Τα καλοκαιρινά δώρα της Φύσης.

Γεια χαρά και πάλι!

Η επιστροφή στη Λευκάδα σημαίνει κι επιστροφή σε παιδικές αναμνήσεις και γεύσεις που κατακλύζουν το μυαλό σχεδόν αυτομάτως, χωρίς να το πολυσκεφτείς. Συνήθειες αγαπημένες, τόποι που αγαπάς και στους οποίους έζησες τόσα πολλά. Σαν τις βόλτες στο χωράφι της μαμάς και του μπαμπά για τις απαραίτητες αγροτικές εργασίες για εκείνους. Για μας ατελείωτο παιγνίδι, εξερευνήσεις, σκαρφάλωμα στα δέντρα, να πιάσουμε τζιτζίκια, να κόψουμε το πιο κόκκινο και λαχταριστό μήλο, να ταϊσουμε τις γίδες μιας γειτόνισσας στο διπλανό χωράφι με φλούδες από καρπούζι.

Κι αυτή η ανάγκη της επιστροφής παραμένει ακόμη και σήμερα πολύ έντονη μέσα μας. Να πάμε στο χωράφι του παππού και της γιαγιάς πια, να δούμε τα δέντρα να μεγαλώνουν, να κόψουμε τους καρπούς τους και να τους γευτούμε. Το χωράφι είναι συναρπαστικό για τα εγγονάκια. Να ποτίσουν κι αυτά, να κόψουν ντοματάκια απ' το μποστάνι, να ψάξουν για φραουλίτσες...

Αυτές τις μέρες αφιερωθήκαμε κυρίως στην αγαπημένη μας μηλιά. Μια μηλίτσα που είχε φυτέψει ο παππούς μας και που πραγματικά κάνει τα πιο γευστικά μήλα! Τραγανά, μυρωδάτα, απολαυστικά. 

Η θεία μας από την Κρήτη συνήθιζε να περνάει τα καλοκαίρια της μαζί μας, τα μάζευε και μας τα έφτιαχνε το πιο απίθανο γλυκό του κουταλιού, με το σιροπάκι του, με τη νοστιμιά του, με τ' αρώματά του! Τα περιμέναμε πώς και πώς κάθε καλοκαίρι. Φέτος και μετά από πολλά χρόνια, η μαμά τα έφτιαξε για να τα δοκιμάσουν για πρώτη φορά τα εγγόνια! 

Να το, λοιπόν το γλυκάκι, μόλις έδεσε! Θα το βάλουμε σε γυάλινα βάζα και θα το γευόμαστε για πολύ καιρό!

Κι επειδή το δέντρο μας είναι πολύ παραγωγικό σκέφτομαι να φτιάξω μαρμελάδα καθώς και τσάτνεϊ με σταφίδες. Ελπίζω να μου πετύχουν οι προσπάθειες και να τις μοιραστώ μαζί σας. Περιμένω και τις δικές σας συνταγές με μήλα! 

Ως τότε, φιλάκια πολλά!

Ευγενία