Arrows mini quilt: καπιτονάρισμα, εμπειρίες, λάθη και μάθημα για το μέλλον!

Γεια σας και πάλι φιλοι μου. 

Επανέρχομαι στο arrows mini quilt που άρχισα πριν από καιρό, το οποίο ομολογουμένως με δίδαξε πολλά ως ώρας.

Και το πιο σκληρό μάθημα το πήρα όταν άρχισα να το καπιτονάρω. Η εμπειρια μου είναι μικρή και συχνά είναι ο φόβος κι ο τρόμος μου το quilting (καπιτονάρισμα) γιατί φυσικά δε θες να κάνεις λάθη που θα σου καταστρέψουν την προσπάθεια που έκανες κόβοντας και ράβοντας με τόση επιμέλεια όλα αυτά τα μικρά κομμάτια υφάσματος. Κι εγώ τα έκανα τα λάθη μου, ξήλωσα το ένα τρίτο της δουλείας μου και ξανάρχισα με νέο πλάνο!! 

Είχαμε μείνει, λοιπόν, στη φάση που η επιφάνεια πάτσγορκ ήταν έτοιμη οπότε σειρά είχε να φτιάξω το πάτσγορκ σάντουιτς, που πάντα αποτελείται από ένα ύφασμα (η πίσω όψη ενός παπλώματος), τη βάτα και το πάτσγορκ. Διάλεξα ένα πράσινο πουά ύφασμα και το έκοψα ώστε να είναι με το μάτι οχτώ με δέκα πόντους πιο φαρδύ από την επιφάνεια του πάτσγορκ. 

Την ίδια διαδικασία ακολούθησα και για τη βάτα μόνο που την έκοψα ελαφρώς πιο στενή από το πράσινο πουά ύφασμα. Προτιμώ να δουλεύω με βαμβακερή βάτα κι όχι με πολυεστερική, για να είναι φυσικά όλα τα υλικά μου και γιατί έχει μικρό πάχος. 

Από πάνω έστρωσα την επιφάνεια του patchwork κεντράροντας την στη μέση. Τέλος στερέωσα όλο το σάντουιτς με παραμάνες προσέχοντας να είναι καλά στρωμένες όλες οι στρώσεις του σάντουιτς για να ραφτούν ομοιόμορφα στη φάση του καπιτοναρίσματος. 

Εννοείται λοιπόν ότι πιο πριν όλα τα υφάσματα είχαν σιδερωθεί πάρα πολύ καλά.    

Όπως είπα και στην προηγούμενη ανάρτηση τα mini quilts είναι εξαιρετικά για να δοκιμάζεις νέες τεχνικές οπότε κι εγώ σκέφτηκα να καπιτονάρω δημιουργώντας αλλεπάλληλες, ομόκεντρες καμπύλες για να δημιουργήσω μια αντίθεση με τις δυναμικές γραμμές που δημιουργούν ούτως ή άλλως τα βέλη προς τα κάτω. Πήρα λοιπόν ένα πλαστικό δίσκο και σχεδίασα μια καμπύλη στην πάνω αριστερή γωνία και με τη βοήθεια του walking foot έραψα την πρώτη γραμμή. 

Η δουλειά θεωρητικά ήταν εύκολη, απλό γαζί που το ένα θα είχε απόσταση από το άλλο όσο το ποδαράκι της ραπτομηχανής. Ομολογουμένως έβγαινε πολύ ωραίο... 

Όταν όμως πύκνωσαν τα γαζιά κι έκανα μια παύση για να δω πώς πάει το έργο μου είδα ότι είχε τραβηχτεί όλο προς την πάνω αριστερή γωνία..Στην αρχή έκανα τα στραβά μάτια και συνέχισα και φυσικά όταν το επανεξέτασα, το πρόβλημα ειχε επιδεινωθεί. Μπού χου...! Θα μου πείτε ήταν σοβαρό; Οπτικά δε μου άρεσε καθόλου γιατί χαλούσαν όλες οι ευθείες από τις ραφές και προσωπικά ένοιωθα μεγάλη απογοήτευση... Πήρα λοιπόν τη μεγάλη απόφαση κι ανά χείρας το ξηλωτήρι κι άρχισα τη γνωστή δουλεία (ξήλωμα με άλλα λόγια) με μεγάλη υπομονή και προσοχή για να μη σπάσω λάθος γαζί! 

Περισσότερη ώρα ξήλωνα παρά έραψα, αλλά τί να κάνουμε, καμπύλες γραμμές ήθελα! Μελετώντας λίγο το θέμα με το μηχανικό του σπιτιού μετά από τις δραματικές μου ατάκες όπως ''Γιατί να μου συμβεί εμένα αυτό" κι επειδή μάλλον δεν μπορούσε ν'ακούει άλλο τον οδυρμό μου καταλήξαμε ότι πρώτα θα έπρεπε να κάνω ένα βασικό ράψιμο για να σταθεροποιηθεί το σάντουιτς και μετά να κάνω τις αλχημείες μου. Και τότε μου ήρθε η αναλαμπή του stitch in the ditch quilting. Με αυτή την τεχνική (που γενικώς θεωρείται ξεπερασμένη αλλά είναι λειτουργική) καπιτονάρεις ακριβώς πάνω στις βασικές ενώσεις του patchwork. Κι αυτό ήταν το βασικό δίδαγμα γι' αυτή τη φορά...

Αφού ξήλωσα και ξανάστρωσα το σάντουιτς, αυτή τη φορά αποφάσισα να καπιτονάρω δημιουργώντας ένα κεντρικό ν (το βελάκι στην φωτογραφία δείχνει το αρχικό ν που σχεδίασα). Μετά τράβηξα παράλληλες γραμμές σε απόσταση μιάμισης ίντσας. Άρχισα το γάζωμα κάνοντας stitch in the ditch εκεί ακριβώς που είχα ράψει τις λευκές μου λωρίδες κι έπειτα έραψα τις διαγώνιες. 

Αφού τελείωσα έκοψα την περιττή βάτα και ίσιωσα το Mini quilt μου. 

Επιτέλους, μου έμεινε μόνο το ρέλιασμα πια, αλλά λόγω της δουλειάς στο φροντιστήριο πλέον ο χρόνος είναι λιγοστός.

Σας χαιρετώ, 
Ευγενία