Όταν μου χαρίζουν υφάσματα... ράβω τσάντες!

Γεια χαρά σε όλους σας!

Τις προάλλες η Ευαγγελία με επισκέφτηκε κρατώντας μια μεγάλη τσάντα γεμάτη υφάσματα. Εκείνης της έπιαναν χώρο στην ντουλάπα της εδώ και πολλά χρόνια και τώρα που επέστρεψα στην Αθήνα βρήκε την ευκαιρία να τα ξεφορτωθεί επιτέλους! Άλλο που δεν ήθελα εγώ για να δοκιμάσω όλο και κάτι καινούργιο. 

Έβγαλα απ' τη βιβλιοθήκη όλα τα βιβλία ραπτικής που κατά καιρούς έχω αγοράσει για να πάρω έμπνευση και δεν άργησα να εντοπίσω διάφορα ενδιαφέροντα πρότζεκτ. 

Η πρώτη τσάντα που επέλεξα να δοκιμάσω μου είχε αρέσει  από την πρώτη φορά που ξεφύλλισα το βιβλίο. Ούτε πολύ μεγάλη, ούτε πολύ μικρή, ούτε ιδιαιτέρως δύσκολη. Δεν ξέρω γιατί τόσα χρόνια δεν δοκίμασα ποτέ να τη ράψω, ίσως έφταιγε που η σχεδιάστρια δεν έχει συμπεριλάβει πουθενά τα περιθώρια ραφής οπότε πρέπει να τα σχεδιάσουμε εμείς. Σίγουρα είναι βαρετό και χάσιμο χρόνου, αλλά τί να κάνουμε...  

Αυτή τη φορά έπλυνα το ύφασμα πριν το κόψω αν και ομολογουμένως την προσπερνώ αυτή τη διαδικασία όταν δεν ράβω ένα ρούχο. Χθες ξεπατήκωσα τα μέρη του πατρόν σε ριζόχαρτο για να μη χαλάσω το γνήσιο που εσωκλύεται στο βιβλίο, πρόσθεσα τα περιθώρια ραφής κι έκοψα όλα τα μέρη της τσάντας πάνω στο ύφασμα. 

Αν θυμάστε καλά άρχισα να μαθαίνω σιγά σιγά τα μυστικά της ραπτικής μόνη μου διαβάζοντας αγγλικά βιβλία που κατά βάση ασχολούνταν με το patchwork και παρακολουθώντας μαθήματα από την πλατφόρμα Craftsy. Όταν όμως γυρίσαμε από τη Χίο και θέλοντας να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα, εγγράφηκα σε μια από τς γνωστές σχολές μόδας του κέντρου της Αθήνας για να παρακολουθήσω ένα τετράμηνο ταχύρυθμο κύκλο κοπτικής ραπτικής. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια σκέτη απογοήτευση για μένα, γιατί επί της ουσίας δεν έμαθα καμία νέα τεχνική. Το χειρότερο ήταν ότι απλώς παρακολουθούσα κάποια μαθήματα παρέα με τους αρχάριους φοιτητές της διετούς φοίτησης, οπότε και δεν υπήρχε μια μεθοδολογία ταχύρυθμου μαθήματος. Μάλιστα οι ίδιοι οι φοιτητές δεν είχαν καμία εξοικείωση με ραπτομηχανή και κατά βάση προσπαθούσαν να υλοποιήσουν βασικά πατρόν που σχεδίαζαν εκείνο το διάστημα στο αντίστοιχο μάθημα. 

Αυτά που επί της ουσίας αποκόμισα είναι κάποια ελληνική ορολογία και πώς να μαρκάρω τις πιέτες με μικρές ψαλιδιές και να σημειώνω τα κέντρα από τα επί μέρους κομμάτια για να ραφτούν μεταξύ τους με ακρίβεια. Σημαντικό κι αυτό για ένα συμμετρικό αποτέλεσμα. 

Αυτά τα μικρά μυστικά τα εφαρμοσα στην τσάντα μιας και διαθέτει έξι πιέτες και μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία τις μικρές ψαλιδιές που έκανα. 

Η πιο χρονοβόρα διαδικασία ήταν να σουρώσω το κάτω μέρος της τσάντας για να εφαρμόσει ο πάτος, μιας και το ύφασμα είναι χοντρό σαν καμβάς.

Αφού συνέθεσα την εξωτερική όψη της τσάντας άρχισα να συναρμολογώ και τη φόδρα η οποία παραμένει ημιτελής,  ενώ σειρά έχει ο ιμάντας. 

Ως ώρας έχω ενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα κι ευελπιστώ αύριο μεθαύριο να ολοκληρώσω αυτή την χαριτωμένη τσανούλα, που δείχνει ιδανική για καθημερινή χρήση!

Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλό μήνα!

Ευγενία