Ρόμπα σε μινιόν διαστάσεις!!!!

Τα παιδικά ρούχα τελικώς σε ξετρελαίνουν τις περισσότερες φορές και λόγω ...διαστάσεων! Είναι γεγονός ότι το ράψιμό τους είναι εθιστικό! Θες γιατί είναι μινιόν διαστάσεων, θες γιατί ολοκληρώνονται άμεσα, θες γιατί τα παιδικά υφάσματα είναι τόσο κεφάτα!!!! Ε, λοιπόν, με το που παρήγγειλα το συγκεκριμένο φανελένιο ύφασμα ήδη μου είχε καρφωθεί στο νου να το μετατρέψω σε πιτζάμες για τον Ορφέα. 

Τελικώς αποφάσισα να φτιάξω μια ρομπίτσα, για να είναι πιο πρακτική και να μπορεί να τη φορέσει για περισσότερο διάστημα. Έτσι λοιπόν, προ καιρού άρχισα το νέο μου project, το οποίο περιελάμβανε και μανίκια. Και νομίζω την ξέρετε τη γνωστή φράση του λαού μας περί μανικιού.....!

Είναι γεγονός, στη μανικοκόλληση αντιμετώπισα πρόβλημα γιατί μου έπεφτε πιο μεγάλο απ' ότι έπρεπε κατά την ταπεινή μου γνώμη (χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω το πατρόν!!!!!) οπότε κι εγώ πήρα ψαλίδι -και το ρίσκο αντάμα- και το προσάρμοσα καταλλήλως. Μη φανταστείτε, το πολύ ένα πόντο να αφαίρεσα! 

Έφτιαξα και τη ζώνη της ρόμπας και θυλάκια με το ίδιο ύφασμα και τα έραψα στις πλαϊνές ραφές. Για το τέλος άφησα το ρέλι. Η κοπέλα που με εξυπηρετεί στη Χίο μου πρότεινε αυτή τη φορά πλεχτό ρέλι κι όχι υφασμάτινο και πράγματι είχε απόλυτο δίκιο. Όταν το είδα μου θύμισε πλεχτές ζακέτες της μαμάς, ανάμνηση από παλιές μόδες!!! 

Δεν το έραψα μονοκόμματο για να αποφύγω τις γωνίες. Πρώτα έραψα στο κάτω μέρος και μετά στα πλαϊνά φύλλα. Για το τέλος έμειναν τα μανίκια. 

Η αλήθεια είναι ότι με το ρέλι ομόρφυνε κι ολοκληρώθηκε. Και με αφορμή ένα ολιγοήμερο ταξίδι του Βασίλη στην Αθήνα, πακεταρίστηκε για να παραδωθεί στο βαφτιστήρι με την πρώτη ευκαιρία, ελπίζοντας να του αρέσει και να τον κρατάει ζεστούλη, ειδικά τώρα που είναι και κάπως άρρωστος!