Οι μηχανές στο φουλ...

Κι όταν μιλάω για μηχανές εννοώ τις ραπτομηχανές, όπως πολύ καλά υποθέσατε καλοί μου φίλοι! Αλλά πήρα φόρα και ούτε που σας ευχήθηκα καλό μήνα. Πάει, λοιπόν, τον χαιρετήσαμε το Σεπτέμβρη...Πότε μπήκε πότε βγήκε ούτε που το κατάλαβα. Αφού είχαμε τις προσωπικές μας φούριες και παραμείναμε στην Αθήνα για πολλές μέρες, η απραξία και το στερητικό σύνδρομο με κατέβαλαν. Έτσι κι εγώ μπούκαρα στο σπίτι της αδερφής μου, της άρπαξα τη μηχανή και διάφορα υφάσματα κι άρχισα τις πρόβες.

Θα μου πείτε, βέβαια ότι βιάζομαι κι ονειρεύομαι από τώρα τα Χριστούγεννα, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ σε μια ιδέα που είχα από καιρό κι άρχισα τους πειραματισμούς. Έτσι, με ρεταλάκια σχημάτισα δεντράκια κι έραψα λίγα υφασμάτινα καρτελάκια που διακόσμησα με δαντελίτσες και κορδέλες. 

Εκείνο το μεσημέρι ο καιρός ήταν πολύ άστατος στην Αθήνα και πράγματι μετά από λίγο η βροχή ήταν καταρρακτώδης. 

Τελικά, χθες το βράδυ επιστρέψαμε στη Χίο, όπου και θα μείνουμε για δυο μήνες. Κι ενώ έλειπα από το σπίτι από τα μέσα του Ιούλη, αγνόησα όσα σχετίζονταν με το νοικοκυριό (να περιμένει παρακαλώ, εδώ μιλάμε για μεγάλο στερητικό σύνδρομο!!!) κι έβαλα μπρος και στη δική μου ραπτομηχανή. 

Θέλησα να κάνω κάτι εύκολο και χαλαρωτικό, οπότε τι καλύτερο από λίγα tag blankets με αξιαγάπητα φανελένια υφάσματα και χουχουλιάρικα minky. 

Αυτά τα λίγα είχα να σας δείξω σήμερα. Φιλάκια πολλά και καλό και δημιουργικό μήνα!