Δημιουργικό ράψιμο του Σαββατοκύριακου

Καλημέρα σε όλους! 

Τί κάνεις όταν ο καιρός σε κλείνει στο σπίτι, όταν η ενέργειά σου έχει μπλοκάρει, όταν όλο και κάτι θες να δημιουργήσεις αλλά τίποτε δε σου ταιριάζει και τότε η ενέργεια μπλοκάρει ακόμα πιο πολύ;;; 

Ε, τότε θες ένα project χιλιοφορεμένο μεν, αλλά αγαπημένο. Ένα project που δε θα σε προβληματίσει, που θα σε κάνει να βγάλεις στο προσκήνιο αγαπημένα υφάσματα, που τα κρατάς τόσο καιρό στο ράφι περιμένοντας την πιο ωραία χειροτεχνία για να τ' αξιοποιήσεις. 

Υφάσματα πολύτιμα, που σου φτιάχνουν εξ αρχής τη διάθεση κι έτσι το κέφι για δημιουργία επανέρχεται... Και κάπου κει, βρίσκεις και πάλι τον προσανατολισμό σου και το ράψιμο γίνεται πραγματικά δημιουργικό και διασκεδαστικό!  

Πέρασε πραγματικά πολύς καιρός από την τελευταία φορά που έφτιαξα θήκες για τσιμπιδάκια. Θήκες που εμπνεύστηκα αρχικά για τις ανηψούλες μου, για να έχουν όλα τ' αξεσουάρ τους τακτοποιημένα και για να μπορεί να τα βρίσκει η μαμά με τη μία. 

Από τότε έχω φτιάξει τόσες πολλές παρόμοιες θήκες και τις δωρίζω σε νεοαποκτηθείσες ανηψιές και παιδιά φίλων μας. Ένα δωράκι που εκτιμάται δεόντως για τη χρηστικότητά του! 

Σε αυτή την παρτίδα ξεπροβάλλουν φιγούρες για όλα τα γούστα: τί μονόκεροι, τί κουκουβάγιες, συννεφάκια και λουλούδια. 

Κι από χρώματα;; Φυσικά αγαπημένο ροζ και σμαραγδί, αλλά και μουσταρδί, μωβ κι άλλα πολλά. 

Κι από κει που άρχισα με ένα δυο θήκες, κατέληξα να φτιάχνω έξι στο σύνολο, να συνδυάζω όμορφα κουμπάκια και να περιμένω να φτιάξει κάπως ο καιρός για να τα φωτογραφίσω όπως τους άρμοζε! Με τα όλα τους. 

Αλλά, φαίνεται ότι και κάποιου άλλου ξεμπλόκαρε η ενέργεια κι έτσι το αδερφάκι μου σήμερα επέστρεψε με ανάρτηση. Και τί ανάρτηση... αφιερωμένη στο φελτ και σε αξιολάτρευτες δημιουργίες για μονόκερους και μαγισσάκια. 

via

Βλέπετε, αυτές οι ζουζούνες οι ανηψιές μου είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία  

Η σπαζοκεφαλιά των ρεταλιών!

Καλημέρα σε όλους!

Η κουβέντα σήμερα επικεντρώνεται στα ρετάλια. Ρετάλια παντού... Ο φόβος κι ο τρόμος του ράφτη και του κάθε χειροτέχνη! 

Θυμάμαι τη θεία μου που είναι μοδίστρα και ο χειρότερος εχθρός της ήταν τα ρετάλια. Στοίβες μαζεύονταν και προσπαθούσε να τ' αξιοποιήσει δημιουργικά όποτε είχε χρόνο και κέφι. 

Η μαμά μας, ως κεντήστρα μάζευε γαλλικά λινά για τα τραπεζομάντηλά της κι όταν φεύγαμε από τη Λευκάδα για να σπουδάσουμε έψαχνε τα ρετάλια της για να μας φτιάξει σετάκια για τα κομοδίνα μας, το σαλονάκι μας... Τώρα που ακόμα και η μαμά διαθέτει pinterest έχει εκμοντερνιστεί και μας φτιάχνει τραβέρσες πάνω σε παλιά, ξεχασμένα υφάσματα. Κι ως συνήθως ακολουθεί και το σχόλιο "Τέτοια υφάσματα δεν κυκλοφορούν πλέον!".  

Πού να φανταζόμουν ότι μετά από χρόνια θα παιδευόμουν κι εγώ μαζί τους... Και μιας και πέρυσι αναζητούσα να βρω ένα στυλ στις κατασκευές μου πέρασα από σαράντα κύματα αναφορικά με τα ρετάλια μου. 

via

Αρχικά βρήκα μια πολύ απλή φαινομενικά ιδέα κι άρχισα κι εγώ τους αυτοσχεδιασμούς, αλλά τελικώς τα παράτησα γιατί δεν μου άρεσε η πορεία του... 

via

Μετά σκέφτηκα ν' ακολουθήσω κάτι πιο συντεταγμένο αλλά και πάλι εγκατέλειψα την προσπάθεια ενώ κατέληξα σε τρία συμπεράσματα: 

-Αρχικώς πρέπει να διαθέτεις πάρα πολλά ρετάλια για να μπορέσουν να "μπλεχτούν" με όμορφο τρόπο τα χρώματα και τα σχέδια. 

-Επίσης, ακόμη και σε αυτού του είδους παπλώματα -που είναι τόσο αυτοσχεδιαστικά- ένα υποτυπώδες πλάνο πάντα υπάρχει! Τίποτα δε γίνεται τόσο τυχαία.

-Τελικώς δεν είναι και πολύ του στυλ μου αυτού του είδους κατασκευές. 

Έτσι τα ρετάλια μπήκαν και πάλι στη θέση τους και ξεχάστηκαν ώσπου έπεσα πάνω σε αυτή την ιδέα...

via

Μου έκλεισε το μάτι, είπα να κάνω μια απόπειρα ελπίζοντας να στεριώσει αυτή η προσπάθεια. 

Τα υφασματάκια μου άρχισαν να κόβονται σε τετράγωνα των 2 ιντσών και να κατατάσσονται σε μεγάλες χρωματικές ομάδες. Σκοπός πάντα στη μια διαγώνιο να κυριαρχεί ένα χρώμα, ώστε όταν ενωθούν μεταξύ τους τέσσερα τετράγωνα να δημιουργείται μια αλυσίδα. 

Βέβαια είναι ένα χρονοβόρο project όχι τόσο στο κόψιμο των υφασμάτων όσο στο να περιμένεις να συσσωρευτούν ρετάλια για να συνεχίσεις την κατασκευή. Πάντως, με κάνει πολύ χαρούμενη αυτή η ιδέα, μιας και όλα τ' αγαπημένα μου υφασματάκια βρίσκονται εκεί μέσα. Και είναι τόσο εντυπωσιακό που τα βλέπω και θυμάμαι πότε τ' αγόρασα και με πιο σκοπό...

Τί λέτε, λοιπόν; Σας φαίνεται ωραία ιδέα για ν' αξιοποιήσετε και τα δικά σας ρετάλια;

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

Αξιοποιώντας δημιουργικά τα λάθη που προκύπτουν!

Γεια χαρά σε όλους!

Κάνοντας μια ανασκόπηση στη χρονιά που μόλις έφυγε σχετικά με τα ραπτικά μου, μπορώ να πω ότι ήταν μια παραγωγική χρονιά! Είχε τις εμπνεύσεις της, όμορφες και χρηστικές δημιουργίες, τα καθιερωμένα καλοκαιρινά φουστανάκια των ανηψιών μου, αλλά είχε και παρόρμηση και λάθη! Λάθη, γιατί την ώρα που μου μπαίνει μια ιδέα στο μυαλό δεν κάθομαι να κάνω ένα πλάνο, ένα σχεδιασμό...απλώς πιάνω τα υφάσματα και τα ψαλίδια μου κι αρχίζω ν' αυτοσχεδιάζω!

Έτσι, στις αρχές του χρόνου ο ενθουσιασμός με οδήγησε στο να φτιάξω μπόλικα 9 patch blocks με σκοπό ν' αξιοποιήσω πολλά ρετάλια σε αποχρώσεις ροζ και πράσινου από τη βάφτιση της Ειρήνης. Τελικώς, όταν τα έβαζα δίπλα δίπλα το αποτέλεσμα δε με ικανοποιούσε καθόλου, μιας κι όλα τα υφάσματα ήταν πολύ έντονα κι έλειπε η αρμονία. Εννοείται ότι απογοητεύτηκα και νευρίασα με τον εαυτό μου που δεν είχα προβλέψει αυτή την αστοχία... Όμως, αφήνοντας το χρόνο να κυλήσει λίγο άρχισα να ψάχνω τη νέα προοπτική... 

Κι έτσι, το αρχικό μου λάθος μετατράπηκε σε granny square block και μετεξελίχθηκε σε αυτό το αγαπημένο μου quilt top.    

Ένα άλλο παρόμοιο λάθος προέκυψε όταν είχα την ιδέα να φτιάξω ένα πάπλωμα για το νέο μας βαφτιστήρι, δώρο για τα πρώτα του γενέθλια! Η συγκεκριμένη ιδέα στην αρχή μου φάνηκε παιγνιδάκι αφού σκέφτηκα ότι όλα εκείνα τ' αγαπημένα παιδικά υφάσματα και θα μ' έβγαζαν ασπροπρόσωπη και θα έφτιαχνα κάτι στο άψε σβήσε!!! 

Γι' άλλη μια φορά έπεσα έξω αναφορικά με το χρωματικό αποτέλεσμα και πάλι δυσαρεστήθηκα με το τόσο φασαριόζικο ύφος. Αυτή τη φορά το λάθος αξιοποιήθηκε προσθέτοντας πολύ άσπρο ύφασμα, το οποίο κόπηκε σε λωρίδες και πλαισίωσε όλα τα εμπριμέ τετράγωνα που είχα ήδη κόψει.   

Όλη αυτή η εμπειρία δε μ' έκανε μόνο πιο ευρηματική και δημιουργική. Με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα το ύφος που προτιμώ στο patchwork ώστε να μην καταναλώνω άσκοπα ενέργεια και να μην αφήνω ανολοκλήρωτες ιδέες στα συρτάρια.. Κατάλαβα ότι τελικώς μου αρέσει να υπάρχει ένα ανοιχτόχρωμο φόντο και πάνω σ' αυτό να δημιουργείται το παιγνίδισμα των χρωμάτων και των σχεδίων. 

Βέβαια, η νέα χρονιά με βρήκε με δυο ανολοκλήρωτα quilt tops που άρχισα με σκοπό να δοκιμάσω νέα σχέδια και ν' αξιοποιήσω μικρά ρετάλια. Επίσης, με ένα fabric bundle που προορίζεται να γίνει πάπλωμα της Κωνσταντίνας κι ένα ολοκληρωμένο, χριστουγεννιάτικο quilt top, που προορίζεται να γίνει πάπλωμα για το Βασίλη κι εμένα. 

Αυτό προσπαθήσαμε να το φωτογραφίσουμε την προηγούμενη Κυριακή αλλά πώς δε μας πήρε και δε μας σήκωσε ο αέρας...

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι,

Ευγενία 

Χριστούγεννα στην πόλη

Γεια χαρά σε όλους και καλή χρονιά!

Αυτή τη φορά σας χαιρετώ από την Αθήνα, μιας και βρισκόμαστε ακόμη εδώ απολαμβάνοντας τις γιορτές με αγαπημένους φίλους και συγγενείς! Πέρα από τις καθιερωμένες επισκέψεις σε βαφτιστήρια κι ανήψια, δε χάσαμε την ευκαιρία να βολτάρουμε στο κέντρο της Αθήνας -μιας και μένουμε πολύ κοντά- για να δούμε από κοντά τις εξελίξεις της πρωτεύουσας.

Ο εθνικός κήπος είναι πάντοτε ένας αγαπημένος προορισμός αφού βρίσκεται μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από τη γειτονιά μας. 

Μια στάση στη λιμνούλα με τις πάπιες και τις χήνες είναι πάντα απαραίτητη. 

Αυτή τη φορά λόγω της έλλειψης κόσμου τις απολαύσαμε να κάνουν με ηρεμία το μπάνιο τους, τα μακροβούτια τους και τα παιγνιδίσματά τους στο νερό. 

Έτσι, κι εγώ δεν έχασα στιγμή να τις φωτογραφίσω. Πιο πέρα τα παπαγαλάκια. Κάνουν πάντα τέτοιο σαματά που δεν μπορείς να τα προσπεράσεις! 

Βγαίνοντας από τον κήπο πέσαμε πάνω στα γνωστά ρωμαϊκά αρχαία και τον επιβλητικό κέδρο και κατευθυνθήκαμε προς την Πλάκα. 

Μα υπάρχει πιο όμορφος προορισμός όταν βρεθείς στο κέντρο; Οσες φορές κι αν την περπατήσουμε πάντα κάτι νέο θ' ανακαλύψουμε. Αυτή τη φορά προτού διασχίσουμε τη Φιλελλήνων πέσαμε πάνω σ' ένα αυτοκίνητο γεμάτο μπαλόνια, μάλλον η πραμάτια ενός πλανόδιου πωλητή... Ο Μικυ Μάους προσπαθεί να διατηρήσει το χαμόγελό του, έτσι στριμωγμένος!

Η Πλάκα ήταν πλημμυρισμένη από επισκέπτες και φυσικά φορούσε τα γιορτινά της! 

Άλλοτε τουριστική, άλλοτε παραδοσιακή, οι προσεγμένες βιτρίνες και η διάθεση του κόσμου δημιουργούσαν όμορφη ατμόσφαιρα. 

Σ' αυτή τη γειτονιά πάντα χάνομαι, αλλά σήμερα θα έλεγα ότι είχαμε κι εμείς σχεδόν τουριστική διάθεση κι αφησαμε την έμπνευση της στιγμής να γίνει ο οδηγός μας. 

Με εντυπωσίασε το πόσα πολλά γκράφιτι έχουν κατακλύσει τους τοίχους των εγκαταλελειμμένων σπιτιών. 

Άλλα ενδιαφέροντα, άλλα αδιάφορα, άλλα άσχημα. Ακόμη κι ένα λουκέτο προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις του καλλιτέχνη. 

Σας αποχαιρετώ με αυτό το ενδιαφέρον μήνυμα που βρήκαμε κολλημένο σε μια πόρτα και σας εύχομαι υγεία και δημιουργικότητα!

Φιλάκια, 

Ευγενία