Τα Trolls εμφανίστηκαν στο ρεθεμνιώτικο καρναβάλι!!

Γεια χαρά σε όλους!!!

Σήμερα θα σας συστηθώ ως Ευγενία, αλλά χθες δικαιωματικά ήμουν μια Poppy με τα όλα της! Είχα ροζ δέρμα, ρολόι και κορδέλα λουλουδένια κι ένα φουστανάκι που έγινε το αγαπημένο μου!!

Αν θυμάστε την Παρασκευή σας αποχαιρέτησα κι έφυγα γρήγορα για να βάλω μπρος το πατρόν του φορέματος. Μετά από ένα πρόχειρο σχεδιασμό πάνω σε ρυζόχαρτο, έκοψα το ύφασμα σε δύο ίδια φύλλα -ένα μπροστινό κι ένα πισινό- κι έκανα ένα πρώτο τρύπωμα. Το φόρεμα ομολογουμένως ήταν πολύ φαρδύ οπότε ανέλαβε δράση ο Βασίλης και μου το στένεψε κατά μήκος των πλαϊνών ραφών με καρφίτσες. Έκανα το τελικό ράψιμο και πρόσθεσα και μια λεπτομέρεια στο δεξί πέτο ακολουθώντας πιστά το αυθεντικό σχέδιο. 

Το βράδυ κόψαμε τα πράσινα φελτ στοιχεία του ποδόγυρου φτιάχνοντας πατρόν πάνω σε ρυζόχαρτο και το πρωί του Σαββάτου ξανάπιασα το ράψιμο. 

Την κυματιστή φάσα του ποδόγυρου την έραψα με ένα ποδαράκι 1/4 ίντσας και πράγματι που πήρε αρκετή ώρα ράβοντας με προσοχή όλες εκείνες τις καμπύλες και τις μύτες. Γι' αυτό και για να ράψω γρήγορα τα φυλλαράκια επιστράτευσα το ποδαράκι για το καπιτονάρισμα και το κέντημα. 

Με αυτό το ποδαράκι η κίνηση δεν ελέγχεται πλέον από τις ερπύστριες της ραπτομηχανής αλλά καθοδηγούμε εμείς με τα χέρια μας το πανί στην κατεύθυνση που θέλουμε. Τελικώς αποδείχθηκε σωτήρια αυτή η τεχνική και ξεμπέρδεψα γρήγορα και με τον ποδόγυρο.

Την Κυριακή, λοιπόν, φορέσαμε τα ...καλά μας και μεταμορφωθήκαμε σε Trolls. Το δικό μου μαλλί στέφτηκε με αποτυχία μιας κι έχασα όλη την ώρα προσπαθώντας να το βάψω με μια ροζ μπογιά που δεν έκανε και πολλά! Αλλά του Βασίλη στάθηκε στο ύψος του.

Με τα ξαδέρφια μας -την καλύτερη παρέα δηλαδή- παρακολουθήσαμε την παρέλαση του ρεθυμνιώτικου καρναβαλιού που είχε πολλή μεγάλη συμμετοχή, κέφι και παλμό! Μικροί και μεγάλοι χόρευαν ασταμάτητα και μετέδιδαν θετική ενέργεια σε όλους μας. Τα άρματα ήταν πολύ ευφάνταστα και βέβαια όλοι μας σχολιάσαμε εκείνο με τον Trump και την αλυσοδεμένη Ελευθερία που έκαναν τραμπάλα πάνω στη Γη. 

Ελπίζω να περάσατε κι εσείς όμορφα και σας εύχομαι καλή Σαρακοστή!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία  

Λίγο πριν μεταμορφωθούμε σε Τrolls!

Πυρετώδεις οι ρυθμοί στο σπίτι την τελευταία εβδομάδα προσπαθώντας να μεταμορφωθούμε σε Ευχούληδες, στους βασικούς χαρακτήρες της ταινίας, την Poppy και τον Branch. 

Για όσους δεν έχουν δει την ταινία σας ενημερώνω ότι τα Trolls φοράνε βραχιόλια-ρολόγια και κάθε φορά που χτυπάνε αγκαλιάζονται μεταξύ τους. Και χτυπάνε τακτικά, ομολογουμένως. Με βάση το ρολογάκι της Poppy, ετοίμασα και τα δικά μας. Για να λέμε την αλήθεια, ο Branch είναι λίγο σκουντούφλης και δε φοράει ρολόι, ούτε συμπαθεί τις αγκαλιές, αλλά μιας και στο τέλος αλλάζουν τα μυαλά του εγώ ετοίμασα και το δικό μου και του Βασίλη. 

Λαστιχάκια, κουμπιά σε σχήμα λουλουδιών και φετρίνα και να σου τα ρολόγια!!! Τί λέτε, δεν είναι γουστόζικα;; 

Η Poppy με το περιβόητο μαλλί έχει φυσικά και τη λουλουδένια κορδέλα της. Τί, να μην έφτιαχνα μια και για μένα;;; 

Ακολουθώντας τη λογική της δικής της κορδέλας έκοψα τα λουλουδάκια και τα φυλλαράκια μου και χθες καθώς άκουγα το μουσικό reality έφτιαχνα και την τελική σύνθεση. Σχεδόν ολοκληρώθηκε κι αυτή, μόνο δυο κορδέλες σατέν τις λείπουν ώστε να μπορώ να τη στερεώσω στο κεφάλι μου κάνοντας ένα φιόγκο. Βασικά, ακολούθησα τη συνταγή της αδερφούλας μου (δείτε εδώ)!

Το κουστουμάκι του Branch είναι αισίως ολοκληρωμένο. Βασιζόμενη στην ταινία σχεδίασα τα ρουχα του: παντελονάκι κοντό με πολλά μπαλώματα και γιλεκάκι φτιαγμένο από φύλλα. 

Ένα παλιό παντελόνι του Βασίλη θυσιάστηκε για να βγάλω το βασικό πατρόν. 

Πιο πολλή ώρα έφαγα να ξηλώσω τις ραφές του κοπτοράπτη παρά να φτιάξω το σορτσάκι!!!! 

Τα μπαλώματα ράφτηκαν κι αυτά στο χέρι για να φαίνονται πιο αυθεντικά. 

Για το γιλέκο το πατρόν το έβγαλα βασιζόμενη πάνω σε μια κοντομάνηκι φανέλα του. Αφού έκοψα τα τρία κομμάτια του γιλέκου (πλάτη, δεξί μπροστινό και αριστερό μπροστινό), έκοψα φαρδιές και μακριές λωρίδες λαχανί φελτ για να μιμηθώ τις φυλλωσιές του αυθεντικού σχεδίου. 

Άρχισα να ράβω μια μια λωρίδα αρχίζοντας από κάτω κι ανεβαίνοντας σιγά σιγά προς τους ώμους και τη λαιμόκοψη. Αφού "στόλισα" και τα τρία κομμάτια με τις φυλλωσιές έκανα και την τελική σύνθεση του γιλέκου. 

Κι αν αναρωτιέστε πού είναι το φόρεμα της Poppy αυτό είναι το μοναδικό που μου απομένει. Κλείνω την ανάρτηση, βάζω μπρος κι απλώς ευχηθείτε μου καλή επιτυχία στον αυτοσχεδιασμό, γιατί δεν έχω παρόμοιο φόρεμα για να ξεπατικώσω το πατρόν!!!!

Σας αποχαιρετώ με αυτές τις δύο σκηνές από την ταινία που έχουν καταπληκτικά τραγούδια. 

Ειδικά το "Can't stop this feeling" αποκλείεται να μην το ακούσει κάποιος και να μην του φτιάξει κατευθείαν τη διάθεσή του! 

ΥΓ. Το μαλλί alla Poppy παραμένει ένα άλυτο μυστήριο...  

Στο πνεύμα της Αποκριάς!

Μετά από μια πετυχημένη Τσικνοπέμπτη στο σπίτι με παρέα τους συναδέλφους του Βασίλη έφτασε η ώρα της προετοιμασίας για τις Απόκριες!! 

Η ιδέα υπήρχε και δουλευόταν στο μυαλό μας από καιρό ενώ σήμερα βγήκαν τα μολύβια έξω και πιάσαμε δουλειά. Μια μακέτα στο περίπου για να ξέρουμε τί ν' αγοράσουμε και βόλτα στην αγορά προς αναζήτηση οικονομικών υφασμάτων! 

Πώς τη βρίσκετε την ιδέα μας;; Το μόνο που με προβληματίζει είναι πώς θα πετύχω το μαλλί της αγαπημένης Poppy. Πώς θα καταφέρω να το κάνω να σταθεί στο ...ύψος των περιστάσεων! Γιατί Ευχούλης χωρίς μαλλί πρόκα δεν γίνεται βρε παιδί μου. Αφήστε, ακόμα και μπουκάλι είδα να κρύβουν μέσα στα μαλλιά για να στηρίξουν την όλη κόμμωση!!! 

Καλές Απόκριες σας εύχομαι και να χαρείτε με την καρδιά σας! 

Ευγενία

Πλέκω, αλλά τί πλέκω;;;

Ποιός να μου το' λεγε ότι θα έφτανε κάποια στιγμή που θα έπλεκα καλάθι;;; Ομολογώ ότι δεν υπήρξε ποτέ μου διακαής πόθος να μάθω την καλαθοπλεκτική τέχνη αν και με ξετρελαίνουν όλα τα ψάθινα καλάθια με το υπέροχο, ρουστίκ τους ύφος!

Για να μην σας τα πολυλογώ όμως, ρίχνοντας τις προάλλες μια ματιά στο ΣΟΥΛΟΥΠΩΣΕ ΤΟ πέφτει το μάτι μου ακριβώς εδώ πάνω και μένω με ανοιχτό το στόμα!! Μεγαλύτερη αρχικώς ήταν η έκπληξή μου όταν κατάλαβα ότι αυτά τα αντικείμενα -τα πολύ κοινά και καθημερινά, που τα βλέπουμε σε όλα τα μαγαζιά- είναι φτιαγμένα κατά βάση με χαρτί! Πάτησα από περιέργεια το βιντεάκι που δείχνει πώς φτιάχνεται μια καρδιά και με εξίταρε πολύ ο τρόπος. Μεταξύ μας αυτό το είδος ανακύκλωσης το βρήκα εξαιρετικά χρηστικό κι αποδοτικό. Από μια απλή εφημερίδα να βγαίνει ένα ωραίο διακοσμητικό που το έφτιαξες μόνος σου!

Μετά η πορεία είναι αρκετά προβλέψιμη. Εψαξα στο youtube βιντεάκια με το όρο paper wicker κι έπεσα πάνω σε αυτό το καλάθι. Ο πόθος για να δοκιμάσω την τεχνική πλέον έγινε διακαής και φεύγοντας από το σούπερ μάρκετ πήρα και δυο φυλλάδια με διαφημιστικά προϊόντα για πρώτη ύλη. Το βράδυ καθώς άκουγα μια εκπομπή στην τηλεόραση έφτιαχνα χάρτινα καλάμια. Την επόμενη μέρα ήμουν έτοιμη για πλέξιμο!!!

Έβαλα το βιντεάκι με τον Ινδό κυριούλη, έβλεπα κι έπλεκα. Στην πράξη κατάλαβα ότι αν το χαρτί δεν ήταν ιλουστρασιόν θα πλεκόταν πιο εύκολα το καλάθι μου χωρίς μεγάλα κενά, αλλά δεν πτοήθηκα λεπτό. Το έφτιαξα τόσο ψηλό όσο μου επέτρεπε ο αριθμός των καλαμιών, το στερέωσα όπως έλεγαν οι οδηγίες κι έμεινε το καλάθι με τα μανταλάκια ώσπου να στεγνώσει η κόλλα. 

Τελική φωτογραφία δεν πρόλαβα να το βγάλω, αλλά είναι τέλειο! Όχι γιατί είναι πραγματικά άρτιο, αλλά γιατί από το τίποτα έπλεξα ένα ολόκληρο καλάθι!!! Εννοείται ότι τώρα θα πέσουν θύματα στα χέρια μου πολλές εφημερίδες! Και λίγο προτού σας αφήσω, έψαξα να βρω από περιέργεια τί σημαίνει η λέξη wicker κι έμαθα ότι σημαίνει "ψάθα", "ψάθινος".

Εσείς τη γνωρίζατε αυτή την τεχνική; Τί λέτε, θα τη δοκιμάζατε;;

Σας αποχαιρετώ για την ώρα!

Ευγενία       

Μια τάρτα για τα γενέθλιά μου!!

Ναι, ναι, σήμερα έχω τα γενέθλιά μου και για να γιορτάσω το γεγονός ετοίμασα το απαραίτητο γλυκάκι. Αυτή τη φορά με κέρδισε μια ιταλική συνταγή, μια συνταγή που κρύβει τόσες αναμνήσεις για τους φίλους μας Ιταλούς. 

Δεν είναι άλλη από την κλασσική "torta della nonna", την τάρτα της γιαγιάς, δηλαδή. Μια τάρτα αέρινη, βελούδινη που στην καρδιά της κρύβει υπέροχη κρέμα! 

Πραγματικά σας λέω, αυτή η τάρτα σε γεμίζει θαλπωρή, σε ξανακάνει παιδί κι όσο κι αν μεγαλώνεις ηλικιακά αυτή σε ξαναγυρνάει στα παιδικά σου χρόνια. Τί κι αν δεν είμαστε Ιταλοί, μπορούμε να μοιραστούμε μαζί τους το κοινό συναίσθημα και φυσικά τη συνταγή! 

Το γλυκό αποτελείται από pasta frolla, τη ζύμη που φτιάχνουν και την crostata (τη δική μας πάστα φλώρα), κρέμα ζαχαροπλαστικής, κουκουνάρια και ζάχαρη άχνη. Για να τη φτιάξω ακολούθησα τις οδηγίες από το βιντεάκι που επιμελήθηκε η γλυκιά Benedetta στο κανάλι της "Fatto in casa da Benedetta" (φτιαγμένο στο σπίτι από την Μπενεντέτα). Ένα βιντεάκι σύντομο, περιεκτικό που δε θα σας κουράσει καθόλου. 

Μου έκανε εντύπωση η διαδικασία που ακολουθεί για να φτιάξει τη ζύμη, αφού χτυπάει πρώτα όλα τα υγρά και μέσα σ' αυτά προσθέτει λίγο λίγο το αλεύρι. Συνήθως, εμείς κάνουμε την ανάποδη διαδικασία και είναι γεγονός ότι η ζύμη της βγαίνει πραγματικά βελουδένια. 

Τα υλικά που θα χρειαστείτε για την κρέμα είναι:

750 μλ γάλα

φλούδα λεμονιού

3 αυγά

6 κουταλιές ζάχαρη 

6 κουταλιές αλεύρι

Ακολουθείτε τη συνηθισμένη διαδικασία για την παρασκευή της κρέμας ζαχαροπλαστικής και την αφήνετε να κρυώσει. 

Για τη ζύμη θα χρειαστείτε:

3 αυγά

150 γρ. ζάχαρη

120 μλ. ηλιέλαιο

μισό φακελάκι baking powder

περίπου 500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Η ζύμη είναι έτοιμη όταν πλέον δεν κολλάει στα δάχτυλα. 

Αφού συνθέσετε την τάρτα και τη σκεπάσετε, αλείφεται ελαφρώς με λάδι και πατάτε με τα χέρια τα κουκουνάρια για κολλήσουν όσο το δυνατό περισσότερο. Ψήνετε σε αντιστάσεις, σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς. Αφού κρυώσει εντελώς, πασπαλίζετε με ζάχαρη άχνη και είναι έτοιμη για να τη γευτείτε!! 

Ελπίζω να σας αρέσει ως ιδέα και να την δοκιμάσετε!

Φιλιά πολλά, 

Ευγενία

Μια θερμομονωτική θήκη για μπουκαλάκι νερού με τα όλα της!

Ο Ορφέας μας γίνεται πέντε σε λίγες μέρες! Πέντε χρόνια πέρασαν από τη μέρα που γεννήθηκε κι εμείς, οι νονοί του, χαιρόμαστε να τον βλέπουμε να μεγαλώνει και να εξελίσσεται! 

Τα γενέθλια σχεδόν πάντα πέφτουν μες στο Τριώδιο οπότε και οι μασκαράτες δε λείπουν από το πάρτυ!! 

-"Τί θα ντυθείς, Ορφέα, φέτος;"  

-"Πειρατής!"

Πειρατής, ε;; Μου ήρθε κι εμένα κατευθείαν μια ιδέα, ένα αξεσουάρ παντός καιρού για πειρατές και όχι μόνο! Διάλεξα τα πιο κατάλληλη υφάσματα που διέθετα στη συλλογή μου και σκέφτηκα να φτιάξω μια θήκη για να χωράει το μπουκαλάκι του νερού. 

Αλλά, αυτή  είναι μια θήκη ιδιαίτερη μιας και η βάτα που έχω χρησιμοποιήσει είναι θερμομονωτική. Έτσι, μπορεί να κρατάει δροσερό το νερό για πολλές ώρες. 

Μπορώ να πω ότι ήταν το πιο διασκεδαστικό ράψιμο που έκανα αυτές τις μέρες, αφού τα σχέδια είναι τόσο σκερτσόζικα και κάθε τόσο σταματούσα για να τα χαζέψω.

Για το τέλος σκέφτηκα να κάνω τη θήκη ακόμα πιο προσωπική κι έτσι κέντησα πάνω σε βαμβακερή φακαρόλα τ' όνομά του με μαύρη κλωστή DMC. 

Την έραψα πάνω στη θήκη με βελονιά φεστόνι, "blanket stitch" στα αγγλικά κι έτοιμη η θήκη, η οποία φοδραρίστηκε με απλό, βαμβακερό, λευκό ύφασμα ενώ για ν' ανοιγοκλείνει εύκολα πέρασα κορδόνι. 

Τί λέτε, το πετύχαμε το φετινό δωράκι;; Θ' αρέσει;; Πάντως, το νεράκι του θα το έχει πάντα δροσερό!!
Αυτό το δωράκι το θυμάστε;; Η τσάντα για τα μπλοκ ζωγραφικής και τα χρώματα, δωράκι για τα δεύτερα γενέθλιά του! Ας μη σκεφτώ πόοοοσο γρήγορα περνούν τα χρόνια...!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

  

Συμμετέχοντας στην έναρξη της καστρινής αποκριάς

Αναρωτιέμαι πότε πέρασε μισός χρόνος από τότε που πρωτοεγκαταστάθηκα στο Ηράκλειο, από τότε που άρχισα δειλά δειλά να μαθαίνω τη νέα μας πόλη και ν' αναγνωρίζω τα σημεία αναφοράς της. Και βέβαια, μπορεί όλοι οι φίλοι και γνωστοί να μας τόνιζαν ότι επρόκειτο να μετακομίσουμε στην πιο άσχημη πόλη της Κρήτης, ωστόσο δε σας κρύβω ότι εδώ τα πατήματά μου τα βρήκα πιο γρήγορα σε σχέση με τη Χίο. Εδώ μου δημιουργήθηκε εξ αρχής μια αίσθηση οικειότητας κι έμαθα να κινούμαι σχετικά άνετα μέσα στην πόλη. Δύο είναι τα ουσιαστικά μειονεκτήματα που μπορώ να επισημάνω σε προσωπικό επίπεδο.  Αρχικά, ότι δεν κατάφερα να βρω δουλειά σε κάποιο φροντιστήριο ξένων γλωσσών, πράγμα που με κρατάει ουσιαστικά μέσα στο σπίτι όλη την ώρα. Κι όσο κι αν αυτό μου δίνει τη δυνατότητα ν' ασχολούμαι απεριόριστα με τα ραψίματά μου κάπου καταντάει μονότονο και βαρετό. 

Το δεύτερο μειονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχει ένα οργανωμένο πνευματικό κέντρο, στο οποίο να προσφέρονται εργαστήρια καλλιτεχνικής φύσεως, κάτι που πραγματικά μου κάνει εντύπωση, αφού πρόκειται για μια μεγάλη πόλη.  

Στην ανάγκη, λοιπόν, που νοιώθουμε για να γνωρίσουμε περισσότερο αυτή την πόλη και να γίνουμε μέρος της, χθες συμμετείχαμε στις εκδηλώσεις που διοργάνωσε ο δήμος για να σημάνει την έναρξη του Τριωδίου και της Αποκριάς. Το ενδιαφέρον μας τράβηξε ο απογευματινός αγώνας 3 χμ. μέσα στην πόλη που οποίου τα έσοδα δόθηκαν στον Παγκρήτιο Σύλλογο Γονέων & Φίλων παιδιών με Νεοπλασία "Ηλιαχτίδα" και στο σωματείο γονέων & φίλων ΑμεΑ "Δικαίωμα στη ζωή". Έτσι, λοιπόν, ο Βασίλης φόρεσε το μπλουζάκι του αγώνα, καπελάκι και σφυρίχτρα κι έτρεξε γι' αυτό το σκοπό. 

Βέβαια, η όλη εκδήλωση πλαισιώθηκε κι από πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχε

η Φιλαρμονική του δήμου, η ομάδα τυμπανιστών Batala Creta με ρυθμούς Samba Reggae, ομάδες σύγχρονου χορού καθώς και μια χανιώτικη μπάντα με ελληνική μουσική. Ο κόσμος ήταν αρκετός, η συμμετοχή στα τοπικά δρώμενα όχι αμελητέα και η αισθητική της όλης εκδήλωσης προσεγμένη.

Ανυπομονούμε να δούμε τί άλλο ετοιμάζει ο δήμος για τους πολίτες τους, και βέβαια το Ρεθυμνιώτικο καρναβάλι έχει μπει κι αυτό στην ατζέντα μας! 

Καλή Αποκριά εύχομαι σε όλους, με πολύ κέφι κι αυτοσχεδιασμό!!

Ευγενία