Οι καταρράκτες της Σάμου.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Σκοπός της σημερινής ανάρτησης είναι να σας προσφέρω λίγη δροσιά, αυτή άλλωστε που αναζητούμε λίγο πολύ όλοι μας τις τελευταίες μέρες. Σίγουρα στη Σάμο οι θερμοκρασίες δεν ήταν τόσο υψηλές, αλλά όπως και να 'χει μια απόδραση σε καταρράκτες στα τέλη του Ιούνη ακούγεται δελεαστική! 

Και μπορεί οι καταρράκτες στο Καρλόβασι να είναι οι πιο γνωστοί του νησιού, υπάρχει όμως κι εκείνος στο χωριό Άμπελος και φτάνει κανείς εκεί ακολουθώντας την πεζοπορική γραμμή 19Α. Εμείς αρχίσαμε σχετικά νωρίς για ν' αποφύγουμε την πολλή ζέστη όσο θα περπατούσαμε και πραγματικά τα δέντρα μας προσέφεραν πολύ καλή σκιά σε μεγάλο κομμάτι της διαδρομής. 

Καθώς περπατούσαμε, εντελώς αναπάντεχα θυμήθηκα ότι λίγα χρόνια πριν, την τελευταία Κυριακή του Ιούνη του 2017 περπατούσαμε εν μέσω καύσωνα στο Λασίθι αναζητώντας τον καταρράκτη στο φαράγγι του Ρίχτη. Μια εμπειρία που πυροδότησε και την αγάπη μας για την πεζοπορία.   

Το τοπίο προσέφερε εξαιρετική θέα και η Φύση είχε αρχίσει πια να φοράει τα καλοκαιρινά της. Από τα αμπέλια κρέμονταν μικρά τσαμπιά σταφύλι, ελάχιστα ήταν τα ανθισμένα αγριολούλουδα, κυρίως συναντούσαμε εδώ κι εκεί τα κίτρινα λουλουδάκια του φλόμου και κι εκείνα της ρίγανης, στα οποία δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση οι πεταλούδες και τ' άλλα ζουζούνια. 

Όσο κοντεύαμε να φτάσουμε στη διαδρομή μας τόσο συναντούσαμε μικρά ρυάκια και λιμνούλες νερού, καταφύγιο δροσιάς για κάθε λογής ζουζούνι, ενώ η βοή του καταρράκτη έφτανε στ' αυτιά μας. Τώρα πια περπατούσαμε ανάμεσα στα δέντρα κι αφού ανεβήκαμε μια σχετικά μεγάλη ανηφόρα για λίγα μέτρα βρεθήκαμε σ' ένα ξέφωτο κι αντικρύσαμε τον καταρράκτη. 

Ήταν εκεί, μια ωραία κι επιβλητική όαση δροσιάς, με το νερό να κατεβαίνει ορμητικό και το σταθερό βουητό να κυριαρχεί δημιουργώντας μια αίσθηση χαλάρωσης. Ένα ζευγάρι μεσηλίκων Γερμανών που μας είχε προσπεράσει πιο πριν, όσο εμείς φωτογραφίζαμε πεταλούδες, καθόταν σ' ένα παγκάκι και θαύμαζε το τοπίο. Εμείς πήγαμε κατευθείαν στη μικρή λιμνούλα που σχηματιζόταν για να δροσιστούμε και να γευτούμε το θέαμα από κοντά. Το νερό δεν ήταν πολύ, όπως ενδεχομένως την Άνοιξη, αλλά και πάλι το θέαμα ήταν εκπληκτικό. 

Και βέβαια εδώ κι εκεί να πετάνε πεταλούδες, λιβελούλες κι άλλα που δεν αναγνωρίζαμε. Η φωτογραφική μηχανή βγήκε και πάλι από το σακίδιο προσπαθώντας ν' απαθανατίσω την ομορφιά που πρόβαλε μπροστά μας. 

white admiral butterfly

Κάποιες πεταλούδες ήταν εντυπωσιακά μεγάλες και πετάριζαν ανά ζεύγη γύρω από τη λιμνούλα. 

Άλλες κάθονταν κρυμμένες ανάμεσα σε ξερά φύλλα καμουφλαρισμένες χωρίς να τραβάνε την προσοχή.

Μερικές τις αναγνωρίσαμε κιόλας. Και λίγο προτού φύγουμε ο Βασίλης εντόπισε μια τεράστια σαύρα στην κορφή μιας μεγάλης πέτρας. Ήταν τόσο μεγάλη που στην αρχή την πέρασα για φίδι και το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω τρέχοντας!!   

Μια ώρα καθίσαμε περίπου, εγώ κυρίως φωτογραφίζοντας κι ο Βασίλης απολαμβάνοντας το τοπίο. Φεύγοντας νιώθαμε την ευεργετική δύναμη του νερού πάνω μας. Απολύτως χαλαρωμένοι και μ' ένα αίσθημα αναζωογόνησης και ικανοποίησης πήραμε το μονοπάτι ανάποδα με προορισμό τη θάλασσα.

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία 

 

Νεμόπτερα και πεταλούδες.

Γεια σας αγαπημένοι φίλοι!

Όπως έχετε μάλλον παρατηρήσει το τελευταίο διάστημα απέχω συστηματικά από τα ραπτικά μου και τίποτα καινούργιο δεν έχω να σας δείξω πάνω σ' αυτό το κομμάτι. Κάτι η μετακόμιση στη Σάμο που με αποσυντόνισε, κάτι μια τενοντίτιδα στον δεξί ώμο που με ταλαιπωρεί πριν από το Πάσχα έχουν κάνει τη ραπτομηχανή μου να σιγεί συστηματικά, σε σημείο που στο τέλος θα θέλει λάδωμα!!!

Βέβαια, από την άλλη οι κυριακάτικες πεζοπορίες καλά κρατούν και η φωτογράφιση κάθε τι που μας τραβάει το βλέμμα μας φέρνουν πιο κοντά στο τοπικό τοπίο και μας δημιουργεί τη διάθεση να παρατηρούμε την κάθε λεπτομέρεια και να κάνουμε νέες ανακαλύψεις. 

Μια τέτοια ανακάλυψη αποτελεί κι αυτό εδώ το παράδοξο έντομο -ένα είδος πεταλούδας σκεφτήκαμε αρχικά- το οποίο συναντήσαμε πριν δυο Κυριακές ακολουθώντας ένα μονοπάτι στην ενδοχώρα του νησιού. Η ατμόσφαιρα ξηρή και ζεστή και μ' έναν ήλιο να μας λούζει, περπατούσαμε άλλοτε ανάμεσα στα θυμάρια και τα σπάρτα, άλλοτε κατά μήκος μιας ρεματιάς κι άλλοτε μέσα στις ελιές. 

Κάποια στιγμή πέσαμε κυριολεκτικά πάνω σ' ένα λιβάδι ανθισμένης ρίγανης κι εκεί παρατηρήσαμε κάτι μεγάλο και περίεργο να πετάει τριγύρω, κάτι σαν πεταλούδα. Ούτε ο Βασίλης ούτε κι εγώ το είχαμε ξαναδεί και διστακτικά αρχίσαμε να το φωτογραφίζουμε από μακριά και να το πλησιάζουμε. Μεγάλα λευκά φτερά, σχεδόν διάφανα κι ένας σχηματισμός που έμοιαζε με φιόγκο...Μας μαγνήτισε και μας πήρε λίγο χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι υπήρχαν κι άλλα πολλά παρόμοια έντομα, όμορφα καμουφλαρισμένα πάνω στα λευκά άνθη της ρίγανης. Ήταν τόσο απορροφημένα με το μεσημεριανό τους, που αδιαφορούσαν για την παρουσία μας. Οριακά μπορούσαμε να τα χαϊδέψουμε αν θέλαμε, καμιά σχέση η συμπεριφορά τους με τις ανήσυχες πεταλούδες που αλλάζουν συνεχώς μεριές.   

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, ανακαλύψαμε ότι αυτό το υπέροχο έντομο λέγεται nemoptera sinuata και ανήκει στην κατηγορία των νευρόπτερων. Προτιμάει να πετάει μέσα στα λουλούδια τις ηλιόλουστες μέρες, ενώ έχει ένα ιδιαίτερο, χαρακτηριστικό πέταγμα. 

Εμείς το φωτογραφίσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε, μα πάνω απ' όλα το χαρήκαμε και καταφέραμε να το εντοπίσουμε και σε επόμενη εξόρμησή μας και πάλι ανάμεσα σε άνθη ρίγανης. Φαίνεται, τους έχουν αδυναμία!  

Φτάνοντας προς το τέλος της διαδρομής μας συναντήσαμε και μια τεράστια κάμπια, που μάλλον αναπαυόταν στον κορμό ενός φυτού. Ούτε αυτή την είχαμε ξαναδεί και καθίσαμε να παρατηρούμε τους χρωματισμούς και τα περίτεχνα σχέδια. Δεν σας κρύβω ότι δεν μας φάνηκε και πολύ φιλική και δεν μπορώ εύκολα να φανταστώ ότι από εκεί θα βγει μια όμορφη πεταλούδα. Βέβαια, η φύση είναι σοφή!

Γράφοντας αυτή την ανάρτηση θυμήθηκα όλες εκείνες τις φορές που καταφέραμε να καταγράψουμε μια πεταλούδα με το φωτογραφικό φακό. 

πεταλούδα στη Λευκάδα

περπατώντας προς την Ι.Μ. Στομίου,
Κόνιτσα

περπατώντας προς την Ι.Μ. Στομίου, 
Κόνιτσα

Πραγματικά, οι πεταλούδες είναι ένα θέαμα μοναδικό και καθηλωτικό. 

πεταλούδα στο Μεγάλο Πάπιγκο

πεταλούδα στην Δροσοπηγή
Κονίτσης

Σας αφήνω ν' απολαύσετε τις λιγοστές φωτογραφίες μου κι ένα βιντεάκι με τη nemopetera sinuata κι ελπίζω να μοιράζεστε μαζί μου του ίδιο συναίσθημα! 

Καλό Σαββατοκύριακο, 

Ευγενία