Περπατώντας στο κουναβιανό φαράγγι

Γεια χαρά σε όλους και χρόνια πολλά! 

Για τις γιορτές του Πάσχα αποφασίσαμε να παραμείνουμε στην Κρήτη κι έτσι τη Δευτέρα του Πάσχα είχαμε την ιδέα να κάνουμε ένα πικ-νικ στην εξοχή. Ο Βασίλης ανακάλυψε ότι υπάρχει ένα φαράγγι στο δρόμο προς το χωριό Μυρτιά (το χωριό του Καζαντζάκη) οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε και λίγη πεζοπορία. 

Αφού παρκάραμε το αυτοκίνητο σε μια απλωσιά βρήκαμε το βελάκι που μας έδειχνε το δρόμο για το κουναβιανό φαράγγι. Εμείς το πήραμε από το τρίτο χμ. κι αρχίσαμε το περπάτημα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες το φαράγγι αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης διαδρομής και είναι βατό κι εύκολο στο να το περπατήσεις. 

Απ' ότι καταλάβαμε μάλλον ήμασταν από τους πρώτους που το διάβαιναν για φέτος μιας και τα χορτάρια ήταν πολύ ψηλά κι απάτητα. Αυτό βέβαια, είχε και την ομορφιά του αφού η φύση  ήταν οργιώδης! 

Φαίνεται ότι ο δήμος ή κάποιος άλλος φορέας είχε μεριμνήσει στο παρελθόν ώστε η διαδρομή να είναι εύκολη κι ασφαλής αφού υπάρχουν ξύλινες κουπαστές και γεφυράκια ό,που είναι αναγκαίο. Βέβαια, σε πολλά σημεία πλέον είναι παραμελημένα και κατεστραμμένα.   

Στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας μας δεν υπήρχαν απότομες κλίσεις οπότε μπορούσαμε να παρατηρούμε τη φύση και να βλέπουμε λογιών λογιών δέντρα. 

Μάλιστα, υπήρχαν πολλές συκιές αρσενικές, ό,τι πρέπει για γλυκό συκαλάκι!!! Επίσης, κάπου κάπου ακούγαμε τα πουλάκια που μάλλον τους χαλάγαμε την ησυχία και προσπαθούσαν να φύγουν μακρυά μας... 

Διάφορα λουλούδια συναντήσαμε όπως αυτά τα λευκά κυκλάμινα, που μου έκαναν εντύπωση μιας και στη Λευκάδα βγαίνουν το Φθινόπωρο με τις πολλές βροχές! 

Κι αυτό εδώ μου έκανε τη χάρη να το φωτογραφίσω, αν και δεν ξέρω πώς το λένε είναι υπέροχο. 

Σιγά σιγά αρχίσαμε την ανάβαση του φαραγγιού, εκεί κοντά στο έκτο χμ. και τα σκαλάκια και οι κουπαστές ήταν πολύ βοηθητικά καθώς και τα ασπροκόκκινα σημάδια του μονοπατιού. 

Αρχίσαμε ν' ακούμε από μακρυά και τα νερά από το ρεματάκι να κελαρύζουν και περιμέναμε με προσμονή να το συναντήσουμε αλλά δυστυχώς μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. 

Το νερό θολό, ύποπτα θολό και λίγο πιο ψηλά σε ένα καταρράχτη που δημιουργούταν, τα νερά άφριζαν και δημιουργούσαν σαπουνάδες... Φυσικά και η οσμή που διαχεόταν μας απογοήτευσε. Έτσι, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Μετά από σχεδόν τέσσερις ώρες περπατήματος ήρθε και η ώρα του πικ-νικ. Βρήκαμε ένα ωραίο σημείο μέσα σ' ένα χωράφι με ελιές, με θέα εξαιρετική τους ηρακλειώτικους αμπελώνες κι απολαύσαμε το μεσημεριανό μας. 

Κάποια στιγμή εντοπίσαμε κι ένα γεράκι που πετούσε και ρέμβαζε κι αυτό κάτω από το ζεστό κρητικό μεσημέρι. 

Όπως βλέπετε, η φύση στα καλύτερα της. Με τις ελιές και τ' αμπέλια να ετοιμάζονται για την ανθοφορία τους. Δεν υπάρχει τίποτε πιο αναζωογονητικό από μια βόλτα στη φύση. 

Σας εύχομαι καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε, 

Ευγενία       

Παίζοντας με υφασμάτινες λωρίδες

Για τις υφασμάτινες λωρίδες σας έχω ξαναμιλήσει. Όταν ανακάλυψα το πόσο πρακτικές είναι και πόσες δυνατότητες μπορούν να προσφέρουν σε κάθε επίδοξη quilter (λέμε τώρα...) βάλθηκα να δοκιμάσω διάφορες τεχνικές.

Πρόσφατα βγήκαν από τα ράφια όλα τα μονόχρωμα υφάσματα, τα οποία κατά γενική ομολογία μπορεί να μην είναι φανταχτερά όπως τα εμπριμέ, ωστόσο είναι υπέροχα για μοντέρνα ή και πιο μινιμάλ αποτελέσματα. 

Άρχισαν να κόβονται άπειρες λωρίδες σε διάφορα μήκη και πλάτη, να μπαίνουν σε τυχαία σειρά, να ράβονται με το γνωστό 1/4 ίντσας περιθώριο και να κόβονται οι νέες, ασύμμετρες συνθέσεις σε τετράγωνα των δωδεκάμισι ιντσών. 

Λίγες μέρες πριν προέκυψε αυτή η σύνθεση με σκοπό να δοκιμάσω ένα νέο τρόπο καπιτοναρίσματος, swirls στα αγγλικά, δίνη, στροβιλισμός στα ελληνικά. Εντάξει, ενθουσιάστηκα με τη διαδικασία! Το αποτέλεσμα δεν είναι τέλειο αλλά είναι μια καλή αρχή. 

Κι επειδή το mini quilt δεν είναι ακόμη τελειωμένο επιφυλάσσομαι να επιστρέψω σύντομα για να σας το παρουσιάσω και να μου πείτε τη γνώμη σας.   

Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε, 

Ευγενία

Ακριβοθώρητα λουλούδια

Από μικρή συλλέγω κάκτους, ήταν η αδυναμία μου σε όλα τα πανηγύρια που πηγαίναμε σαν παιδιά. Κάκτοι και χρυσόψαρα. Ευτυχώς οι πρώτοι είχαν καλύτερη εξέλιξη και μάλιστα στη Λευκάδα έχω ακόμη ένα κάκτο που είχα αγοράσει στο δημοτικό! 

Το Φθινόπωρο, σε μια επίσκεψή μας σε τοπικό φυτώριο δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ κι αγόρασα δυο κακτάκια για να διακοσμήσουν το περβάζι του παραθύρου μου. Μετά από λίγο διάστημα τα μεταφύτεψα και σε πήλινα γλαστράκια για να έχουν περισσότερο χώρο και τ' άφησα να λιάζονται αμέριμνα κάτω από τον κρητικό ήλιο. 

Το ένα κακτάκι τις προάλλες μας γέμισε έκπληξη όταν παρατηρήσαμε πέντε μπουμπούκια να έχουν προβάλει περιμετρικά του φυτού. Δε σας κρύβω ότι κάθε μέρα έβγαινα στο μπαλκόνι για να εξετάσω των πορεία τους και με περιέργεια έβγαζα δυο τρεις φωτογραφίες για να καταγράψω την εξέλιξή τους. 

Πριν μια ωρίτσα βγήκα στο μπαλκόνι, στην καθιερωμένη βολτίτσα και να λοιπόν που το κακτάκι μου επιφύλασσε την καλύτερη έκπληξη και δεν ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα! Δυο όμορφα λουλούδια, μισοκλεισμένα, μισοανοιγμένα έστεκαν στα πλάγια του φυτού με ένα εντυπωσιακό μωβ χρώμα κι εγώ δεν έχασα στιγμή. Πήρα τη μηχανή για ν' αποτυπώσω το θεαματικό γεγονός! 

Με αυτές τις λίγες φωτογραφίες σας αποχαιρετώ, σας εύχομαι καλό μήνα και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!

Ευγενία