Αναγνωρίζοντας τα λουλούδια του Χειμώνα.

Αγριολούλουδα! 

Ακόμη και μέσα στο Χειμώνα είναι εκεί, ανθισμένα, να προσφέρουν όχι μόνο ομορφιά στο τοπίο, αλλά και τροφή στις μέλισσες, που την έχουν τόσο ανάγκη αυτή την περίοδο. Μπορεί να μην είναι πολλά και φανταχτερά όπως εκείνα της Άνοιξης, αλλά έχουν μια ντελικάτη ομορφιά που δεν περνάει απαρατήρητη. 

Στις κυριακάτικες βόλτες μας μέσα στο βουνό είχαμε όλο αυτό το διάστημα την ευκαιρία να τα θαυμάσουμε και να τ' αναγνωρίσουμε με την βοήθεια του Google Lens. Αλήθεια, το γνωρίζατε αυτό το εργαλείο; Εμένα μου του σύστησε το καλοκαίρι η καλή φίλη Μελίνα, η οποία όχι μόνο είναι ειδική των υπολογιστών, αλλά συμμερίζεται το ίδιο πάθος για τη Φύση διατηρώντας το δικό της κήπο στην Ελβετία.

Κάθε φορά που βρίσκουμε ένα νέο για μας είδος, το φωτογραφίζουμε με το κινητό (μιας και είναι πιο εύκολο) και μετά κάνουμε μια αναζήτηση μέσω του Google Lens. Είναι αξιοθαύμαστο πώς μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της αναζήτησης, τα οποία σχεδόν πάντα είναι εύστοχα. 

Αγράμπελη
clematis cirrhosa

Έτσι, καταφέραμε ν' αναγνωρίσουμε την αγράμπελη, που τη συναντήσαμε σε αρκετές πεζοπορικές εξορμήσεις μας. Με τα υπέροχα και ρομαντικά, λευκά άνθη της, συνήθως κρέμεται σαν καταρράχτης πάνω σε μεγάλα δέντρα και τραβάει το βλέμμα έτσι που ξεχωρίζει. 

Μανδραγόρας

Ένα άλλο φυτό που μας εντυπωσίασε κοντά στην Αλυκή με τα Φλαμίνγκο ήταν ο μανδραγόρας. Πραγματικά μεγαλοπρεπής κι εύρωστος έστεκε ανθισμένος μέσα στο καταχείμωνο και δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα τα μοβ άνθη του, που μοιάζουν με καμπανούλες.

Μανδραγόρας

Διαβάζοντας για το φυτό ανακαλύψαμε πέρα από τις φαρμακευτικές του ιδιότητες και τις πολλές ιστορίες και δεισιδαιμονίες που το συνοδεύουν, μιας και η ρίζα του μοιάζει με σώμα ανθρώπου. Κι όπως καταλαβαίνετε, αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να θεωρείται μαγικό βοτάνι!

Κρόκος ο λείος
crocus laevigatus

Κρόκος ο λείος
crocus laevigatus

Δυο ακόμα λουλουδάκια, ντελικάτα αλλά κι ανθεκτικά που βρήκαμε τις προάλλες ήταν ο κρόκος και το ζοχαδόχορτο. Το πρώτο το γνωρίζαμε, το δεύτερο το αναγνωρίσαμε με τον τρόπο που σας είπα. 

Ζοχαδόχορτο ή αλλιώς Φικάρια

Σύμφωνα με την περιγραφή, αγαπάει τα υγρά σημεία κι όντως κι εμείς το βρήκαμε δίπλα σ' ένα ρυάκι που έπιναν νερό πολλά πουλάκια. Όταν μας άκουσαν να πλησιάζουμε σκόρπισαν φοβισμένα και κρύφτηκαν μέσα στα δέντρα. 

Κοκκινολαίμης

Ευτυχώς στο γυρισμό καταφέραμε να εντοπίσουμε ένα που κελαηδούσε και για καλή μας τύχη καθόταν σ' ένα φυλλοβόλο δέντρο κι έτσι καταφέραμε να φωτογραφίσουμε το πρώτο μας Κοκκινολαίμη! Η τελευταία μας βόλτα έκλεισε ανέλπιστα όμορφα, μιας και πέσαμε πάνω σ' ένα μικρό κομμάτι γης γεμάτο με νάρκισσους, αν δεν κάνω λάθος βέβαια, γιατί πρώτη φορά βλέπω αυτό το αγριολούλουδο.

Εσείς το έχετε ξαναδεί; Η δομή του -μίσχος και φύλλα- μοιάζει πολύ με τους γνωστούς νάρκισσους και το έντονο κίτρινο χρώμα του ανθού αναμφίβολα παραπέμπει σ' αυτή την οικογένεια λουλουδιών. 

Πήρα το χρόνο μου να τα φωτογραφίσω κι από ένα σημείο και μετά ακολουθούσα μια αγριομέλισσα -έναν βομβίνο- που δεν έχανε την ευκαιρία να βουτάει μέσα στ' άνθη και να κάνει πραγματικά μπάνιο μέσα στη γύρη τους!! 

Αυτό το παιγνίδισμα μέλισσας-λουλουδιού ήταν χάρμα οφθαλμών! Λίγο πιο πέρα έστεκε ένας γνωστός βολβός...Νάρκισσος, ζαμπάκι, μανουσάκι, βιολέτα ή φστίνα για μας τους Λευκαδίτες. Κάποτε ήταν σε αφθονία στη Λευκάδα και η αγαπημένη μας χειμωνιάτικη βόλτα ήταν προς τα Περιβόλια που ήταν γεμάτα σούδες και οι βιολέτες -που αγαπάνε την υγρασία- ξεφύτρωναν παντού, λες και κάποιος τις είχε σπείρει. 

Νάρκισσος
Narcissus tazetta

Τώρα πια περιβόλια δεν υπάρχουν, όλα σχεδόν έχουν χτιστεί και η όμορφη βόλτα παραμένει ζωντανή ως ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων. Ευτυχώς, όμως, αυτό που παρατηρούμε στη Σάμο είναι ότι διατηρείται πολύ το αγροτικό και φυσικό τοπίο και μαζί και τα υπέροχα αγριολούλουδα. 

Νάρκισσος

Οι εκπλήξεις ήταν ασταμάτητες την προηγούμενη Κυριακή μιας και λίγο πριν φτάσουμε στο αυτοκίνητο το μάτι μου πήρε φευγαλέα ένα άλλο έντονο χρώμα κι αυτή τη φορά πέσαμε σ' ένα λιβαδάκι με κίτρινα μανουσάκια. Ένδειξη ότι η Άνοιξη καταφτάνει μιας κι αυτοί οι βολβοί ανθίζουν συνήθως στα τέλει του Φλεβάρη. 

Λίγο πριν σας αποχαιρετήσω θέλω να σας δείξω και την πρώτη πεταλούδα που φωτογραφίσαμε για φέτος και μάλιστα στις αρχές του Φλεβάρη. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια μέρα ηλιόλουστη και ξηρή και καθώς περπατούσαμε σε μια πλαγιά που στο βάθος κυλούσε ένα ρυάκι είδαμε ξαφνικά να πετάνε  σαν τρελές, πεταλούδες δυο δυο, να περιστρέφεται η μια γύρω απ' την άλλη και να χορεύουν έναν ιδιότυπο χορό! Μετά κάθονταν για λίγο και ξανά απ' την αρχή. 

Vanessa Atalanta
Κόκκινος ναύαρχος

Σ' ένα τέτοιο διάλειμμά είχαμε τη χαρά να φωτογραφίσουμε μία, την Vanessa Atalanta ή αλλιώς τον Κόκκινο Ναύαρχο. Για την αναγνώριση της πεταλούδας χρησιμοποιήσαμε ένα εργαλείο που διαθέτει ο Λάζαρος Ν. Παμπέρης στην ιστοσελίδα του. Πρόκειται για ένα ειδικό στην πεταλούδα που ζει στην Ελλάδα και που την ερευνά και την καταγράφει τις τελευταίες δεκαετίες. Αν αγαπάτε κι εσείς τις πεταλούδες κι έχετε περιέργεια ν' ανακαλύψετε τα διάφορα είδη που φιλοξενεί η πατρίδα μας σας συστήνω ν' αναζητείστε τον κ. Παμπέρη.     

Εσείς άραγε χρησιμοποιείτε εργαλεία για ν' αναγνωρίστε τα είδη της χλωρίδας και της πανίδας; Ξέρω ότι υπάρχουν και ομάδες στο Facebook που δίνουν τέτοιες πληροφορίες, αλλά μιας κι εγώ δεν έχω λογαριασμό δεν μπορώ να τις επισκεφτώ. 

Σας αποχαιρετώ μ' ένα ματσάκι μαργαρίτες και ανεμώνες, που μαζέψαμε την προηγούμενη Κυριακή στα γενέθλιά μου. 

Καλή βδομάδα και καλή Τσικνοπέμπτη, 

Ευγενία

Τσάντα για πικνίκ με θερμομονωτική βάτα για επετειακές εξορμήσεις.

Αυτά τα τσαντάκια, τα οποία κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια τις ελληνικές παραλίες κατά τους θερινούς μήνες, είναι πρακτικά μιας και είναι ελαφριά κατά τη μεταφορά τους και αποθηκεύονται πολύ εύκολα. 

Κι αν μπορείς να ράψεις ένα μόνος σου στα μέτρα που το θες, τόσο το καλύτερο!! Ειδικά, αν διαθέτεις την ειδική θερμομονωτική βάτα και μπόλικο ύφασμα προς αξιοποίηση. 

Η πρώτη, που είχα φτιάξει στην Κρήτη κάνοντας και το πρώτο μου πείραμα, ήταν πολύ επιτυχημένη και μας συνόδευσε σε πολλές εξορμήσεις μας στις ηρακλειώτικες εξοχές! Αυτή που έφτιαξα μέσα στα Χριστούγεννα είναι παρόμοια με την πρώτη, αλλά διαφέρει στον τρόπο που κλείνει η τσάντα. 

Την είχα φανταστεί έτσι, όχι μόνο επειδή είναι πρακτική, αλλά επίσης επειδή ήθελα να βρω αφορμή για να μάθω και μια νέα τεχνική. Κι ως γνωστό, επειδή σπάνια βασίζομαι σ' ένα έτοιμο πατρόν, σκάλιζα το μυαλό μου για να δω πώς θα ράψω το καπάκι την κρίσιμη στιγμή. Και για να πω την αλήθεια κάθε φορά που έπεφτε το μάτι σε παρόμοιες κατασκευές προσπαθούσα ν' αναλύσω τον τρόπο ραφής. 

Κάποια φάση, κι ενώ είχα τοποθετήσει την μία μεριά του φερμουάρ τα ξήλωσα όλα, γιατί δεν μου πετύχαινε ο τρόπος που είχα σκεφτεί κι έβαλα τη χειροτεχνία μου στην άκρη. Ευτυχώς όμως είχα κρατήσει ένα σχετικό σύνδεσμο στο Pinterest με ένα φωτογραφικό tutorial. Το κοίταγα, το ξανακοίταγα, δεν ήταν και το πιο εύκολο για ν' ακολουθήσω, αλλά αρνούμουν να ψάξω στο Youtube για βίντεο. 

Τελικώς το μυαλό ξεμπλόκαρε και με αργά και σταθερά βήματα το καπάκι άρχισε να παίρνει τη σωστή θέση πάνω στην τσάντα! Τέλεια, μετά από κάμποση ώρα είχα μια τσάντα που έκλεινε σωστά με φερμουάρ! Για να καλύψω τις ραφές και τα ξέφτια χρησιμοποίησα ρέλι φτιαγμένο από το ίδιο ύφασμα και μπορώ να πω ότι έδωσε πολύ όμορφο φινίρισμα στην κατασκευή. 

Εμείς, που είμαστε λάτρεις του πικνίκ και των εξορμήσεων στους αγρούς, δε χάσαμε χθες την ευκαιρία και διοργανώσαμε μια μικρή γιορτή για δύο για να γιορτάσουμε τα γενέθλιά μου. Η τσάντα γέμισε με τάπερ και με μια παγοκύστη για να διατηρηθεί το περιεχόμενο στη σωστή θερμοκρασία κι έτσι εκδράμαμε σ' ένα κοντινό χωριό γεμάτο με πορτοκαλεώνες! 

Οι ανθισμένες μαργαρίτες και οι ανεμώνες έγιναν το πιο όμορφο σκηνικό μας κι απολαύσαμε μια Κυριακή με εξαιρετικό τρόπο. Το πικνίκ ήταν άψογα οργανωμένο και δεν έλειπε και το γλυκό με τα κεράκια του! 

Κλείνοντας ήθελα να επισημάνω ότι αυτή τη βάτα (θερμοανθεκτική βάτα/ Insul-bright) την αγόραζα εδώ και χρόνια από το Η. Βασίλειο. Πρόσφατα ανακάλυψα με μεγάλη μου χαρά ότι πλέον κυκλοφορεί και σε κάποια διαδικτυακά καταστήματα της χώρας μας, σε περίπτωση που σας ενδιαφέρει να φτιάξετε κάτι ανάλογο. 

Καλά να περνάτε και καλή βδομάδα!

Ευγενία

  

 

Μετατρέποντας το παλιό πουλόβερ σε γάντια και σκούφο.

Το καφέ πουλόβερ-ζακέτα του Βασίλη έπρεπε πια να παροπλιστεί, κατά κοινή ομολογία. Μετά από τόσα χρόνια χρήσης από τα πολλά στυψίματα είχε μαζέψει και είχε φθαρεί εμφανώς στα μανίκια. Το βάλαμε στην άκρη, μαζί με τ' ασιδέρωτα αλλά η προηγούμενη κακοκαιρία μας ήρθε ...γάντι, αφού τελικώς το πουλόβερ πήρε παράταση ζωής, απλώς σε άλλη μορφή. Και μπορεί τα χιόνια να μην ήρθαν στη Σάμο, αλλά χορτάσαμε κρύο, χαλάζι, βροχή κι αέρα.

Εκεί μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω αρχικώς ένα ζευγάρι γάντια χρησιμοποιώντας το μάλλινο ύφασμα του πουλόβερ, που πλέον είχε γίνει πραγματικό φελτ. Αν και η ειδικός του φελτ είναι το άλλο κορίτσι για σπίτι, δηλαδή η Ευαγγελία, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου κι εγώ. 

Άλλωστε, η  ιδέα της ανακύκλωσης πουλόβερ κυκλοφορεί εδώ και χρόνια στο διαδίκτυο, κι έτσι μια μικρή αναζήτηση σε Pinterest και Youtube με οδήγησε σε διάφορα tutorials. Το πατρόν για αυτού του είδους γάντια, ή αλλιώς mittens, το βρήκα εδώ, αλλά για την κατασκευή τους προτίμησα αυτές τις οδηγίες, γιατί τα γάντια φοδράρονται με τρόπο ώστε να κρύβουν τις ραφές. 

Αφού έκοψα όλα τα μέρη άρχισα το ράψιμο χρησιμοποιώντας ευθύ γαζί κι ανοίγοντας λιγάκι το μήκος της βελονιάς. Για τη φόδρα βρήκα ένα ξεχασμένο μοβ ρετάλι από minky, το οποίο ταίριαξε ιδανικά με την περίσταση αφού θα έκανε τα γάντια πολύ χουχουλιάρικα και ζεστά! Για το τέλος, προσάρμοσα τις μανσέτες από τα μανίκια του πουλόβερ, ακολουθώντας τις οδηγίες του βίντεο και αντί να βάλω κουμπί,  τις στερέωσα με μικρές βελονιές που έκανα στο χέρι. 

Τα γάντια, τα οποία ράφτηκαν μέσα σ' ένα απόγευμα, ενθουσίασαν το Βασίλη μιας και του φάνηκαν πολύ χρήσιμα στη δουλειά του! Επειδή τα γάντια τα έφτιαξα από τα μανίκια και τα δυο μπροστινά φύλλα της ζακέτας, θέλησα να δω αν μπορούσα να φτιάξω κι ένα σκούφο αξιοποιώντας το κομμάτι της πλάτης, το οποίο ήταν ατόφιο.

Τελικώς τα κατάφερα ακολουθώντας τις οδηγίες από αυτό το βίντεο (από το 5,15 λεπτό και μετά) και κάνοντας κάποιες μικρές προσαρμογές, γιατί αλλιώς δε με έφτανε το ύφασμα. Αρχικώς, σχεδίασα σε ριζόχαρτο το πατρόν κι αφού είδα ότι δε μου έφτανε το ύφασμα, κόντυνα το ύψος του πατρόν κατά 2,5 εκατοστά. Επίσης, τα τρία φύλλα τα έκοψα συνεχόμενα, αλλά το τέταρτο που δε χώραγε το έκοψα από το γιακά, ώστε ο σκούφος να έχει ομοιόμορφο τελείωμα. 

Τέλος, για το ράψιμο αυτή τη φορά χρησιμοποίησα ζιγκ ζαγκ βελονιά, που δίνει μια σχετική ελαστικότητα. Εννοείται ότι ράφτηκε στο άψε σβήσε κι έγινε πραγματικά καλός και πρακτικός! Χθες καθώς πεζοπορούσαμε βρήκαμε και το κατάλληλο τοπίο για να φωτογραφίσουμε τα νέα αξεσουάρ. 

Πλέον σκούφος και γάντια βρίσκονται μόνιμα στο σακίδιο του Βασίλη και μιας και δουλεύει σε εργοτάξιο όταν ο καιρός το απαιτεί τα φοράει για να προφυλαχτεί από το κρύο. Κι απ' ότι διαβάζω έρχεται κακοκαιρία εξπρές, οπότε αν σας πάλιωσε κάποιο πουλόβερ δείτε το μ' άλλα μάτια! 

Καλή βδομάδα να έχουμε, 

Ευγενία        

           

Ρεβύθια με μαραθόριζα, λουκάνικο και σπανάκι

Γεια χαρά σε όλους και καλό μήνα!

Ταξιδεύοντας πέρυσι προς Σάμο αγόρασα από τ' αεροδρόμιο ένα βρετανικό περιοδικό μαγειρικής, το οποίο αποδείχθηκε θησαυρός, μιας και είναι γεμάτο υπέροχες συνταγές, που ακόμη ανακαλύπτω. Με μια ωραία πολυεθνική διάσταση έχει συμπεριλάβει προτάσεις για όλα τα γούστα, εστιάζοντας κυρίως στα όσπρια και τα λαχανικά.

Τέτοια είναι και η σημερινή πρόταση, ένα ωραίο φαγάκι κατά βάση χορτοφαγικό, αφού εύκολα μπορούμε ν' αφαιρέσουμε το λουκάνικο. Κι αν σας αρέσει η μαραθόριζα αλλά δεν ξέρετε πώς να την αξιοποιήσετε, εδώ δένει πολύ όμορφα κι αναδεικνύει όλες τις γεύσεις του πιάτου. Στα συν της συνταγής είναι ότι χρειαζόμαστε μόνο ένα βαθύ τηγάνι. Εγώ, μιας και μ' αρέσει να χρησιμοποιώ γάστρα, τέλειωσα το φαγητό στο φούρνο, πράγμα που παίρνει λίγη ώρα παραπάνω. Επίσης, η συνταγή προτείνει ρεβύθια σε κονσέρβα, εγώ τα μούλιασα από βραδύς και τα έβρασα προτού αρχίσω να εκτελώ τη συνταγή.  

Υλικά για 2 άτομα:

1 κονσέρβα ρεβύθια (400 γρ)

1 κονσέρβα ψιλοκομμένες ντομάτες

1 μαραθόριζα κομμένη σε φέτες

1 κρεμμύδι κομμένο σε φέτες

1 σκόρδο ψιλοκομμένο

100 γρ. λουκάνικο κομμένο σε λεπτές φέτες

4 χούφτες σπανάκι

1 κουτ. γλυκού μέλι

1 πρέζα καπνιστή πάπρικα

ξύσμα από ένα λεμόνι

λίγο ελαιόλαδο

Εκτέλεση

Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά λίγο λάδι και προσθέτουμε το λουκάνικο. Τηγανίζουμε μέχρι ν' αρχίζει να γίνεται τραγανό. Το αφαιρούμε απ' το τηγάνι και το βάζουμε σ' ένα πιατάκι. 

Στο ίδιο τηγάνι προσθέτουμε το κρεμμύδι, τη μαραθόριζα, το σκόρδο και την πάπρικα και τα αφήνουμε να σοταριστούν για 10-15 λεπτά χαμηλώνοντας τη φωτιά στο μέτριο. Ανακατεύουμε πού και πού για να μην κολλήσουν. 

Μετά προσθέτουμε τις ψιλοκομμένες ντομάτες, νερό όσο χωράει στην κονσέρβα ντομάτας, το λουκάνικο, το μέλι κι αλάτι, ανακατεύουμε κι αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει για 20-25 λεπτά. 

Αφού έχει αρχίσει να πήζει η σάλτσα προσθέτουμε τα ρεβύθια. Προσθέτουμε επιπλέον  αλάτι αν χρειάζεται και πιπέρι και μαγειρεύουμε για 1-2 λεπτά ακόμη μέχρι να δέσουν τα υλικά. 

Σβήνουμε τη φωτιά, προσθέτουμε από πάνω το σπανάκι και το ξύσμα λεμονιού κι ανακατεύουμε ξανά ώστε να δέσουν όλες οι γεύσεις και να μαραθεί το σπανάκι. 

Μπορούμε να φάμε τα ρεβύθια ως έχουν ή να τα συνοδεύσουμε με λίγο κους κους ή ρύζι μπασμάτι.    

Ελπίζω να σας αρέσει η σημερινή πρόταση και τη δοκιμάσετε! 

Ευγενία