Γεια και χαρά σας φίλοι μου!!
Πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία ανάρτηση μιας και μεσολάβησαν λίγες μέρες διακοπών και χαλάρωσης. Πρώτος σταθμός μας ήταν τα αγαπημένα μας Κύθηρα. Τα είχαμε επισκεφτεί πριν 12 χρόνια και μας είχαν καταγοητεύσει γι' αυτό και φέτος ήταν η τέλεια ευκαιρία για να επιστρέψουμε. Φύγαμε από το Ηράκλειο προς Κίσσαμο Χανίων, το γνωστό Καστέλι, κι από εκεί επιβιβαστήκαμε στο καράβι "Βιτσέντζος Κορνάρος". Μετά από τέσσερις ώρες ταξιδιού φτάσαμε στο λιμάνι του νησιού και κατευθυνθήκαμε προς Καψάλι. Το τοπίο αναπαυτικό, όπως το θυμόμασταν και οι αλλαγές που διαπιστώσαμε ήταν λίγες κατά τη διάρκεια της μισάωρης διαδρομής μας. Καλό αυτό για ένα νησί που έχει διατηρήσει το χαρακτήρα του μέσα στο χρόνο.
Τη δεύτερη μέρα είχαμε την ευκαιρία να πάμε στην παραλία του Χαλκού κι ενώ είχαμε στο πρόγραμμα να εξερευνήσουμε το νησί από την αρχή το αυτοκίνητο μας εγκατέλειψε!!! Αποφάσισε να κάνει τις δικές του διακοπές και δεν έπαιρνε πεισματικά εμπρός. Ευτυχώς μας έκανε τη χάρη να παραμείνει ακινητοποιημένο στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου.
Μετά άρχισαν οι διαβουλεύσεις με την ασφαλιστική εταιρία, τα τηλεφωνήματα πήγαιναν κι έρχονταν γιατί τίποτε δε λειτουργούσε μέσα στο τριήμερα της Παναγίας. Ελεύθερο αυτοκίνητο προς ενοικίαση δεν υπήρχε ούτε για αστείο οπότε το είδαμε κι εμείς χαλαρά το πράγμα: κομμένες οι βόλτες δεξιά κι αριστερά, ρίξαμε άγκυρα στο πανέμορφο Καψάλι και κινούμασταν με τα πόδια, βαριά με ταξί στη Χώρα και το Λιβάδι. Πήγε, βεβαίως η ανηφόρα σύννεφο αλλά απολαμβάναμε τη φύση δια ζώσης!!
Ο επαναπροσδιορισμός του προγράμματος περιέλαβε ενοικίαση θαλάσσιου ποδηλάτου από το Καψάλι με κατεύθυνση μια μοναχική παραλία λίγο πιο πέρα. Σας θυμίζει κάτι το σκηνικό, άραγε;; Τη σκηνή από το σήριαλ "Έτσι ξαφνικά", εννοώ για όσους το παρακολουθούσαν...
Πραγματικά, είχα να ανέβω σε θαλάσσιο ποδήλατο από παιδάκι, αλλά η εμπειρία ήταν τόσο διασκεδαστική.
Μια άλλη μέρα πήγαμε στη Χύτρα, ή επισήμως Αυγό, τη βραχονησίδα που βρίσκεται μπροστά από το Καψάλι.
Εκεί όπου φύονται τα sempre viva, τα κίτρινα χαρακτηριστικά λουλούδια που δε μαραίνονται ποτέ (όπως μαρτυρά και τ' όνομά τους) και που έχουν συνδεθεί με το μύθου του Πάρη και της Ωραίας Ελένης.
Βέβαια, δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε την τόσο γοητευτική και καλόγουστη Χώρα του νησιού, η οποία ανήκει στο πλαίσιο των παραδοσιακών οικισμών του τόπου.
Χτισμένη πάνω σε λόφο και κρυμμένη πίσω από το ενετικό κάστρο, η αρχιτεκτονική της άλλοτε θυμίζει τις Κυκλάδες, άλλοτε εκείνη των Επτανήσων, επηρεασμένη τόσο καθοριστικά από τη γεωγραφική της θέση. Εκεί βολτάραμε, απολαύσαμε την ομορφιά και την αισθητική των καταστημάτων και γευτήκαμε ένα από τα τοπικά γλυκά, την πάστα μύλου. Ένα αφράτο παντεσπάνι με αλεσμένα στο μύλο αμύγδαλα, άρωμα πικραμύγδαλου κι από πάνω μια λεπτή επάλειψη γλάσου από υποβρύχιο. Πραγματικά το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και γευστικό γι' αυτό και σας το συστήνω.
Σε μια από τις βιτρίνες της Χώρας πέσαμε πάνω σε πανέμορφα κεραμικά σκεύη και διακοσμητικά ζωγραφισμένα με ένα λιτό και μοντέρνο τρόπο. Αναζητήσαμε και το εργαστήριο στο Κάτω Λιβάδι αφού είχε μεγαλύτερη έκθεση και αγοράσαμε τα αναμνηστικά μας, πιατέλες και μπουκάλια για λάδι.
Η κοπέλα που ζωγραφίζει ήταν τόσο φιλική κι εγκάρδια που μας επέτρεψε να φωτογραφίσουμε τη δουλειά της οικογένειας που κρατάει τρεις γενιές πλέον. Μάλιστα στην ντουλάπα που δεσπόζει φυλάσσονται κάποια από τα έργα του προπάππου και μπορείς να δεις κατάματα την εξέλιξη και την πορεία της οικογενειακής παράδοσης.
Την τελευταία μέρα πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Το αυτοκίνητο ήρθε με το γερανό στο λιμάνι με προορισμό την αντιπροσωπεία στα Χανιά και με τη δική μας ελπίδα να πάρει επιτέλους μπρος για να συνεχίσουμε το δεύτερο μέρος των διακοπών μας στην Κρήτη.
Εκείνο το βράδυ το καράβι έκανε στάση και στα Αντικύθηρα των 50 κατοίκων για να πάρει τον κόσμο που είχε έρθει από Κρήτη με αφορμή τη γιορτή και το πανηγύρι του Αγίου Μύρωνα στις 17 Αυγούστου. Υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε στα Κύθηρα για να τα γυρίσουμε όπως τους αξίζει και γιατί όχι να πατήσουμε το πόδι μας και στα Αντικύθηρα.
Σας χαιρετώ και θα επανέλθω με τη συνέχεια της καλοκαιρινής μας περιπέτειας!
Φιλάκια,
Ευγενία
