Πειραματισμοί καπιτοναρίσματος (quilting) σε μαξιλάρια για καρέκλες κουζίνας

Χαίρεται, χαίρεται!!

Σήμερα την τιμητική τους έχουν τα νέα μαξιλάρια που έφτιαξα για τις καρέκλες της κουζίνας. Πολλές οι ώρες της καθιστικής ζωής, σκέφτηκα να επιμεληθώ αφράτα μαξιλάρια για να ανακουφιζόμαστε λιγάκι! Τα υφάσματα τα είχα από καιρό, μαλακά καραβόπανα που είχα αγοράσει από ταξίδι στη Σμύρνη και μάλιστα με ταιριαστό θέμα. 

Η καινοτομία σε όλη την προσπάθεια ήταν να καπιτονάρω όλες τις επιφάνειες των μαξιλαριών. Είχα παρακολουθήσει το διαδικτυακό μου μάθημα μήνες πριν, που μου έδειχνε τις βασικές τεχνικές και μου ανέλυε τα βήματα που έπρεπε να παρακολουθήσω. Το κοινότερο σχέδιο καπιτοναρίσματος λέγεται meandering quilt (ελικοειδές καπιτονάρισμα) το οποίο είναι και σχετικά αυθόρμητο (εδώ θα πάρετε μια ιδέα από το σχέδιο). Αυτά που γενικώς θα πρέπει να προσέχει κανείς είναι:

να διατηρεί σταθερή την κλίμακα των σχεδίων που προκύπτουν.

να αποφεύγει να διασταυρώνει τις κλωστές σε πολλά σημεία (για να μην σπάσουν οι κλωστές).

να ακολουθεί μια συγκεκριμένη, νοητή πορεία για να καλύψει όλη την επιφάνεια. 

Οπως βλέπετε και στη φωτογραφία εγώ αποφάσισα να αρχίσω από την πάνω αριστερή γωνία (1) να κινηθώ προς στην πάνω δεξιά γωνιά (2), μετά να κατέβω προς την κάτω δεξιά γωνιά (3) και να τελειώσω το quilting καλύπτοντας τον χώρο της κάτω αριστερής γωνίας (4). Με αυτό τον τρόπο θα ήταν πιο εύκολο να διατηρήσω τον έλεγχο. Κάτι άλλο που πρέπει να αναφέρω είναι ότι το quilting αποφάσισα να το κάνω χρησιμοποιώντας το ποδαράκι γενικής χρήσης της ραπτομηχανής κι όχι το ειδικό για κέντημα, το λεγόμενο embroidery/darning foot. Κι αυτό, γιατί ακόμα δεν έχω του έχω πάρει τον αέρα!

Στην πρώτη απόπειρα τα σχέδια όπως βλέπετε είναι ...τεράστιας κλίμακας!!! Μετά προσπάθησα να μικρύνω την κλίμακα για να είναι πιο ανάγλυφο το αποτέλεσμα. 

Επίσης, εσκεμμένα σε κάποια σημεία καπιτόναρα και στις κόκκινες λωρίδες για να δημιουργηθεί κάποιο μικρό εφέ από την αντίθεση μεταξύ του φόντου και της κλωστής. 

Για πρώτη φορά έμεινα αρκετά ικανοποιημένη. Τώρα θα πρέπει να εξασκηθώ και με το σωστό ποδαράκι μηχανής, γιατί αφήνει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων μιας και το οπτικό πεδίο είναι ελεύθερο.  

Φιλάκια!

  

Πίτσα με καλαμπόκι: περίεργη μεν, γευστική δε!!

Είμαι ιταλοτραφής, το ομολογώ! Κι επειδή τα περισσότερα ταξίδια μου τα έχω απολαύσει στην αγαπημένη μου Ιταλία η εμπειρία μου στην πίτσα δεν είναι μικρή... Έχω δει πίτσα με μελιτζάνες, με πατάτες τηγανιτές, με πέννες, εν τέλει με ό,τι κατέβει  στο κεφάλι του καθενός! Δεν το συζητώ δε, ότι μια ιταλική πίτσα που σέβεται τον εαυτό της συμπεριλαμβάνει και καρδιές αγκινάρας. Συμπεριφέρεται σαν το μαϊντανό, θα έλεγα, κολλάει σε κάθε πίτσα. 

Όταν στο αγαπημένο μου αγγλικό περιοδικό "Country Homes and Interiors" είδα τη φωτό μιας πίτσας με καλαμπόκι δελεάστηκα! Μετά από τέτοια εμπειρία στην ιταλική εκδοχή, είπα να της δώσω μια ευκαιρία. Λοιπόν, πέτυχε, ήταν γευστική και τόσο εύκολη! Για δείτε κι εσείς τη συνταγή της γέμισης. 

Υλικά για μια βάση πίτσας:

150 γρ. κατεψυγμένο καλαμπόκι

125 γρ. μοτσαρέλα (μια μπάλα)

12 ντοματίνια τσέρι, κομμένα στη μέση

αλάτι, πιπέρι

ξερή ρίγανη, φρέσκο βασιλικό

Εκτέλεση:

Προθερμαίνουμε το φούρνο στον αέρα στους 200 βαθμούς Κελσίου και στο μεταξύ ζεματίζουμε το καλαμπόκι σε βραστό νερό για 3 λεπτά και μετά το σουρώνουμε. 

Τοποθετούμε τη βάση της πίτσας σε ταψί με λαδόκολλα και από πάνω την καλύπτουμε με φέτες μοτσαρέλας. Πασπαλίσουμε με τη ρίγανη, το καλαμπόκι και τα ντοματίνια. Αλατοπιπερώνουμε ελαφρώς και ψήνουμε για 20 λεπτά, μέχρι να λυώσει το τυρί και να μαλακώσουν τα ντοματίνια. 

Ξεφουρνίζουμε και πασπαλίζουμε με το φρέσκο βασιλικό. Τρώμε την πίτσα μας ζεστή ζεστή!!

Ελπίζω να σας αρέσει αυτή η λιτή αλλά παράδοξη εκδοχή πίτσας!!      

Πάνινοι κύβοι: ένα παιγνίδι που αναπτύσσει τις αισθήσεις και τις κινητικές δεξιότητες του νήπιου

Γεια σας φίλοι μας!!!

Για όσους παρακολουθούν το μπλογκ μας εδώ και καιρό ίσως θυμούνται ότι οι πρώτες απόπειρες για κατασκευή υφασμάτινου κύβου προέκυψαν με από μια ιδέα για παιδικές μπομπονιέρες. Το κίνητρο ήταν μεγάλο μιας και θα ήμουν εγώ η νονά και δεν μπορούσα να αρνηθώ τέτοια πρόκληση!!!!

Οι μπομπονιέρες ράφτηκαν κι εν τω μεταξύ ετοιμάστηκαν και πολλοί άλλοι κύβοι για να γίνουν δωράκια, αλλά πλέον ήθελα και μια εξέλιξη... 

Όσο μεγάλωνε η ανηψιά μου άκουγα την Ευαγγελία να μιλάει για αδρή και λεπτή κινητικότητα, για διάφορες μικρές, σταδιακές κατακτήσεις που έκανε η μπέμπα με τη συμβολή των εκπαιδευτικών παιγνιδιών της. Μάλιστα η ίδια μου είχε επισημάνει ότι πολλές craftes κατασκεύαζαν κύβους βάζοντας και πολλά κορδελάκια που βοηθούσαν στην ανάπτυξη των κινητικών ικανοτήτων των μωρών. Αρχικά δεν ενθουσιάστηκα, μου φαίνονταν παραφορτωμένοι με αυτό τον τρόπο οι κύβοι. Προτιμούσα τη δική μου, λιτή εκδοχή!! 

Παραλαμβάνοντας όμως τα νέα μου υφάσματα και θέλοντας να τα δοκιμάσω με ένα μικρό project σκέφτηκα εναλλακτικά: να συνδυάσω διάφορες ποιότητες υφασμάτων, ζωντανά χρώματα, ποικιλία από κορδέλες και κουδουνάκια ώστε οι κύβοι να προσφέρουν πλούσια ερεθίσματα για την ανάπτυξη της όρασης, της ακοής, της αφής, της αδρής και λεπτής κινητικότητας και το συντονισμό των κινήσεων του σώματος. Και βέβαια όλα αυτά μέσα από άφθονο παιγνίδι, με κύβους να εκτοξεύονται δεξιά κι αριστερά και μωρά να κινούνται καταπάνω τους για να τους ξαναπιάσουν και πάλι από την αρχή (βλέπετε μπέμπα)!!

Ανοίχτηκαν όλα τα κουτιά με τα υφάσματα και ξεπρόβαλαν ζωηρά, σταμπωτά βαμβακερά (cotton), χουχουλιάρικα φανελένια (flannel), φέλτ (felt) και φλις (fleece) και τα ολοκαίνουργια κοτλέ (corduroy), τα οποία ήταν και η αφορμή της παραγγελίας μου.  

Και ιδού το αποτέλεσμα! Δεν το κρύβω, ενθουσιάστηκα κι έφτιαξα επιτόπου άλλους δύο για να το σιγουρέψω το project και να χρησιμοποιήσω περισσότερα νέα υφάσματα! Και είναι γεγονός, οι κορδέλες έχουν πολύ ενδιαφέρον!!

Τώρα ονειρεύομαι και νέες παραλλαγές!    

Η πρασσόπιτα της πεθερούλας!!

Η πεθερούλα είναι εγγύηση σε όλα της μπορώ να πω, και η κουζίνα της δεν πάει πίσω! Το τί λαχανοντολμάδες, τί γλυκά και πίτες φτιάχνει... Κι όλα με μεράκι και καλλιτεχνία. Είμαστε τυχεροί που μας επισκέφτηκε το Σαββατοκύριακο γιατί χαρήκαμε την παρέα και τη συντροφιά της και μαζί μ' αυτά μας έφτιαξε μια καταπληκτική πρασσόπιτα κι ένα κλωστό (μπακλαβάς με χειροποίητο φύλλο). 

Δεν μπορούσα να μη μοιραστώ τη συνταγή μαζί σας, γιατί ως Γιαννιώτισσα έχει την τέχνη και τα μυστικά της. 

Υλικά για το βαθύ ταψί της κουζίνας

Ζύμη για φύλλο: 

4 ποτήρια του νερού αλεύρι

1 1/2-2 ποτήρια νερού νερό

1/2 ποτήρι κρασιού λάδι

ελάχιστο ξύδι

1 πρέζα αλάτι

αλεύρι για πασπάλισμα 

Γέμιση: 

1 1/2 κιλό πράσσα

1 ποτήρι νερού λάδι ή μαργαρίνη

 2 χούφτες ρύζι ή τραχανάς

4 αυγά

300 γρ. φέτα χοντροτριμμένη

1/2 ποτήρι γάλα

αλάτι-πιπέρι

Για το φύλλο ζυμώνουμε όλα τα υλικά κι αν είναι σφιχτό το ζυμάρι προσθέτουμε λίγο νερό και ζυμώνουμε. Αφήνουμε το ζυμάρι να ξεκουραστεί σε μια λεκανίτσα σκεπάζοντάς το με μια πετσέτα. 

Στο μεταξύ καθαρίζουμε τα πράσσα και τα ψιλοκόβουμε. Τα βάζουμε στην κατσαρόλα με το λάδι και τα σοτάρουμε. Μετά προσθέτουμε και το γάλα για να μαλακώσουν και να νοστιμίσουν. Αφού πάρουν μια βράση προσθέτουμε και το ρύζι ή τραχανά κι αποσύρουμε από τη φωτιά μόλις απορροφηθούν όλα τα υγρά. Αφήνουμε το χυλό να κρυώσει ελαφρώς και μετά προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης και τα ανακατεύουμε για να σχηματιστεί μια μάζα. 

Προθερμαίνουμε το φούρνο (αντιστάσεις πάνω κάτω) στους 200 βαθμούς κι ετοιμάζουμε τον πάγκο για να ανοίξουμε φύλλο με τον λεπτό πλάστη. Πασπαλίζουμε με αλεύρι κι ανοίγουμε ένα φύλλο. Λαδώνουμε ελαφρώς το ρηχό ταψί της κουζίνας και βάζουμε μέσα το φύλλο. Το ψήνουμε μέχρι να ροδίσει, το αποσύρουμε από το φούρνο και το αφήνουμε στην άκρη (θα το χρησιμοποιήσουμε μετά). 

Λαδώνουμε το βαθύ ταψί της κουζίνας κι αρχίζουμε να ανοίγουμε φύλλα (όσο λεπτότερα τόσο καλύτερα). Δεν ξεχνάμε να πασπαλίζουμε με αλεύρι εάν το φύλλο μας κολλάει. Τοποθετούμε το πρώτο φύλλο στο ταψί, λαδώνουμε ελαφρώς με πινελάκι παντού κι ανοίγουμε ξανά φύλλο. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία (ανοιγμα φύλλου, τοποθέτηση στο ταψί και λάδωμα) άλλες πέντε φορές (συνολικά θέλουμε 6 φύλλα στον πάτο της πίτας). 

Απλώνουμε τη μισή ποσότητα της γέμισης σε όλο το ταψί κι από πάνω βάζουμε το ψημένο φύλλο (με αυτή την τεχνική η πίτα δε λασπώνει γιατί απορροφά τα υγρά!!!). Από πάνω στρώνουμε και την υπόλοιπη γέμιση. Ανοίγουμε άλλο ένα φύλλο για να σκεπάσουμε την πίτα, σχηματίζουμε και τον κώθρο και η πίτα είναι έτοιμη για ψήσιμο. 

Την ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο, στη μεσαία σχάρα για 45 λεπτά ελέγχοντας κάθε τόσο για να μην καεί από πάνω. Αν αρπάξει τη σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Προτού την αποσύρουμε από το φούρνο σηκώνουμε με μια σπάτουλα μια γωνιά για να δούμε αν η πίτα ψήθηκε κι από κάτω. Αν όχι, χαμηλώνουμε λίγο το φούρνο και την αφήνουμε μέχρι να ψηθεί κι από κάτω. 

Αφήστε την να κρυώσει,κόψτε την κι απολαύστε την στην υγειά της πεθερούλας μου, της κυρίας Αγνής. Θα ακολουθήσει και η συνταγή του κλωστού!               

Βιβλίο ευχών για αγορίστικη βάφτιση με θέμα το βυθό της θάλασσας.

Γεια σας και χαρά σας!!

Σήμερα επιτέλους κάνουμε ανάρτηση μετά από μια έναρξη Σεπτέμβρη με σημαντικό και πρωτόγνωρο project. Την Κυριακή έχουμε βάφτιση στη Λευκάδα, το ένα ανηψάκι μας βαφτίζεται και οι γονείς είχαν ζητήσει από την Ευαγγελία να επιμεληθεί τις φέλτ μπομπονιέρες με θέμα το θαλάσσιο βυθό. Λίγο καιρό πριν μου ανατέθηκε κι εμένα να βιβλιοδετήσω και το βιβλίο των ευχών! 

βιβλίο ευχών βάφτισης με θέμα το θαλάσσιο βυθό

Πελάγωσα, δεν το κρύβω και πάνω απ' όλα γιατί στη Χίο δεν έχω καθόλου πρόσβαση σε παιδικά χαρτιά. Η αλήθεια είναι ότι όλα μου ήταν άγνωστα γύρω από το θέμα "παιδικό βιβλίο ευχών". Σε τί διάσταση να κόψω τα χαρτιά, τί χαρτιά να επιλέξω (ανύπαρκτες επιλογές!!), τί θα κάνω με τη μακέτα των εξώφυλλων. Μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα τα τυπογραφικά να είναι διάστασης 18,5 x 27,5 εκ. και να κοπούν σε σαμουά χαρτί. 

το εσωτερικό του βιβλίου με τον απαραίτητο σελιδοδείκτη

Τα παρέλαβα με καθυστέρηση, πράγμα που μου προξένησε περισσότερο άγχος ενώ ταυτόχρονα περιεργαζόμουν το θέμα των εξώφυλλων. 

το εμπροσθόφυλλο με κυριαρχούσα τη φαλαινίτσα που "ψεκάζει"
το όνομα του νεοφώτιστου

Μου ήρθε αναλαμπή κι αγόρασα ένα clip art με το σχετικό θέμα κι άρχισα τους πειραματισμούς. Δουλεύοντας στο word όλα υλοποιούνταν με ρυθμούς χελώνας και βραδύποδα αντάμα. Η αλήθεια είναι ότι κατάλληλα προγράμματα σαν το corel και το photoshop δεν τα κατέχω οπότε δεν υπήρχε περίπτωση για νέους πειραματισμούς. Τελικώς οι μακέτες σχεδιάστηκαν, εκτυπώθηκαν και ψεκάστηκαν με fixative (σταθεροποιητής) για να προσδώσει περισσότερη αντοχή στα χαρτιά. 

το οπισθόφυλλο

Άπαξ και παρέλαβα τις εκτυπώσεις ομολογώ ότι ανακουφίστηκα πάρα πολύ, γιατί μετά τα πράγματα ήταν γνωστά: κατασκευή εξωφύλλων και κόλλημα τους με το σώμα των φύλλων. Ακολούθησα την ολλανδική τεχνική γι' αυτό και η ράχη ντύθηκε με άλλο χαρτί για να γίνει πιο παιδικό το βιβλίο και να σπάσει η μονοτονία. 

Τελευταία στιγμή και με προτροπή του δασκάλου μου επιμελήθηκα και μια κουβερτούρα για το βιβλίο, στην οποία απεικονίζεται ενιαίος όλος ο βυθός, ώστε να προστατεύει τα σκληρά εξώφυλλα του βιβλίου. 

το βιβλίο με την κουβερτούρα 

Κι αφού τόσο χρόνο αφιέρωσα για να φτιάξω τις μακέτες και γνωρίστηκα με κάθε ζωάκι του clip art εκτύπωσα και πολλά αυτοκόλλητα σε διάφορες διαστάσεις ώστε οι γονείς να κοσμήσουν τις σελίδες  σε περίπτωση που τους αρέσει η ιδέα. Και για το τέλος, μια απλούστατη, συνοδευτική καρτούλα με κάποια ζωάκια τυπωμένα σε βαρύ χαρτί fabriano και κολλημένα με εκείνα τα σφουγγαράκια που χρησιμοποιούνται και στο scrapbooking για να γίνουν τρισδιάστατα κι ακόμα πιο χαρούμενα!!!

πλάκα έχει αυτό το clip art!!

Α, και μην ξεχάσω!!!!!! Ρίξτε μια ματιά σε μερικά από τα ζωάκια-μπομπονιέρες της Ευαγγελίας. Και θα ακολουθήσουν κι άλλες φωτό γιατί έχει και πολλά άλλα είδη! 

τα λόγια είναι περιττά! Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά!

Εγώ διαλέγω τη μέδουσα και το καβουράκι, που είναι πολύ πρωτότυπα!!!!!!