ με τους γνωστούς νάρκισσους και το έντονο κίτρινο χρώμα του ανθού αναμφίβολα παραπέμπει σ' αυτή την οικογένεια λουλουδιών. 

Πήρα το χρόνο μου να τα φωτογραφίσω κι από ένα σημείο και μετά ακολουθούσα μια αγριομέλισσα -έναν βομβίνο- που δεν έχανε την ευκαιρία να βουτάει μέσα στ' άνθη και να κάνει πραγματικά μπάνιο μέσα στη γύρη τους!! 

Αυτό το παιγνίδισμα μέλισσας-λουλουδιού ήταν χάρμα οφθαλμών! Λίγο πιο πέρα έστεκε ένας γνωστός βολβός...Νάρκισσος, ζαμπάκι, μανουσάκι, βιολέτα ή φστίνα για μας τους Λευκαδίτες. Κάποτε ήταν σε αφθονία στη Λευκάδα και η αγαπημένη μας χειμωνιάτικη βόλτα ήταν προς τα Περιβόλια που ήταν γεμάτα σούδες και οι βιολέτες -που αγαπάνε την υγρασία- ξεφύτρωναν παντού, λες και κάποιος τις είχε σπείρει. 

Νάρκισσος
Narcissus tazetta

Τώρα πια περιβόλια δεν υπάρχουν, όλα σχεδόν έχουν χτιστεί και η όμορφη βόλτα παραμένει ζωντανή ως ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων. Ευτυχώς, όμως, αυτό που παρατηρούμε στη Σάμο είναι ότι διατηρείται πολύ το αγροτικό και φυσικό τοπίο και μαζί και τα υπέροχα αγριολούλουδα. 

Νάρκισσος

Οι εκπλήξεις ήταν ασταμάτητες την προηγούμενη Κυριακή μιας και λίγο πριν φτάσουμε στο αυτοκίνητο το μάτι μου πήρε φευγαλέα ένα άλλο έντονο χρώμα κι αυτή τη φορά πέσαμε σ' ένα λιβαδάκι με κίτρινα μανουσάκια. Ένδειξη ότι η Άνοιξη καταφτάνει μιας κι αυτοί οι βολβοί ανθίζουν συνήθως στα τέλει του Φλεβάρη. 

Λίγο πριν σας αποχαιρετήσω θέλω να σας δείξω και την πρώτη πεταλούδα που φωτογραφίσαμε για φέτος και μάλιστα στις αρχές του Φλεβάρη. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια μέρα ηλιόλουστη και ξηρή και καθώς περπατούσαμε σε μια πλαγιά που στο βάθος κυλούσε ένα ρυάκι είδαμε ξαφνικά να πετάνε  σαν τρελές, πεταλούδες δυο δυο, να περιστρέφεται η μια γύρω απ' την άλλη και να χορεύουν έναν ιδιότυπο χορό! Μετά κάθονταν για λίγο και ξανά απ' την αρχή. 

Vanessa Atalanta
Κόκκινος ναύαρχος

Σ' ένα τέτοιο διάλειμμά είχαμε τη χαρά να φωτογραφίσουμε μία, την Vanessa Atalanta ή αλλιώς τον Κόκκινο Ναύαρχο. Για την αναγνώριση της πεταλούδας χρησιμοποιήσαμε ένα εργαλείο που διαθέτει ο Λάζαρος Ν. Παμπέρης στην ιστοσελίδα του. Πρόκειται για ένα ειδικό στην πεταλούδα που ζει στην Ελλάδα και που την ερευνά και την καταγράφει τις τελευταίες δεκαετίες. Αν αγαπάτε κι εσείς τις πεταλούδες κι έχετε περιέργεια ν' ανακαλύψετε τα διάφορα είδη που φιλοξενεί η πατρίδα μας σας συστήνω ν' αναζητείστε τον κ. Παμπέρη.     

Εσείς άραγε χρησιμοποιείτε εργαλεία για ν' αναγνωρίστε τα είδη της χλωρίδας και της πανίδας; Ξέρω ότι υπάρχουν και ομάδες στο Facebook που δίνουν τέτοιες πληροφορίες, αλλά μιας κι εγώ δεν έχω λογαριασμό δεν μπορώ να τις επισκεφτώ. 

Σας αποχαιρετώ μ' ένα ματσάκι μαργαρίτες και ανεμώνες, που μαζέψαμε την προηγούμενη Κυριακή στα γενέθλιά μου. 

Καλή βδομάδα και καλή Τσικνοπέμπτη, 

Ευγενία